آموزش عالی ایران

مقاله حاضر باهدف بررسی تطبیقی وضعیت کیفیت خدمات آموزشی دوره های تحصیلات تکمیلی دو دانشگاه قدیمی و نسبتاً جوان کشور ایران تدوین شده است. چارچوب نظری تحقیق بر اساس نظریه ی طول عمر سازمان/دانشگاه انتخاب گردید. روش تحقیق توصیفی، از نوع میدانی برای این تحقیق بکار گرفته شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه گروه های آموزشی دو دانشگاه در سال تحصیلی 89-88 که حداقل در یک رشته باهم مشترک هستند، تشکیل می دهد. در این تحقیق، برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه محقق ساخته بر اساس ابعاد مقیاس کیفیت خدمات آموزشی با تأکید بر جنبه های خاصی از ابعاد پنج گانه کیفیت خدمات (ملموسات، قابلیت اطمینان، پاسخگویی، تضمین/ امنیت و همدلی)، هم برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی (ارشد و دکتری) و هم اعضای هیئت علمی تکمیل گردید. نتیجه کلی به دست آمده گویای آن است که بین دو دانشگاه قدیمی و دانشگاه نسبتاً جوان به لحاظ کیفیت درزمینه ی ملموسات، قابلیت اطمینان، پاسخگویی، همدلی و تضمین/ امنیت بین ادراک از وضع موجود و انتظارات از وضع مطلوب اختلاف معنی داری به دست آمده است.

در چند دهه ی اخیر ایدئولوژی بازار باکلان روندهایی مثل کالایی شدن، تجاری سازی وکارافرینی بر آموزش عالی سایه انداز شده است و رسالت های انتقادی دانشگاه ها را به حاشیه می راند. دانشجو تا حد یک مشتری تقلیل می یابد. مدتی است که تصویر دانشجویان از دانشگاه نیز تحت تأثیر این قضایا قرار می گیرد. تحقیق حاضر باهدف بررسی ادراک زیسته شده و تجربه شده ی دانشجو از یک دانشگاه باسابقه، بزرگ و دولتی در تهران و به روش کیفی صورت پذیرفته است. پدیدارشناسی کمک می کند با معانی موجود در ذهن دانشجویان از بودن خودشان در دانشگاه تماس نزدیک تری داشته باشیم. با تعداد 25 دانشجو به صورت هدفمند و در حد اشباع داده ها مصاحبه عمیق اکتشافی انجام گرفت. مقولات به روش «تحلیل مضمون» با اقتباس از استرابرت وکارپنتر استخراج شد. حدود 70 در صد اظهارت، تجربه منفی مشارکت کنندگان تحقیق از دانشگاه را بازتاب می دهد. نتیجه تحقیق، توصیفی سیستماتیک از ادراک زیسته شده ی دانشجو درباره ی دانشگاه ایرانی است ونشان می دهد تصویر اجتماعی دانشگاه در دل و دیده ی دانشجویان مخدوش و مناقشه آمیز شده است. دانشجویان مشارکت کننده در تحقیق به دانشگاه آمده اند اما نه فقط با اذهان بلکه با بدن ها و انواع نیازها و احساس ها و شور و شوق زندگی و بازی و شادی و هویت و مشارکت و تشکیل اجتماعات و سایر آمال و آرزوهایشان. دانشگاه را نه صرفاً برای تحصیل بلکه به مثابه یک کلوپ اجتماعی نیز می خواهند. این انتظاری است که گویا کمتر برآورده می شود. انواع گرفتاری های مدیریتی و مالی و سیاسی مانع از این می شود که دانشگاه ایرانی موردمطالعه ما در پرورش دانشجویان توفیق لازم به دست بیاورد. حس تبعیض در این مطالعه به وضوح در دانشجویان دیده می شود. به نظر می رسد فرهنگ شفاهی و چهره به چهره و عاطفی برای دانشجوی ایرانی همچنان مهم است. فضای دانشجویی ایران برحسب نتایج این مورد کاوی، در حال عبور از دوره ی نخبه گرایی آکادمیک و حس استاد و شاگردی به معنای سنتی کلمه است. مقررات خشک حداکثری و روال های بوروکراتیک دانشگاه در ادراک زیسته دانشجویان، بازتاب بسیار ناراحت کننده داشته است. مشارکت کنندگان در تحقیق از بیشتر درس های عمومی زده شده اند.

