فاطمه سادات حسینی

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین جسمانی، تصویرسازی ذهنی، و موسیقی بر بهبود مهارت شوت بسکتبال بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 45 دانشجو (19 تا 22 سال) به صورت تصادفی انتخاب شده و در 3 گروه آزمایشی 15 نفری در دانشگاه صنعتی شاهرود بررسی شدند. تمرین جسمانی، تمرین جسمانی با تمرین ذهنی و تمرین جسمانی به همراه تمرین ذهنی و موسیقی (روش ترکیبی) در گروه آزمایشی اول تا سوم به ترتیب استفاده شد. گردآوری اطلاعات در این پژوهش با آزمون تعدیل شده شوت بسکتبال (ایفرد) انجام گرفت. برای تجزیه وتحلیل فرضیه های تحقیق از آزمون های آمار توصیفی، کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون T و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین نمره های پیش آزمون و پس آزمون تمرین جسمانی، تمرین جسمانی به همراه تمرین ذهنی و روش ترکیبی تفاوت معنا داری (05/0>P) وجود دارد. با توجه به مقایسه بین گروهی می توان نتیجه گرفت که روش ترکیبی از دو روش دیگر بهتر است و تمرین جسمانی به همراه تمرین ذهنی تفاوت کمتری با تمرین جسمانی دارد. ازاین رو توصیه می شود از روش های آموزشی مختلف جهت کارامد کردن برنامه های تمرینی استفاده شود

هدف از پژوهش حاضر، بررسی یادگیری کنترل حرکتی پیش بینانه در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی درمقایسه با کودکان عادی بود. بدین منظور، از بین دانش آموزان پسر 12 7 ساله شهر تبریز، 12 کودک با اختلال هماهنگی رشدی با استفاده از آزمون های " پرسش نامه اختلال هماهنگی رشدی والدین " ، " سیاهه مشاهده حرکتی معلمان " و " آزمون برونیکز اوزرتسکی " و نیز 12 کودک عادی همتا از نظر هوشی و سن تقویمی به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. از شرکت کنندگان خواسته شد هدف متحرکی را در مسیر دایره ای بر روی مانیتور با استفاده از دسته های کنترلی بازی با استفاده از تکلیف پیگردی چرخان ردیابی کنند. کنترل پیش بینانه نیز با استفاده از متغیرهایی که نشان دهنده رفتار و موفقیت ردیابی دستی بود، اندازه گیری گشت. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان می دهد که بین کودکان با اختلال هماهنگی رشدی و عادی در شاخص های کنترل پیش بینانه شامل: زمان کلی باقی ماندن بر هدف ( P=0.049 )، زمان متوالی باقی ماندن بر هدف ( P=0.016 )، فاصله از هدف (P=0.002) و سرعت حرکت   (P=0.001) تفاوت معناداری وجود دارد. به طورکلی، به نظر می رسد کودکان با اختلال هماهنگی رشدی احتمالاً نسبت به گروه کنترل در تحکیم و یادگیری کنترل حرکتی پیش بینانه و ایجاد مدل درونی کنترل حرکات دارای نقص هستند و از راهبرد کنترلی بازخوردی و گام به گام استفاده می کنند. همچنین، ممکن است یک نقص زیربنایی در مدل سازی درونی در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی وجود داشته باشد.

کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی (DCD) گاه در اجرا و یادگیری مهارت های حرکتی با مشکل مواجه می شوند. هدف تحقیق حاضر، بررسی روند اکتساب و یادگیری حرکتی رویه ای در کودکان (DCD) است. از بین دانش آموزان پسر 12-8 ساله شهر تبریز، 12 کودک دچار اختلال هماهنگی رشدی و 12 کودک عادی همتا از نظر هوشی و سن تقویمی، به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. از شکل تعدیل یافته تکلیف پیگردی چرخان و متغیرهای زمان باقی ماندن بر هدف، زمان متوالی بر هدف، فاصله از هدف، فاصله از مسیر و فاز نسبی برای ارزیابی یادگیری حرکتی رویه ای استفاده شد. شرکت کنندگان پس از تمرین در مرحله اکتساب، آزمون یادداری فوری 10 دقیقه و آزمون تحکیم با تأخیر 24 ساعت را انجام دادند. نتایج تحلیل داده ها با تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد در مرحله اکتساب بین دو گروه در زمان باقی ماندن بر هدف، فاصله از مسیر و فاز نسبی تفاوت معناداری وجود ندارد، ولی در زمان متوالی بر هدف، فاصله از هدف تفاوت معنادار است. در مرحله یادداری در متغیرهای زمان باقی ماندن بر هدف و زمان متوالی بر هدف و فاصله از هدف تفاوت معنادار بود، ولی در فاصله از مسیر و فاز نسبی تفاوت معناداری وجود نداشت. به طور کلی، یافته ها بیانگر آن است که با وجود عملکرد کم کودکان DCD در یادگیری حرکتی رویه ای، آنان قادر به کسب الگوهای هماهنگی حرکتی بودند.

