درخت حوزه‌های تخصصی

در بسیاری از مهارتهای حرکتی از جمله بدمینتون که با تخمین و ضربه زدن اشیاء متحرک سرو کار دارند، ادراک عمق نقش مهمی را ایفا می کند. همچنین، بر طبق ویژگی های سیستم بینایی انسان، رنگهای مختلف ادراک عمق متفاوتی را ایجاد می کنند. بر این اساس، تحقیق حاضر، با هدف بررسی تأثیر رنگ توپ بر ادراک عمق دانشجویان دختر در شرایط خستگی صورت گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه دانشجویان دختر دانشکده تربیت بدنی که واحد بدمینتون را در نیمسال دوم سال تحصیلی 90-89 انتخاب کرده بودند تشکیل دادند که 39 نفر( با میانگین سنی 21 سال ) از آنها به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت داشتند . ابتدا از همه نمونه ها پیش آزمون ادراک عمق به عمل آمد، سپس به طور انتخابی و به صورت همگن بر اساس امتیازات ادراک عمق به ٣ گروه تقسیم شدند. همه گروه ها به بازی بدمینتون پرداختند. پس از اطمینان از بروز خستگی ( با اندازه گیری ضربان قلب و میزان اسیدلاکتیک خون) مجددا خطای ادراک عمق آزمودنی ها اندازه گیری شد. سپس جهت ارزیابی تأثیر رنگ توپ بر ادراک عمق ورزشکاران در شرایط خستگی؛ به گروه کنترل توپ سفید، به گروه آزمایشی دوم توپ فسفری و به گروه تحت مداخله سوم توپ آبی داده شد. از آنها خواسته شد به انجام مسابقه بدمینتون بپردازند و پس از اعلام خستگی، ادراک عمق آنان به عنوان پس آزمون اندازه گیری شد. برای بررسی و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری(05/0>P) استفاده شد. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که اگر چه تفاوت معناداری بین ادراک عمق گروه های مختلف مشاهده نشد، اما رنگ فسفری در گروه تحت مداخله باعث کاهش معنی دار خطای ادراک عمق ورزشکاران شد. بنابراین با توجه به اینکه خستگی موجب کاهش ادراک عمق می شود، به مربیان بدمینتون پیشنهاد می شود، در بخش های پایانی کلاس خود جهت کاهش خطا در ادراک عمق و اجرای مناسب ورزشکاران می توانند از توپ هایی با رنگ های گرم استفاده کنند.

هدف تحقیق حاضر بررسی و تحلیل الگوهای اثربخشی در فدراسیون های منتخب ورزشی بود. از رویکرد جدید ارزش های رقابتی برای بررسی و تعیین جایگاه الگوهای اثربخشی سازمانی استفاده شد. این پژوهش از نوع اکتشافی و پیمایشی است که به صورت همبستگی عوامل اثربخشی سازمانی فدراسیون های ورزشی منتخب ایران را بررسی کرده است. جامعه آماری تحقیق کلیه ذی نفعان (هیأت رئیسه، کارکنان متخصص، داوران تیم ملی، بازیکنان و مربیان بزرگسالان) فدراسیون های ورزشی و نمونه آماری شامل ذی نفعان شش فدراسیون منتخب تیمی و انفرادی بسکتبال، والیبال، هندبال، وزنه برداری، کشتی، تکواندو بودند که به صورت غیرتصادفی و هدفمند انتخاب شدند. کلیه ذی نفعان جزو جامعه آماری تحقیق قرار گرفتند (362N=)، ولی 258 نفر در تحقیق شرکت کردند (72 درصد آزمودنی ها). پرسشنامه محقق ساخته اثربخشی سازمانی با مطالعه مبانی نظری، مصاحبه نیمه هدایت شده با دست اندرکاران فدراسیون های ورزشی (نایب رئیس، دبیر و رؤسای کمیته های تخصصی) و در یک فرایند اکتشافی، تنظیم و با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی، 62 سؤال در قالب چهار الگوی اهداف عقلانی، سیستم های باز، فرایندهای داخلی، روابط انسانی و هشت مؤلفه انعطاف پذیری، برنامه ریزی، بهره وری، منابع سازمانی، ثبات سازمانی، دسترسی به اطلاعات، انسجام نیروی کار و کارکنان متخصص شناسایی شد. نتایج نشان داد که فدراسیون های والیبال، تکواندو، بسکتبال، وزنه برداری، کشتی و هندبال به ترتیب بیشترین میانگین اثربخشی سازمانی را داشتند. همچنین، الگوی اهداف عقلانی، مدل برجسته شش فدراسیون ورزشی در رویکرد ارزش های رقابتی بود.

