مقاله حاضر باهدف بررسی تطبیقی وضعیت کیفیت خدمات آموزشی دوره های تحصیلات تکمیلی دو دانشگاه قدیمی و نسبتاً جوان کشور ایران تدوین شده است. چارچوب نظری تحقیق بر اساس نظریه ی طول عمر سازمان/دانشگاه انتخاب گردید. روش تحقیق توصیفی، از نوع میدانی برای این تحقیق بکار گرفته شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه گروه های آموزشی دو دانشگاه در سال تحصیلی 89-88 که حداقل در یک رشته باهم مشترک هستند، تشکیل می دهد. در این تحقیق، برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه محقق ساخته بر اساس ابعاد مقیاس کیفیت خدمات آموزشی با تأکید بر جنبه های خاصی از ابعاد پنج گانه کیفیت خدمات (ملموسات، قابلیت اطمینان، پاسخگویی، تضمین/ امنیت و همدلی)، هم برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی (ارشد و دکتری) و هم اعضای هیئت علمی تکمیل گردید. نتیجه کلی به دست آمده گویای آن است که بین دو دانشگاه قدیمی و دانشگاه نسبتاً جوان به لحاظ کیفیت درزمینه ی ملموسات، قابلیت اطمینان، پاسخگویی، همدلی و تضمین/ امنیت بین ادراک از وضع موجود و انتظارات از وضع مطلوب اختلاف معنی داری به دست آمده است.
