۱.
کلیدواژه‌ها:
معنا درمانی افسردگی شفقت خود امید
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی معنا درمانی بر شفقت بر خود و امید به زندگی در زنان مبتلا به افسردگی بود. روش: پژوهش حاضر نیمه تجربی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون بود. جامعه این پژوهش زنان افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 5 تهران در سال 1393 بود که پس از انجام مصاحبه بالینی و اجرای آزمون افسردگی بک و بر اساس روش نمونه گیری هدفمند از بین جامعه مورد نظر 36 زن انتخاب و به صورت گزینش تصادفی در دو گروه آزمایش (16 زن) و گواه (16 زن) قرار گرفتند. زنان گروه آزمایش به مدت 10 جلسه، به صورت هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای وارد این درمان شدند؛ پس از اتمام 10 جلسه درمان، بار دیگر هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه های افسردگی بک، شفقت بر خود (نف،2003) و امید اسنایدر (1991) آزمون شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله معنا درمانی در زنان افسرده میزان امید به زندگی (71/8= F ، 006/0= P ) و شفقت به خود (07/5= F ، 031/0= P ) را افزایش و میزان افسردگی (44/21= F ، 001/0= P ) را کاهش داده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که برنامه معنا درمانی می تواند میزان امید به زندگی و شفقت به خود را در زنان افسرده خانه دار افزایش دهد.
۲.
کلیدواژه‌ها:
روانپویشی کنترل عواطف زنان متأهل
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان روانپویشی فشرده کوتاه مدت بر کنترل عواطف زنان متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره اصفهان اجرا شد. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره آبان، آیین و میلاد نور شهر اصفهان در سال 1395 بود که به صورت نمونه گیری در دسترس و هدفمند تعداد 30 زن انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه)، که گروه آزمایش به مدت 15جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه در جلسات درمان روانپویشی شرکت کردند و هیچ یک از اعضای گروه گواه در جلسات درمان روانپویشی شرکت نداشتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه کنترل عواطف ویلیامز (1997) بود. داده ها از طریق تحلیل واریانس چند متغیره (مانکوا) تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان روانپویشی فشرده کوتاه مدت، منجر به کاهش نمره کنترل عواطف (23/20= F ، 001/0= P ) و مؤلفه های خشم (68/37= F ، 001/0= P )، اضطراب (64/12= F ، 002/0= P ) ، خلق افسرده (88/20= F ، 001/0= P ) و افزایش عاطفه مثبت (93/10= F ، 003/0= P ) در زنان شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج یافته ها می توان اظهار داشت که مداخله روانپویشی کوتاه مدت فشرده منجر به بهبود و کنترل عواطف در زنان شود.
۳.
کلیدواژه‌ها:
اجتناب جبران افراطی جراحی زیبایی ذهنیت طرحواره ای
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه ذهنیت طرحواره ای با سبک های مقابله ای اجتناب و جبران افراطی طرحواره ای بین زنان متقاضی و غیر متقاضی جراحی زیبایی غرب تهران بود . روش: این پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زنان مراجعه کننده به کلینیک زیبایی مبین و برای جامعه آماری غیر مراجعه کننده زنان حاضر در مجتمع کوروش در غرب تهران بود که به روش نمونه گیری در دسترس و از بین مراجعه کنندگان در بازه زمانی بهمن ماه 1395 تا اردیبهشت ماه 1396 نمونه ای به حجم 100 نفر برای نمونه های متقاضی و 100 نفر غیر متقاضی جراحی زیبایی انتخاب و به پرسشنامه های طرحواره های یانگ (1998)، جبران افراطی (1994) و اجتناب یانگ (1994) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین ذهنیت طرحواره ای، جبران افراطی و اجتناب در زنان متقاضی زیبایی و غیر متقاضی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 p< ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان استنتاج نمود که زنان اقدام کننده جراحی زیبایی از ذهنیت طرحواره ای ناکارآمد بیشتری رنج می برند و ممکن است این ذهنیت طرحواره ای در اقدام آنان به عمل جراحی نقشی ایفا کند.
۴.