خطر آسیب دیدگی، در فوتبال زیاد است، اما تحقیقات معدودی میزان بروز آسیب در قاره های آسیا و اروپا را با هم مقایسه نموده اند. هدف اصلی این تحقیق، مقایسه آسیب های بازیکنان فوتبال در جام ملت های آسیا و اروپا بود. 31 مسابقه از جام ملت های آسیا 2007 و 31 مسابقه از جام ملت های اروپا 2008 با استفاده از روش آنالیز ویدئویی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان بروز آسیب در جام ملت های آسیا به طور معنی داری بیش از جام ملت های اروپاست (05/0 P< ، 75/5 = Z) (7/109 آسیب در برابر 6/39 آسیب در هر 1000 ساعت مسابقه)، ولی اختلاف معناداری در بروز آسیب در زمان های مختلف مسابقه در دو تورنمنت دیده نشد (05/0 P>، 41/4 = c2 ). همچنین میزان بروز آسیب در پست های مختلف در دو تورنمنت با هم اختلاف معنی داری داشتند (05/0 P<، 88/16 = c2)، به گونه ای که دروازه بانان در جام ملت های آسیا (4/22 درصد) و هافبک های میانی در جام ملت های اروپا (9/28 درصد) بیش از بازیکنان پست های دیگر آسیا دیدند. موضع آسیب دیده در بازیکنان شرکت کننده در دو تورنمنت با هم تفاوت معنی داری نداشتند (05/0 P>، 96/12 = c2). اما بازیکنان آسیایی بیشتر از ناحیه ساق پا (8/20 درصد) و بازیکنان اروپا بیشتر از ناحیه سر (4/24 درصد) دچار آسیب شدند. از تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که میزان بروز آسیب در جام ملت های آسیا بیش از جام ملت های اروپا است. همچنین عواملی مانند پست بازیکنان آسیب دیده در بازیکنان آسیایی و اروپایی در میزان بروز آسیب بازیکنان مؤثر است.

در پژوهش حاضر، دو گروه ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی (15 نفر با میانگین سنی 06/24 سال) و ورزشکاران سالم (15 نفر با میانگین سنی 06/24 سال) از دو رشته کشتی و فوتبال شرکت کردند. زمان استقامت در ورزشکاران دچار کمردرد مزمن به طور معنی داری کمتر و شیب فرکانس میانه بیشتر بود (05/0) که نشان دهنده خستگی پذیری بیشتر در این گروه است. آنالیز همبستگی نشان داد که بین زمان استقامت و BMI همبستگی مثبت معنی داری در گروه کمردرد وجود دارد (61/0=). وزن و BMI نیز همبستگی مثبت متوسط تا قوی معنی داری با شیب فرکانس میانه عضلات ارکتوراسپاین در هر دو گروه داشتند (76/0 – 62/0 = r). پیشنهاد می شود ورزشکاران در برنامه های تمرینی خود به بهبود استقامت عضلات اکستنسور کمر و ران توجه بیشتری داشته باشند و کاهش وزن را به عنوان راهکاری احتمالی در پیشگیری از رخداد مجدد کمردرد در آینده مورد توجه قرار دهند.