هدف این پژوهش مقایسة اضطراب رقابتی و ترس از شکست در پست های مختلف فوتبال بود. تعداد 55 بازیکن فوتبال به صورت تصادفی از میان بازیکنان حاضر در لیگ دو آزادگان انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسش نامه های اضطراب رقابتی ماتنز و ترس از ارزیابی شکست در عملکرد جمع آوری شد. نتایج نشان داد در ابعاد اضطراب رقابتی بین پست های مختلف اختلاف معناداری وجود دارد (دوازه بانان اضطراب شناختی و بدنی بیشتر و اعتماد به نفس کمتری دارند). در بُعد ترس از شکست بین پست های مختلف اختلاف معناداری وجود دارد. همچنین، بین ابعاد اضطراب رقابتی و ترس از شکست همبستگی معناداری وجود دارد، به عبارتی دیگر کاهش اضطراب شناختی و بدنی باعث کاهش ترس از شکست و برعکس می شود و کاهش اعتماد به نفس افزایش ترس از شکست را در پی دارد. .

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی با شدت متوسط بر عملکرد حافظه کاری و توانایی چرخش-ذهنی بود. نمونه شامل 34 نفر از زنان غیرفعال با دامنه سنی 21 تا 26 سال شهرستان مهریز بود که بصورت هدفمند انتخاب شدند (18 نفر گروه آزمایش، 16 نفر گروه کنترل). تمرین هوازی شامل یک جلسه دویدن با 60% ضربان قلب بیشینه بود. از آزمون چرخش ذهنی و نرم افزار N- Back برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که تمرین هوازی با شدت متوسط بر عملکرد حافظه کاری و توانایی چرخش ذهنی تاثیر دارد (P≤0.05). به عبارتی تمرین هوازی با شدت متوسط موجب تسهیل حافظه کاری و بهبود توانایی چرخش ذهنی می شود. در واقع تحقیق حاضر تعامل و ارتباط بین فرایندهای حرکتی و شناختی را بیش از پیش آشکار نمود.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر کانون توجه بر یادگیری پرتاب دارت در کودکان کم توان ذهنی بود. در این مطالعه شبه تجربی، 22 پسر 10 تا 12 ساله کم توان ذهنی براساس هوشبهر 70 - 50 به صورت تصادفی انتخاب و پس از یک جلسه تمرین و پیش آزمون، براساس امتیاز به دست آمده، سن و هوشبهر در دو گروه توجه (درونی، بیرونی) همسان قرار گرفتند. افراد، 5 بلوک و هر بلوک 8 پرتاب را تمرین کردند. از آزمون های تحلیل واریانس دوطرفه مکرر و تحلیل واریانس استفاده شد. در مرحله یادداری، هر دو گروه در پرتاب ها دقت خود را افزایش دادند و در اثر تمرین، تغییرپذیری (044/0= P) و دقت پرتاب ها (047/0= P) کاهش یافت. در مرحله انتقال، گروه توجه درونی قادر به انتقال مهارت به شرایط جدید نبودند، ولی گروه تمرین متغیر در انتقال مهارت خود به شرایط جدید موفق بودند. همچنین گروه توجه بیرونی نسبت به گروه توجه درونی تغییرپذیری (049/0= P) کمتر و دقت (048/0= P) بیشتری داشتند. براساس یافته های تحقیق، گروه توجه بیرونی قادر به یادداری و انتقال مهارت به شرایط جدید بودند که فرضیه عمل محدودشده ولف و همکاران (2001) در افراد کم توان ذهنی نیز تأیید می شود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر دستورالعمل های کانون توجه بیرونی و درونی در افراد با سبک های شناختی مستقل از زمینه و وابسته به زمینه بر عملکرد و یادگیری مهارت حرکتی پرتاب دارت می باشد. در این راستا، آزمون گروهی تصاویر پنهان شده در بین 112 دانشجوی دختر سالم راست دست دانشگاه ارومیه در دامنه سنی 26 24 سال که تجربه ای در مهارت پرتاب دارت نداشتند توزیع شد. براساس نمرات به دست آمده از آزمون، 48 نفر به صورت تصادفی در چهار گروه 12 نفری مستقل از زمینه با دستورالعمل کانون توجه درونی، وابسته به زمینه با دستورالعمل کانون توجه درونی، مستقل از زمینه با دستورالعمل کانون توجه بیرونی و وابسته به زمینه با دستورالعمل کانون توجه بیرونی قرار گرفتند. شرکت کنندگان تکلیف پرتاب دارت را به مدت سه جلسه و هر جلسه، پنج دسته کوشش شش تایی را با دستورالعمل کانون توجهی مربوط به گروه خود تمرین کردند. بلافاصله پس از مرحله اکتساب (همانند پیش آزمون (یک دسته کوشش 10 تایی)) پس آزمون اجرا گردید و سپس، با فاصله 48 ساعت بی تمرینی و بدون ارائه هرگونه دستورالعمل، آزمون یادداری (یک دسته کوشش 10 تایی) انجام شد. تحلیل یافته ها با استفاده از آنووای دوطرفه نشان می دهد که اثرهای اصلی و نیز اثر متقابل در پس آزمون معنادار نمی باشد (P>0.05)؛ اما مقایسه میانگین آزمون یادداری گروه ها با استفاده از آنووای دوطرفه، تفاوتی معنادار را نشان می دهد (P<0.05). علاوه براین، به منظور بررسی اثر متقابل از آزمون تی مستقل با تصحیح بونفرونی استفاده گردید. یافته ها اختلاف معنا داری را بین دو گروه مستقل/ وابسته به زمینه با دستورالعمل های کانون توجه درونی و نیز بین دو گروه وابسته به زمینه که با دستورالعمل های متفاوت کانون توجه درونی و بیرونی آموزش دیده بودند نشان می دهد (P<0.012). به طورکلی، این پژوهش نشان می دهد که کانون توجه بیرونی، مزیتی برای یادگیرندگان وابسته به زمینه می باشد و کانون توجه درونی نیز ویژگی برجسته ای برای یادگیرندگان مستقل از زمینه محسوب می شود.

