اجتناب

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه ذهنیت طرحواره ای با سبک های مقابله ای اجتناب و جبران افراطی طرحواره ای بین زنان متقاضی و غیر متقاضی جراحی زیبایی غرب تهران بود . روش: این پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زنان مراجعه کننده به کلینیک زیبایی مبین و برای جامعه آماری غیر مراجعه کننده زنان حاضر در مجتمع کوروش در غرب تهران بود که به روش نمونه گیری در دسترس و از بین مراجعه کنندگان در بازه زمانی بهمن ماه 1395 تا اردیبهشت ماه 1396 نمونه ای به حجم 100 نفر برای نمونه های متقاضی و 100 نفر غیر متقاضی جراحی زیبایی انتخاب و به پرسشنامه های طرحواره های یانگ (1998)، جبران افراطی (1994) و اجتناب یانگ (1994) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین ذهنیت طرحواره ای، جبران افراطی و اجتناب در زنان متقاضی زیبایی و غیر متقاضی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 p< ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان استنتاج نمود که زنان اقدام کننده جراحی زیبایی از ذهنیت طرحواره ای ناکارآمد بیشتری رنج می برند و ممکن است این ذهنیت طرحواره ای در اقدام آنان به عمل جراحی نقشی ایفا کند.

هدف پژوهش حاضر روابط ساختاری عملکرد سازمانی و حوزه اول طرح واره ناسازگار اولیه، سکوت سازمانی و راهبرد مقابله-ای اجتناب در مدیران شهرداری تهران بود. طرح پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مدیران شهرداری تهران که در سال 1398 مشغول به کار در شهردای بودند. حجم گروه نمونه 302 نفر بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسش نامه های طرح واره های ناسازگار اولیه یانگ فرم کوتاه (SQ-SF)، پرسش نامه عملکرد سازمانی هرسی و گلداسمیت (2003)، پرسش نامه سکوت سازمانی ونداین و همکاران (2003) و مقیاس اجتناب یانگ تکمیل گردید. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های همبستگی و مدل یابی معادلات ساختای با نرم افزار 22SPSS و نرم افزار Lisrel 8.80مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. ارزیابی مدل فرضی پژوهش با استفاده از شاخص های برازندگی نشان داد که مدل فرضی با مدل اندازه گیری، برازش دارد 96/0CFI=،93/0 GFI، 068/0 RMSEA=). نتایج نشان داد که حوزه اول طرح واره های ناسازگار اولیه به صورت غیر مستقیم از طریق سکوت سازمانی بر عملکرد سازمانی تاثیر دارد. هم چنین نتایج نشان داد که اجتناب رابطه مستقیم با طرح واره ناسازگار دارد. می توان براساس یافته های پژوهش، نتیجه گرفت که سکوت سازمانی در رابطه بین حوزه اول طرح واره های ناسازگار اولیه و عملکرد سازمانی نقش واسطه ای دارد. بنابراین می توان گفت که عملکرد سازمانی مفهومی پیچیده است و برای تقویت و بهبود آن باید متغیرهای واسطه ای بیشتری مورد توجه قرار بگیرد.

این پژوهش با هدف الگوی ساختاری کمال گرایی خودانتقادانه و نشانگان افسردگی، اضطراب و استرس نقش واسطه ای اجتناب تجربه ای و نشخوار فکری انجام شد. جامعه ی آماری این پژوهش تمام دانش آموزان دوره ی دوم متوسطه ی شهرستان نورآباد (دلفان) بودند. 380 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه ی دوم شهرستان نورآباد (دلفان) به مقیاس کمال گرایی چندبعدی (MPS)، پرسش نامه ی چندبعدی اجتناب تجربی (MEAQ)، پرسش نامه ی نشخوار فکری- تأمل (RRS) و پرسش نامه ی افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) پاسخ دادند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین کمال گرایی و مؤلفه های آن با نشخوار فکری، اجتناب تجربه ای، افسردگی، اضطراب و استرس رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد (001/0≥P). در الگوی معادلات ساختاری، روابط بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بود و نتایج نشان داد که 26 درصد از واریانس نشخوار فکری توسط کمال گرایی و 30 درصد از واریانس اجتناب تجربه ای توسط کمال گرایی تبیین می شود. همچنین 47 درصد از واریانس افسردگی، اضطراب و استرس توسط کمال گرایی، اجتناب تجربه ای و نشخوار فکری تبیین می شود. کمال گرایی هم به طور مستقیم و هم به طور غیر مستقیم از طریق نشخوار فکری و اجتناب تجربه ای با افسردگی، اضطراب و استرس همبستگی دارد. بنابراین، برگزاری کارگاه های آموزشی در زمینه ی اصلاح کمال گرایی و مدیریت نشخوار فکری و اجتناب از تجارب هیجانی در دانش آموزان توصیه می شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تقلب و اجتناب از ریسک بر سرمایه گذاری می باشد. این پژوهش از نظر ماهیت و روش توصیفی و از نظر هدف، یک پژوهش کاربردی بوده و از آنجایی که در پژوهش حاضر وضعیت موجود متغیرها با استفاده از جمع آوری اطلاعات، از طریق اطلاعات گذشته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است، در ردیف مطالعات توصیفی و از نوع پس رویدادی گنجانده می شود. در مسیر انجام این پژوهش، 2 فرضیه تدوین و 130 شرکت از طریق نمونه گیری به روش حذف سیستماتیک برای دوره زمانی 6 ساله بین سال 1394 تا 1399 انتخاب شده و داده های مربوط به متغیرهای پژوهش بعد از گردآوری در نرم افزار ااکسل با استفاده از نرم افزار آماری ایویوز نسخه 15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمون فرضیات نشان داد تقلب بر سرمایه گذاری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تاثیر معکوسی دارد. ولی اجتناب از ریسک بر سرمایه گذاری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تاثیر ندارد.