در دهه اخیر، مقوله تعادل رقابتی لیگ های حرفه ای در رشته اقتصاد ورزش توجهات زیادی را به خود جلب کرده است. تعادل رقابتی به پیش بینی هواداران در مورد این که چه تیمی برنده خواهد شد، اطلاق می شود. لیگ های ورزشی برای پویا بودن و باقی ماندن در عرصه رقابت اقتصادی در ورزش، به سطح بهینه ای از تعادل رقابتی نیاز دارند. در این مقاله ""تعادل رقابتی قهرمانی [1] "" لیگ حرفه ای فوتبال ایران و 5 لیگ برتر اروپا (انگلستان، آلمان، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا) مقایسه شد. بدین منظور، داده های دوره زمانی 2001- 2010 لیگ حرفه ای ایران و کشورهای مذکور جمع آوری شد. برای محاسبه تعادل رقابتی در مقاله حاضر از شاخص های k برتر، ضریب جینی و منحنی لورنز استفاده شد. نتایج نشان داد تعادل رقابتی قهرمانی با استفاده از شاخص"" k تیم برتر لیگ""، در لیگ ایران در بهترین وضعیت و در ایتالیا و انگلستان در بدترین حالت خود است. بر اساس ضریب جینی، به ترتیب ایران، آلمان و فرانسه بهترین حالت و کشورهای انگلستان، اسپانیا و ایتالیا وضعیت برابری دارند. وضعیت بهتر تعادل رقابتی لیگ ایران را می توان به فاصله گرفتن وضعیت فوتبال ایران از حالت دو قطبی و تعادل قدرت بین تیم های شهرستانی و پایتخت نسبت داد. بنابراین بنظر می رسد لیگ حرفه ای ایران پتانسیل مناسبی جهت درآمدزایی و توسعه اقتصادی دارد.

با توجه به اهمیت و نقش گرم کردن، امروزه مربیان روش های مختلف گرم کردن را جهت بهبود عملکرد ورزشکاران خود انجام می دهند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر حاد سه پروتکل مختلف گرم کردن (ماساژ، کشش پویا، حس عمقی) بر عوامل منتخبآمادگی جسمانی در مردان رشته والیبال بود. سی و یک ورزشکار مرد رشته والیبال (میانگین سن 7/1 ± 2/21 سال، وزن 9/8 ± 1/72 کیلوگرم، قد 0/5 ± 5/180 سانتی متر) به صورت تصادفی در 4 گروه ماساژ، کشش پویا، حسی عمقی و کنترل تقسیم شدند. در جلسه ی اول، متعاقب5 دقیقه دویدن آهسته، آزمون های منتخب آمادگی جسمانی (توان بی هوازی، چابکی و انعطاف پذیری) در آزمودنی ها اندازه گیری شد. در جلسه ی دوم، آزمودنی های سه گروه تجربی (متعاقب 15 دقیقه گرم کردن اختصاصی) و گروه کنترل، آزمون های آمادگی جسمانی مربوطه را مجدداً انجام دادند. داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند (05/0P<). نتایج نشان داد در آزمون چابکی، هر سه گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنا داری عملکرد بهتری داشتند (05/0P<) و نتایج گروه حس عمقی به طور معنا داری برتر از گروه کشش و ماساژ بود (001/0P=). نتایج آزمون توان بی هوازی نیز در گروه حس عمقی و ماساژ به طور معنا داری بهتر از گروه های کشش پویا و کنترل بود (05/0P<). ضمن بهبود معنا دار انعطاف پذیری در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل، نتایج این آزمون نیز در گروه ماساژ نسبت به دیگر گروه ها به طور معنا داری بهتر بود (05/0P<). به نظر می رسد استفاده از تمرینات تخصصی گرم کردن حس عمقی و ماساژ، نسبت به سایر روش های گرم کردن، می تواند باعث بهبود بیشتری در عملکرد ورزشکاران رشته ی والیبال گردد.