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی پرخاشگری مردان بدن ساز بر اساس هر یک از مؤلفه های خودشیفتگی و ادراک بدنی بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی و جامعه ی آماری این پژوهش شامل تمام مردان بدن ساز شهر تبریز بود که حداقل یک سال مداوم و در هفته حداقل دو روز به صورت منظم به سالن بدن سازی مراجعه می کردند. نمونه ی پژوهش تعداد 161 ورزشکار با میانگین سنی 528/6±96/24 بود که به صورت دردسترس و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. از مقیاس شخصیت خودشیفته (NPI)، پرسش نامه ی آمادگی بدنی ادراک شده (PPFS) و مقیاس پرخاشگری اهواز (AAI) برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون بررسی شدند. نتایج آزمون فرضیه های پژوهش نشان داد ترکیب بدنی، شرایط عضلانی و محق بودن در مجموع 23درصد از تغییرات خشم و عصبانیت را در مردان بدن ساز تبیین می کنند. هم چنین شرایط جسمانی، انعطاف پذیری، شرایط عضلانی و برتری جویی در مجموع 33% از تغییرات تهاجم و توهین را در مردان بدن ساز تبیین می کنند. در نهایت شرایط جسمانی، خودبینی و برتری جویی نیز در مجموع 31% از واریانس لجاجت و کینه توزی را در مردان بدن ساز پیش بینی می کنند. نهایتاً خودشیفتگی و ادراک بدنی می تواند از عوامل مهم در بروز پرخاشگری در جامعه ی مورد پژوهش باشد.

هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی تفاوت عملکرد چرخش ذهنی در دو گروه فعال و غیرفعال با در نظر گرفتن تفاوت جنسیتی بود. پژوهش حاضر از نوع علی – مقایسه ای و نمونه ها به صورت هدفمند از بین دانشجویان رشته ی تربیت بدنی و دیگر رشته های علوم انسانی انتخاب شدند. نمونه شامل 80 نفر، 40 نفردانشجوی تربیت بدنی و 40 نفر دانشجوی علوم انسانی بود که در هر گروه 20 نفر پسر و 20 نفر دختر قرار گرفته بودند. برای سنجش عملکرد چرخش ذهنی از آزمون چرخش ذهنی پترز استفاده شد. از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف برای بررسی طبیعی بودن داده ها و از آزمون تحلیل واریانس دو راهه برای مقایسه ی میانگین ها استفاده شد. یافته ها نشان داد عملکرد چرخش ذهنی دانشجویان گروه تربیت بدنی در مقایسه با دانشجویان علوم انسانی تفاوت معناداری دارد (P<0.01). همچنین عملکرد چرخش ذهنی در پسران نسبت به دختران تفاوت معناداری را نشان داد (P<0.01). به طور کلی نتایج نشان دهنده ی برتری دانشجویان فعال و پسران در توانایی چرخش ذهنی بود. از آن جا که فعالیت جسمانی، چرخش ذهنی را افزایش می دهد، می توان فرض کرد که فعالیت جسمانی، سایر حوزه های شناختی را نیز افزایش می دهد و این مورد، ارزش اجرا شدن در فرایند آموزش و پرورش را دارد.

هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تأثیر برنامه ی آموزش ژیمناستیک به عنوان یک فعالیت حرکتی بر چرخش ذهنی به عنوان یک فاکتور شناختی است. تحقیق حاضر با در نظر گرفتن گروه آزمایش با تمرین آموزش ژیمناستیک، از بین دانشجویان رشته ی تربیت بدنی، و گروه کنترل بدون تمرین و آموزش، از بین دانشجویان دیگر رشته های علوم انسانی، هر گروه 40 نفر (20نفر پسر و 20 نفر دختر) انجام شد. ابتدا از هر دو گروه آزمون چرخش ذهنی پترز و همکاران (1995) گرفته شد و پس از آن گروه آزمایش، 9 هفته به برنامه ی آموزش حرکات پایه و ابتدایی ژیمناستیک پرداختند. پس از اتمام جلسات آموزش، مجدداً پس آزمون از هر دو گروه گرفته شد. برای بررسی تفاوت در نمرات پیش و پس آزمون در دو گروه، از تحلیل کواریانس یکراهه (ANCOVA) و برای بررسی تفاوت چرخش ذهنی بین دوگروه و دختران و پسران در نمرات پیش آزمون، از آزمون t استفاده شد. یافته ها، تفاوت معنادار در نمرات پس آزمون نسبت به پیش آزمون و تنها برای گروه آزمایش را نشان داد. تفاوت بین نمرات دانشجویان رشته ی تربیت بدنی و دانشجویان دیگر رشته های علوم انسانی، به نفع دانشجویان تربیت بدنی معنادار بود. همچنین بین نمرات پسران و دختران در چرخش ذهنی، تفاوت معناداری به نفع پسران مشاهده شد. مطالعه ی حاضر حاکی از تأثیر برنامه ی آموزش ژیمناستیک بر توانایی چرخش ذهنی بود، که تأثیرات برنامه ی مداخله ی حرکتی بر توانایی های فضایی و شناختی را نشان می دهد.

هدف از این پژوهش، بررسی عوامل مؤثر بر بهره مندی استادان مدیریت ورزشی دانشگاه های ایران از فناوری و مقایسة آن با دانشگاه های ترکیه است. نمونة آماری تحقیق، به ترتیب 84 و 66 نفر از استادان مدیریت ورزشی ایران و ترکیه بود. تحقیق به روش توصیفی – تحلیلی و به صورت پیمایشی انجام گرفت. از پرسشنامة استاندارد با پایایی 81 /0 = α در دو بخش عناصر فردی و محیطی مؤثر بر بهره مندی از فناوری استفاده شد. یافته ها نشان داد از بین عناصر فردی، دو عنصر اعتقاد به سودمندی کاربرد فناوری در آموزش و ترس از کاربرد فناوری به ترتیب بیشترین و کمترین تأثیر را در بهره مندی اساتید هر دو نمونه از فناوری دارند. همچنین عناصر محیطی نیاز دانشجویان به وجود فناوری و کامپیوتر در کلاس های درس و دسترسی به تجهیزات بیشترین تأثیر و حمایت مالی دانشکده و کارکنان متخصص در دانشکده کمترین تأثیر را بر بهره مندی اساتید دو نمونه دارد. همچنین بین دو گروه اساتید ایرانی و ترکیه، تفاوت معناداری در چهار عنصر فردی اعتقاد به سودمندی کاربرد فناوری در آموزش، علاقه به یادگیری و بهره مندی از فناوری در آموزش، ترس از کاربرد فناوری و احساس نیاز به یادگیری و بهره مندی از فناوری و در دو عنصر محیطی نیاز دانشجویان به وجود فناوری و کامپیوتر در کلاس های درس و سیاست های پاداش دهی دانشکده مشاهده شد.