هدف اصلی این پژوهش بررسی وضعیت تحصیلی، ایمنی، اقتصادی و اجتماعی – فرهنگی دانشجویان خارجی دانشگاه های دولتی ایران در سال تحصیلی 1392-93 بود. بدین منظور بر اساس روش پژوهش پیمایشی و با استفاده از یک پرسشنامه محقق ساخته، داده های پژوهش از تعداد 95 دانشجوی خارجی دانشگاه های تهران، شهید بهشتی، تربیت مدرس، امام خمینی (ره) قزوین و علوم پزشکی مشهد گردآوری شد. تحلیل داده های پژوهش نشان داد که %66/3 از دانشجویان خارجی می توانند واحدهای درسی خود را در موعد مقرر به اتمام رسانده و %80 از آن ها نیز تاکنون مشروط نشده اند؛ اما کسانی که دچار افت تحصیلی بودند عواملی از قبیل مشکلات مربوط به «زبان»، «عدم انگیزه»، «ناتوانی اساتید برای انتقال درست محتوا» و «دشواری محتوای دروس» را به عنوان بیشترین عامل ذکر نموده اند. آن ها اظهار داشته اند که بیشترین حس امنیت را در «دانشگاه و در هنگام روز» و کمترین حس امنیت را «در شب و در هنگام استفاده از وسایل نقلیه» دارند. اکثر آن ها %73/7)) وضعیت اقتصادی «متوسط به بالایی» برای زندگی در ایران دارند. حدود %58/1 از این دانشجویان اظهار نموده اند که اساتید بین آن ها تبعیض قائل نمی شوند. %81/1 از آن ها احساس کرده اند که مردم ایران «در حد متوسط و بیش از آن» بین خارجی ها تبعیض می گذارند، درحالی که %78/5 از آن ها معتقدند که دانشجویان ایرانی «در حد متوسط و بیش از آن» بین خارجی ها قائل به تبعیض می باشند.

از دو دهه پبش، مالیه آموزش و به ویژه تامین منابع مالی بعنوان یکی از موضوعات مهم برای کشورهای مختلف از جمله ایران مطرح بوده است. پرسش اصلی مطالعه حاضر، شناسایی مهم ترین الگوهای تامین مالی آموزش عالی در مقیاس جهانی است. هدف این پژوهش که با توصیفی و کتابخانه ایی انجام شده است، استخراج آموزه هایی جهت بهبود اوضاع مالی نظام آموزش عالی کشور می باشد. یافته ها نشان داد الگوی پارنیونس و پریت (2010)، بار و کراوفورد (2005) و زایدرمن و آلبرخت (1995) از جمله مهمترین الگوها هستند. با تآمل در الگوهای مطالعه شده و به مدد دانش نظری و تجربه عملی نویسندگان پیشنهاد شده است؛ در رشته هایی که دارای تقاضای اجتماعی و نرخ اشتغال بالایی هستند از الگوی تامین مالی بازاری و شبه بازاری استفاده شود و در سایر رشته ها که بخش غیر دولتی تمایل به سرمایه گذاری در آنها را ندارد، بهره گیری از الگوی دیوان سالارانه (دولتی) در اولویت قرار گیرد.

شناسایی و اعتبارسنجی نشانگان و مؤلفه های رفتاری مؤثر اساتید دانشگاه در شکل گیری تفکر انتقادی دانشجویان هدف پژوهش حاضر است. پژوهش حاضر یک پژوهش آمیخته (ابتدا کیفی بعد کمی) و ازلحاظ هدف در حیطه پژوهش های کاربردی می باشد. روش نمونه گیری پژوهش در بخش کیفی، گلوله برفی و در بخش کمی، تصادفی طبقه ای بود. فرایند اجرایی پژوهش در بخش کیفی، مصاحبه نیمه هدایت شده با 16 نفر از اعضای هیئت علمی و دانشجویان دکتری و سپس برای تحلیل اطلاعات به دست آمده در این بخش، از تحلیل محتوا و روش کدگذاری باز و کدگذاری محوری استفاده شد. با استفاده از اطلاعاتی که به دست آمد 7 مؤلفه و 28 نشانگر رفتاری برای تفکر انتقادی مشخص شد. پرسشنامه ساخته شده از نشانگرهای بدست آمده، در بین 355 دانشجوی کارشناسی (100 پسر و 255 دختر) دانشگاه خوارزمی در سال 93-1392 به اجرا درآمد. تحلیل ها روایی و پایایی مطلوبی را برای ابزار ساخته شده ارائه داد. در بخش کمّی، روش های آماری با توجه به ماهیت مطالعه، تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و برازش الگوی تک عاملی بود. نتایج به دست آمده نشان داد که تفکر انتقادی شامل مؤلفه های مهارت های ارتباطی یا رفتارهای کلاسی، محیط آموزشی یا فضای کلاسی، مهارت های تدریس یا روش های تدریس استاد، رفتارهای خارج از کلاس استاد، ویژگی های فردی استاد، روحیه گشاده رویی و مددرسانی علمی استاد، فعالیت های آموزشی و پژوهشی استاد است.

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین سبک های یادگیری و سبک های تفکر در دانشجویان است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان دانشکده های فنی- مهندسی و روانشناسی- علوم تربیتی دانشگاه تهران در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری طبقاتی، 150 نفر از دانشجویان دانشکده فنی- مهندسی و 50 نفر از دانشجویان دانشکده روانشناسی- علوم تربیتی به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. جهت جمع آوری داده های موردنیاز از پرسشنامه های استانداردشده سبک تفکر استرنبرگ و سبک یادگیری وارک استفاده شد و جهت آزمون فرضیه های تحقیق از روش آماری همبستگی پیرسون و روش رگرسیون گام به گام استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که بین سبک یادگیری و سبک تفکر رابطه معناداری وجود دارد. علاوه بر این سبک یادگیری غالب دانشجویان دانشکده فنی- مهندسی، سبک دیداری و سبک یادگیری غالب دانشجویان دانشکده روانشناسی- علوم تربیتی، سبک خواندن- نوشتن بود.