تحقیقات نشان می دهند که افزایش ظرفیت هوازی، سبب کاهش مرگ حاصل از بیماری های قلبی-عروقی می شود. اگرچه مشخص شده است که تمرینات جسمانی به طور بالقوه سبب افزایش اوج اکسیژن مصرفی می شوند، اما تحقیقات راجع به مؤثرترین شدت تمرین برای بیماران عروق کرونر، نظیر بیماران بای پس قلب اندک است. هدف از این مطالعه ارزیابی تأثیر تمرینات هوازی تناوبی با شدت بالا، در مقایسه با تمرینات تداومی با شدت متوسط، در افزایش اوج اکسیژن مصرفی و کسر تخلیه (EF) پس از جراحی بای پس عروق کرونر می باشد. در این تحقیق 18 بیمار به طور تصادفی در یکی از سه گروه شامل: 33 دقیقه تمرین تناوبی با شدت بالا (95 - 85 درصد اوج ضربان قلب، میانگین سنی 83/47 سال)، 41 دقیقه تمرین تداومی با شدت متوسط (70- 50 درصد اوج ضربان قلب، میانگین سنی 50/51 سال) و گروه کنترل (میانگین سنی 83/53 سال) قرار گرفتند. تمرینات 3 روز در هفته به مدت 8 هفته به صورت پیاده روی بر نوارگردان انجام شد. بعد از تمرینات، اوج اکسیژن مصرفی به میزان 65/22 درصد (002/0 =P) در گروه تناوبی و 55/8 (036/0 =P) در گروه تداومی بهبود یافت، اما EF ثابت ماند و در هیچ یک از گروه ها تغییر معنی داری مشاهده نشد (86/0 =P). تمرین تناوبی با شدت بالا سبب سازگاری های معنی دار بیشتری در اوج اکسیژن مصرفی شد (004/0 =P). تمرینات هوازی تناوبی با شدت بالا باعث افزایش اوج اکسیژن مصرفی بیماران، پس از جراحی بای پس عروق کرونر شد. با این وجود، هیچ-یک از دو نوع تمرین نتوانستند تأثیر معنی داری بر EF بگذارند. از آنجا که اوج اکسیژن مصرفی، منعکس کننده پیوستار بین سلامتی و بیماری قلبی-عروقی و مرگ حاصل از آن است، اطلاعات حاضر می تواند در طراحی مؤثرترین برنامه تمرینی در بهبود سلامتی بیماران در آینده مفید واقع شود.

هدف از انجام این تحقیق، مقایسه کینماتیکی مرکز ثقل بدن در حین اجرای شوت جفت موفق و ناموفق بسکتبال در دو مسافت الف (25/4 متر، خط پرتاب آزاد، 2 امتیازی) و مسافت ب (25/6 متر، خط پرتاب3 امتیازی) بود. 6 نفر از بهترین شوتیست های مرد حاضر در سوپر لیگ بسکتبال باشگاههای کشور با میانگین سنی (04/3±33/23 سال)، قد (21/2±67/189 سانتی متر)، وزن (58/5±84 کیلوگرم)، سابقه بازی (5/2±10 سال) که همگی راست دست بودند، در دو پست گارد راس و فوروارد بازی می کردند و سابقه عضویت در تیمهای ملی را نیز دارا بودند، در این تحقیق شرکت نمودند. پس از تکمیل فرم رضایتنامه توسط بازیکنان، با نصب مارکر بر روی نقطه %57 بدن از شوت جفت موفق و ناموفق در دو مسافت 25/4 متر (خط پرتاب آزاد) و 25/6 متر (خط پرتاب3 امتیازی) با استفاده از دو دوربین کداک فیلمبرداری گردید. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزارتری دی اس مکس8، تجزیه و تحلیل شد. مقایسه میانگین پارامترهای کینماتیکی مرکز جرم بدن در دو شوت جفت موفق و ناموفق با استفاده از نرم افزار spss و به کار گیری روش آماری ویلکاکسونp<0/05) ) انجام شد. میانگین ارتفاع ماکزیمم مرکز جرم در شوت موفق 25/4 متری (s4 ) 10 سانتی متر بیشتر از شوت ناموفق (f4 ) و در شوت موفق 25/6 متری (s6 ) 3 سانتی متر بیشتر از شوت ناموفق(f6 ) بود. در (f4 ) و (s4 ) رهایی توپ در 07/0 ثانیه پس از اوج پرش، در (f6 ) 02/0 ثانیه قبل از اوج پرش، در حالی که در (s6 ) رهایی همزمان با اوج پرش اتفاق افتاد. مدت زمان در هوا بودن برای شوت 3 امتیازی بیشتر از شوت 2 امتیازی(25/4 متر) بود. اگرچه در این مسافت توپ در درصد کمتری از ارتفاع پرش نسبت به 2 امتیازی رها شد. این یافته ها با نتایج الیوت(1989) همراستا است. بین هیچ یک از پارامترهای کینماتیکی مرکز جرم بدن در شوت جفت موفق و ناموفق تفاوت معناداری دیده نشد.