کلیدواژه‌ها:
زوج درمانی نظریه انتخاب تعارض زناشویی دلزدگی زناشویی
هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر کاهش تعارضات و دلزدگی زناشویی در زوجین بود . روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری دو ماهه و جامعه آماری زوج های مراجعه کننده به مرکز مشاوره مهرآور شهر تهران در بازه زمانی تیر و مرداد 1397 بودند. از بین داوطلبان پس از غربالگری با پرسشنامه تعارضات زناشویی تجدید نظر شده ثنایی ذاکر (1379) و دلزدگی زناشویی پاینز (1996) 20 زوج انتخاب و به صورت تصادف 10 زوج در گروه آزمایش و 10 زوج در گروه گواه کاربندی شده اند. زوج های گروه آزمایش بسته درمانی دوبا، گراهام، بریتزمن و میناترا (2009) را در 6 جلسه 60 دقیقه ای یک بار در هفته به صورت گروهی دریافت و افراد گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. داده ها با استفاده از طرح تحلیل واریانس اندازه های مکرر تحلیل شد . یافته ها: نتایج در سطح معناداری 05/0> P ، حاکی از تأثیر مداخله زوج درمانی بر اساس نظریه انتخاب بر تعارض زناشویی (61/3 F= ) و دلزدگی زناشویی (31/4 F= ) و پایداری این تأثیر در مرحله پیگیری بود . نتیجه گیری: با توجه به اینکه میزان صمیمیت به شکل گسترده ای بر کیفیت روابط زناشویی زوج ها اثرگذار است، مداخله غنی سازی زندگی زناشویی بر اساس نظریه انتخاب با اصلاح و افزایش تعامل ها بین زوج ها باعث افزایش صمیمیت و بهبود کیفیت روابط زناشویی آن ها می شود. از این رو توصیه می شود زوج درمانگران از این روش درمانی استفاده کنند.
۵.
کلیدواژه‌ها:
سازگاری زناشویی الگوهای ارتباطی خانواده
هدف: هدف پژوهش تعیین نقش الگوهای ارتباطی خانواده ، (جهت گیری گفت و شنود و جهت گیری همنوایی) بر سازگاری زناشویی بود. روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری دانشجویان زن متأهل دانشگاه شیراز در سال 1397 بود که 252 نفر از دانشجویان زن متأهل دانشگاه شیراز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه الگوهای ارتباطات خانواده فیتزپاتریک و ریچی، (1990) و سازگاری زناشویی اسپانیر، (1976) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون چندگانه هم زمان استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که از بین خرده مقیاس های ابزار تجدید نظر شده الگوهای ارتباطات خانواده جهت گیری گفت و شنود رابطه مثبت و معناداری با سازگاری زناشویی دارد و آن را به صورت مثبت پیش بینی می کند. نتیجه گیری: می توان گفت که الگوهای ارتباطی خانواده به عنوان عامل هایی کلی می توانند پیش بینی کننده های معناداری از سازگاری زناشویی باشند.
۶.
کلیدواژه‌ها:
ترس از صمیمیت عملکرد جنسی غنی سازی زندگی
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش غنی سازی زندگی زناشویی بر کاهش ترس از صمیمیت و بهبود عملکرد جنسی در زنان متأهل بود. روش: پژوهش حاضر نیمه تجربی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون با پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری در این پژوهش زنان متأهل مراجعه کننده به مرکز مشاوره گروه همراه در منطقه 2 شهر تهران بود و از بین زنان متأهلی که نمره بیشتری در مقیاس ترس از صمیمیت دسکاتنر و تلن (1991) و نمره کمتری در عملکرد جنسی روزن و همکاران (2000) به دست آورده بودند 40 زن به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش (20 زن) و گواه (20 زن) به صورت تصادفی کاربندی شدند. زنان گروه آزمایش، مداخله های 8 جلسه ای را به صورت گروهی دریافت و زنان گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش غنی سازی زندگی زناشویی میزان ترس از صمیمیت (69/21= F ، 000/0= p ) را در زنان به طور معناداری کاهش داده است؛ همچنین این آموزش میزان عملکرد جنسی (69/4= F ، 03/0= p ) را در زنان به طور معناداری افزایش داده است و نتایج در مرحله پیگیری نیز پایدار بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که آموزش غنی سازی زندگی زناشویی ترس از صمیمیت و عملکرد جنسی را در زنان متأهل ارتقا می دهد.