مقدمه: افسردگی و نشانگان ضربه عشق، ب ا دگرگونی های خلق و هیجان مشخص می شوند و عملکرد افراد را مختل می کنند. هدف: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر درد ذهنی، اجتناب تجربی و بخشش زنان مبتلا به افسردگی دارای تجربه شکست عاطفی بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی زنان ۱۸ الی ۳۵ سال دارای تجربه شکست عاطفی شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود که ۳۰ آزمودنی به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. اعضای گروه آزمایش، درمان هیجان مدار را طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه بالینی ساختاریافته اختلالات محور یک، پرسشنامه نشانگان ضربه عشق (۱۹۹۹)، پرسشنامه افسردگی بک (۱۹۹۶)، مقیاس بخشش هارتلند (۲۰۰۵)، پرسشنامه درد ذهنی اورباخ و میکلینسر (۲۰۰۳) و مقیاس پذیرش و عمل (۲۰۰۴) استفاده شد. داده های توصیفی و استنباطی با نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات متغیرهای درد ذهنی، اجتناب تجربی و بخشش در گروه آزمایش و گواه تفاوت معنا داری وجود دارد (۰/۰۰۱> P ) و به ترتیب ۷۳/۱، ۳۹/۷ و ۸۰/۱ درصد از تفاوت گروه ها در مرحله پس آزمون و ۷۶/۲، ۴۱/۸ و ۷۷/۱ درصد از تفاوت گروه ها در مرحله پیگیری ناشی از اثر مداخله بوده است. نتیجه گیری: درمان هیجان مدار بر درد ذهنی، اجتناب تجربی و بخشش زنان دارای افسردگی همبود با شکست عاطفی مؤثر بود و از این روش می توان برای تقویت سلامت عاطفی این افراد سود جست.

هدف: مقیاس تجدیدنظرشده دلبستگی بزرگسال، سنجه خودگزارش دهی شناخته شده ای برای اهداف پژوهشی است. ساختار سه عاملی این مقیاس، علی رغم فقدان شواهدی که از ویژگی های روان سنجی آن حمایت کنند، سال ها در جمعیت های ایرانی به کار گرفته شده است. مطالعه حاضر هدف در بررسی ساختار عاملی، روایی همگرا و پایایی مقیاس تجدیدنظرشده دلبستگی بزرگسال در بزرگسالان جامعه ایرانی داشت. روش: نمونه ای متشکل از 605 شرکت کننده (354 زن، 251 مرد)، به طور تصادفی و با هدف تحلیل عاملی به دو نمونه مجزا (302 = 2 n، 303 = 1 n) تقسیم شدند. علاوه بر مقیاس تجدیدنظرشده دلبستگی بزرگسال، سنجه هایی از ذهنی سازی، بدتنظیمی هیجان و اختلال شخصیت مرزی اجرا شدند. تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی برای ارزیابی ساختارهای عاملی پیشنهادشده در نسخه اصلی به کار گرفته شدند. یافته ها: در مجموع، تحلیل عاملی حاکی از آن بود که ساختار دوعاملی (اضطراب و اجتناب) برازش بهتری با داده ها دارد. به دلیل بار عاملی ضعیف، شش گویه حذف شدند و در نتیجه مقیاسی 12 گویه ای به دست آمد. مضاف بر این، اضطراب و اجتناب با ابزارهای مرتبط با دلبستگی همبستگی معنا داری نشان دادند (001/0p<) و همسانی درونی شان نیز قابل قبول بود (به ترتیب α برابر با 83/0 و 76/0). نتیجه گیری: یافته های ما با بنیان های نظری پیشین همخوان بود و از نسخه ایرانی مقیاس تجدیدنظرشده دلبستگی بزرگسال برای استفاده در جمعیت عمومی حمایت کرد.

هدف: هدف این مطالعه، تعیین نقش میانجی طرحواره های ناسازگار درون فردی-بین فردی و اجتناب بین ادراک تروماهای دوران کودکی و افسردگی بود. روش: روش این پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی (واحدهای شهریار و شهر قدس) بودند که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول تحصیل بودند. از این جامعه 489 نفر از با روش نمونه گیری دردسترس از انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های ترومای کودکی (CTQ)، طرحواره های ناسازگار اولیه (SQ-SF)، پذیرش و عمل (AAQ-II)، تفکر ارجاعی (PTQ) و افسردگی بک-دو (BDI-II) استفاده شد. داده ها بوسیله آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری (SEM) به ترتیب با نرم افزار SPSS 26 و AMOS 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که طرحواره های درون فردی، بین تروماهای کودکی (غفلت و سواستفاده) و افسردگی نقش میانجی دارد (05/0>p). همچنین غفلت و سواستفاده کودکی با میانجی گری دو متغیر طرحواره ها (درون فردی و بین فردی) و اجتناب، افسردگی را پیش بینی می کردند (05/0>p). در این مطالعه، میانجی گری طرحواره های بین فردی بین تروماهای کودکی و افسردگی معنادار نبود (05/0<p) و فقط از طریق اجتناب می توانست افسردگی را پیش بینی کند (05/0>p). نتیجه گیری: در این مطالعه نقش میانجی طرحواره های درون فردی بین تروماهای کودکی و افسردگی مورد تایید قرار گرفت. ولی طرحواره بین فردی فقط از طریق اجتناب افسردگی را پیش بینی می کرد. بنابراین، در درمان افراد افسرده تمرکز بر طرحواره ها بویژه طرحواره های درون فردی و دستکاری رفتاری-شناختی از قبیل اجتناب رفتاری و شناختی ضروری به نظر می رسد.