آگاهی ورزشکاران از فواید استفاده از مکمل های ضداکسایشی گوناگون برای تقویت دستگاه ضداکسایشی بدن، موجب مصرف فراوان این مواد توسط آن ها شده است. از طرفی، به دلیل اثرات نامطلوب مکمل های شیمیایی، جایگزین کردن مواد و ترکیبات طبیعی به جای مواد شیمیایی ضروری به نظر می رسد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مصرف مکمل گیاهی زعفران طی یک جلسه فعالیت بی هوازی بر تغییرات سطوح آنزیمی سوپراکسایددیسموتاز (SOD) و کاتالاز (CAT) پلاسمای زنان جوان تمرین کرده انجام شده است. برای این منظور 10 دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی (میانگین±انحراف معیار سن، 87/1±27/21 سال و وزن، 60/2±88/54 کیلوگرم) به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها پس از 12 ساعت ناشتایی در آزمایشگاه حاضر شدند و بعد از مصرف کپسول های حاوی زعفران آزمون وینگیت را اجرا کردند. آزمودنی ها مجدداً پس از سه روز بی تمرینی آزمونی مشابه جلسه اول اجرا کردند، اما این بار به جای زعفران از دارونما استفاده شد. برای سنجش فعالیت آنزیم های SOD و CAT به روش رنگ سنجی شیمیایی در هر جلسه در سه مرحله (ناشتا، پس از مصرف زعفران یا دارونما و پس از انجام آزمون) از آزمودنی ها نمونه خونی گرفته شد. برای مقایسه تغییرات پارامترها در پاسخ به مکمل و ورزش در دو گروه از آزمون t مستقل و برای مقایسه درون گروهی داده ها از تحلیل واریانس مکرر (یک طرفه) استفاده شد. تحلیل آماری داده ها نشان داد سطوح استراحتی SOD وCAT در جلسه مکمل پس از مصرف زعفران کاهش و پس از انجام فعالیت افزایش معنی داری داشت (05/0P<). این تغییرات، در مقایسه با جلسه کنترل برای SOD در هر دو مرحله معنی دار بود، اما برای CAT کاهش در هر دو مرحله معنی دار نبود. بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که احتمالاً مصرف مکمل زعفران قبل از انجام فعالیت ورزشی می تواند محرک مناسبی برای بهبود و افزایش کارآیی دستگاه ضد اکسایشی باشد.

بی خوابی و التهاب مزمن در مرحله آخر نارسایی کلیوی متداول است. برای پاسخ به این سؤال که آیا تمرین هوازی حین همودیالیز می تواند کیفیت خواب و التهاب سیستمیک را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشد یا خیر، 14 بیمار همودیالیزی (سن=23/10±35/51 سال، شاخص توده بدن= 58/2±5/22 کیلو گرم بر مترمربع) به طور تصادفی به گروه های تمرین هوازی (7 نفر) و کنترل (7 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین در یک برنامه تمرین هوازی 8 هفته ای حین دیالیز شرکت کردند (سه روز در هفته و هر جلسه حدود 60 دقیقه). شدت برنامه تمرین بر اساس مقیاس درک فشار بورگ بین 12 تا 16 بود. کیفیت خواب بر اساس شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI)، مقدار پروتئین واکنش دهنده C (شاخص التهاب سیستمیک) و آمادگی قلبی تنفسی، قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. تمرین هوازی حین دیالیز شاخص کیفیت خواب و ظرفیت قلبی-تنفسی را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشید (05/0P<). به طور همزمان، غلظت پروتئین واکنش دهنده C در پاسخ به تمرین هوازی کاهش یافت (05/0P<). در نتیجه، 8 هفته تمرین هوازی حین دیالیز باعث بهبود کیفیت خواب و آمادگی قلبی تنفسی در بیماران همودیالیزی شد و این بهبودی با کاهش سطوح پروتئین واکنش دهنده Cهمراه بود.

میزان آسیب بافت تاندون در زنان متعاقب فعالیت ورزشی بیشتر از مردان است. علت این تفاوت هنوز معلوم نیست. ژلاتینازها اجزای تشکیل دهندة بافت همبند را تخریب می کنند. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی نقش جنسیت بر مقدار ژلاتینازهای سرم (MMP-2 وMMP-9) در حالت استراحت و در پاسخ به فعالیت استقامتی است. 15 زن و 15مرد غیرفعال سالم در این پژوهش شرکت داشتند. 72 ساعت پس از تعیین V02 max، آزمودنی ها یک ساعت چرخ کارسنج را با شدت 70 درصد V02maxرکاب زدند. 2 میلی لیتر خون قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از فعالیت، از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. MMP-2 وMMP-9 به روش الایزا اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که مقدار ژلاتینازهای سرم در حالت استراحت بین مردان و زنان متفاوت نیست. همچنین مقدار MMP-2 سرم بلافاصله بعد از فعالیت در هر دو گروه کاهش یافت، ولی مقدار این کاهش در زنان معنی دار نبود. مقدار MMP-9 سرم در هر دو گروه در پاسخ به فعالیت تغییر نکرد. همچنین تغییرات ژلاتینازهای سرم در پاسخ به فعالیت بین دو گروه متفاوت نبود. براساس یافته های این تحقیق مقدار ژلاتینازها در حالت استراحت و پاسخ آنها به فعالیت، عامل تاثیرگذار بر آسیب پذیری بیشتر بافت تاندون زنان در پاسخ به فعالیت نیست. احتمالاً عوامل ساختاری و فیزیولوژیکی دیگر در تاندون زنان عامل آسیب دیدگی بیشترباشد.

هدف این تحقیق عبارت است از مطالعه پاسخ برخی شاخص های تنفسی در فازهای لوتئال و ابتدای فولیکولار چرخه قاعدگی زنان فعال و غیرفعال هنگام دو نوع فعالیت ورزشی فزاینده. بدین منظور، 20 دانشجوی فعال که عضو تیم بسکتبال دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی بودند و20 دانشجوی زن سالم غیرفعال که هیچ گونه فعالیت ورزشی منظم و تفریحی نداشتند، به صورت داوطلب در این تحقیق شرکت کردند. هر یک از گروه های فعال و غیرفعال، به طور تصادفی به دو گروه تجربی کار با نوارگردان و چرخ کارسنج تقسیم شدند. میانگین قد، وزن، و سن آزمودنی های در چهار گروه به قرار زیر بود: در گروه فعال در کار با نوارگردان، قد (50/4±165) سانتی متر، وزن (44/2±31/52) کیلوگرم، و سن (3±22) سال؛ در گروه چرخ کارسنج، قد (77/3±165) سانتی متر، وزن (19/4±43/53) کیلوگرم، و سن (3±22) سال؛ در گروه غیرفعال در کار با نوارگردان، قد (51/5±163) سانتی متر، وزن (16/4±32/55) کیلوگرم، سن (3±22) سال؛ در گروه چرخ کارسنج، قد (30/4±162) سانتی متر، وزن (78/5±56/56) کیلوگرم، سن (3±22) سال. آزمودنی های گروه نوارگردان، فعالیت ورزشی فزاینده را در فازهای لوتئال و ابتدای فولیکولار چرخه قاعدگی و آزمودنی های گروه چرخ کارسنج نیز، فعالیت ورزشی فزاینده را در فازهای لوتئال و ابتدای فولیکولار چرخه قاعدگی اجرا کردند. فاز لوتئال، سطح هورمون های پروژسترون، پرولاکتین، هورمون محرک فولیکولی و هورمون لوتئینی با نمونه گیری خونی اندازه گیری شد. در چهار گروه، تهویه دقیقه ای، با استفاده از دستگاه آنالیز گازهای تنفسی در دو فاز سنجیده شد. برای تعیین اختلاف عملکرد دو فاز در دو نوع فعالیت ورزشی از روش آماری t-test همبسته استفاده شد (05/0=α). نتایج نشان داد بین میانگین تهویه دقیقه ای در فازهای لوتئال و اوایل فولیکولار چرخه قاعدگی زنان فعال در هیچ یک از دو نوع فعالیت ورزشی تفاوت معناداری مشاهده نشد. بین میانگین تهویه دقیقه ای در فازهای لوتئال و اوایل فولیکولار چرخه قاعدگی زنان غیرفعال در هیچ یک از دو نوع فعالیت ورزشی تفاوت معناداری مشاهده نشد. بین میانگین متغیر تهویه دقیقه ای در دو نوع فعالیت ورزشی نوارگردان و چرخ کارسنج در هر دو گروه زنان فعال و غیرفعال تفاوت معنادار وجود داشت (05/0>Ρ) که در نوارگردان بیشتر از چرخ کارسنج بود. به نظر می رسد با توجه به افت جسمانی زنان به دلیل عدم فعالیت در دوران خونریزی چرخه قاعدگی، نمی توان جایگزینی دو نوع فعالیت ورزشی دویدن و رکاب زدن را با هدف تسهیل فعالیت و ترغیب به عدم ترک آن توصیه کرد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر بازی های بومی بر رشد حرکتی و رفتار پرخاشگرانه کودکان پیش دبستانی بود. در یک پژوهش نیمه تجربی 40 کودک شش ساله پیش-دبستانی از بین مراکز پیش دبستانی شهر اهواز به صورت تصادفی انتخاب شدند. پیش آزمون با استفاده از آزمون مهارت های حرکتی اولریخ و مقیاس اندازه گیری پرخاشگری به عمل آمد. آزمودنی ها براساس نمره های پیش آزمون در قالب دو گروه یکسان بازی های بومی و فعالیت های رایج مراکز پیش دبستانی قرار گرفتند. گروه بازی های بومی فعالیت های خود را به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه یک ساعته انجام دادند و گروه دوم در این مدت به فعالیت های رایج مراکز پیش دبستانی مشغول بودند. سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، از آزمون tهمبسته و مستقل برای مقایسه های بین گروهی و درون گروهی استفاده شد. نتایج t همبسته حاکی از اثر معنادار هر دو برنامه بر رشد حرکتی و کاهش پرخاشگری کودکان پیش دبستانی بود. اما مقایسة بین گروهی حاکی از برتری گروه بازی بومی نسبت به فعالیت های رایج در مهدکودک بر مؤلفه های مذکور بود (001/0P=). با توجه نتایج پیشنهاد می شود مراکز پیش دبستانی از بازی های بومی به منظور بهبود رشد حرکتی و کاهش پرخاشگری کودکان استفاده کنند.

هدف کلی تحقیق این است که با توجه به وظایف و فعالیت های مدیران ورزشی آن دسته از شاخص ها و معیارهایی که در ارتقای سطح مهارت انسانی مدیران ورزشی مهم است از دیدگاه آنان مورد ارزیابی قرار داده و درجه اولویت هر یک از شاخص ها را تعیین نماییم. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی است که از طریق میدانی اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شد. محقق پرسش نامه مهارت های انسانی را در بین 159 مدیر ورزشی به عنوان نمونه تحقیقاتی توزیع نمود. پرسشنامه شامل 14 شاخص بود که روایی پرسش نامه توسط بهره گیری از نظرات متخصصان و همسانی درونی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 0.86 بدست آمد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که مدیران ورزشی برای اثربخشی در انجام وظایف و تحت تاثیر قرار دادن رفتارهای مجموعه نیروهای انسانی به ترتیب اولویت به مهارت هایی همچون برقراری امنیت شغلی برای زیردستان، مهارت حل اختلاف و تضاد بین کارکنان تحت سرپرستی، سخنرانی و فن بیان نیاز دارد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که از دیدگاه مدیران با سابقه مهارت های انسانی بر عملکرد شغلی مدیران تاثیر معنا دار دارد P£0.05) و (F1.156=6.91.

ورزش به صورت سنتی، ابزاری استراتژیک برای تشویق و توسعه رفتارهای سلامت و فاکتور محافظتی و پیشگیرانه از رفتارهای پرخطر مخصوصا خطرپذیری جنسی به حساب می آید. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ورزش و متغیرهای مرتبط با آن بر خطرپذیری جنسی – گرایش به دوستی با جنس مخالف و گرایش به رابطه و رفتار جنسی- نوجوانان انجام گرفت. 406 دانش آموز شامل 271 پسر و 135 دختر مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (IARS) را تکمیل کردند. علاوه بر این پرسشنامه ای که در آن نوع ورزش، مدت زمان عضویت در تیم ورزشی، سطح رقابتی مسابقات، شرکت در اردوی ورزشی، میزان فعالیت ورزشی گنجانده شده بود، مورد سوال قرار گرفت. روش نمونه گیری چند مرحله ای و ترکیبی از نمونه گیری طبقه ای، متناسب با حجم و تصادفی بود. برای توصیف متغیرها از میانگین و انحراف معیار، فراوانی و فراوانی نسبی و برای مقایسه میانگین ها از تحلیل واریانس چندگانه (MANOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد برخلاف فرض تحقیق، نوجوانانی که در سطوح بالاتر ورزشی فعالیت داشتند، از خطرپذیری جنسی بالاتری برخوردار بودند. میانگین گرایش به دوستی با جنس مخالف و گرایش به رابطه و رفتار جنسی در بین کسانی بیشتر به ورزش می پرداختند، از کسانی که کمتر ورزش می کردند، بطور معنی داری بالاتر بود. تفاوت معنی داری بین میانگین خطرپذیری جنسی در بین اعضای تیم های ورزش انفرادی نسبت به ورزشکاران ورزشهای گروهی وجود نداشت. ورزشکارانی که سابقه حضور در اردوهای ورزشی داشتند در خطرپذیری جنسی بطور معنی داری از میانگین بالاتری نسبت به سایرین برخوردار بودند. برای توجیه رابطه بین ورزش و خطرپذیری جنسی در بین نوجوانان، می توان به اثر استرس و فشار روانی فضای رقابتی، ضعف ارزشها و هنجارهای سازگارانه در محیط های ورزشی غیرحرفه ای، نبود آموزش و آمادگی ذهنی برای مقابله با خطرپذیری و نحوه شکل گیری تشکل های ورزشی، سازماندهی و سیاستگزاری ورزش مدارس اشاره کرد. ضمناً عوامل زیست شناختی دوران نوجوانی از جمله بحران هویت و ساختار شخصیتی ورزشکاران را نیز باید مورد توجه قرار داد.