هدف از این پژوهش، مقایسه ی شاخص های پیکرسنجی، میزان فعالیت بدنی و مهارت های بنیادی در کودکان با وضعیت اقتصادی - اجتماعی مختلف شهر اردبیل بود. برای انجام این مطالعه توصیفی، تعداد 241 دانش آموز 7 تا 10 ساله از مدارس ابتدایی شهر اردبیل با 3 وضعیت اقتصادی - اجتماعی بالا، متوسط و پایین به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. اطلاعاتدموگرافیک(پرسش نامه ی وضعیت اقتصادی اجتماعی) و میزانفعالیتبدنی(پرسش نامه ی باربوسا) توسط دانشآموزانتکمیل شد. ارزیابی مهارت کنترل شیء (TGMD2) و شاخص های پیکرسنجی(قد، وزن، دور کمر و باسن، شاخص توده ی بدن و طول اندام ها)با روش های استاندارد اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل واریانس یک طرفه مورد استفادهقرار گرفت. شاخص توده ی بدن و نسبت دور کمر به باسن در دانش آموزان با وضعیت اقتصادی اجتماعی بالا بیشتر از دانش آموزان با وضعیت متوسط و پایین بود. اندازه ی طول اندام ها در دانش آموزان با وضعیت اقتصادی اجتماعی پایین به طور معنی داری بیشتر از مناطق متوسط و بالا بود. دانش آموزان با وضعیت اقتصادی اجتماعی پایین در مهارت کنترل شیء عملکرد بهتری داشتند و این تفاوت با مناطق متوسط معنی دار بود (002/0 (P=. میزان فعالیت بدنی دانش آموزان با وضعیت اقتصادی اجتماعی بالا کمتر از مناطق متوسط و پایین بود. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که ترکیب بدنی مطلوب و طول بیشتر اندام های دانش آموزان با وضعیت اقتصادی اجتماعی پایین باعث اجرای کارآمد مهارت های کنترل شیءمی شود.

رابطه جامعه و ادبیات، یکی از موضوعاتی است که در تحقیقات ادبی به آن پرداخته می شود. رابطه سنّت و مدرنیته به عنوان یک مسئله اجتماعی، در آثار ادبی نیز بازتاب یافته است. نمایش عناصر این دو (با تکیه بر نظریات «آنتونی گیدنز») در رمان «همسایه ها»، تبیین رابطه عناصر سنّت و مدرنیته و انعکاس نظر نویسندگان درباره این دو، هدف اصلی این پژوهش را شکل می دهد. آنتونی گیدنز معتقد است که سنّت ها در مدرن ترین جوامع نیز به حضور خود ادامه می دهند. نتایج پژوهش، بیانگر این نکته است که شاخص های سنّتی فرهنگی و اجتماعی بیشتر از عناصر مدرن در این زمینه ها در داستان دیده می شود؛ به همین دلیل هر چند عناصر اقتصادی و سیاسی بیشتر مدرن هستند، در مجموع مغلوب سنّت ها می شوند و موفّق نمی شوند خود را تثبیت کنند. محمود به بیشتر سنّت ها به ویژه سنن فرهنگی نگاهی منفی دارد؛ امّا از نقد عناصر مدرن نیز غافل نمی شود.

هدف از این پژوهش، بررسی وضعیت جانمایی بنا و مناسب سازی اماکن و مجموع های ورزشی شهرستان ارومیه با استفاده از استانداردهای ملی و بین امللی استخراج شده می باشد. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی است و از نظر نوع جمع آوری داده های تحقیق، توصیفی – تحلیلی بوده که به روش میدانی اجرا شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه اماکن و مجموعه های ورزشی اداره تربیت بدنی شهرستان ارومیه را شامل شده است. نمونه آماری برابر با جامعه آماری و به تعداد 29 مکان ورزشی بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. تجزیه و تحلیل یافته ها با آزمون باینومینال نشان داد اماکن ورزشی وضعیت متوسطی از نظر استاندارد همجواری و مکان یابی دارند (13/0< 05/0 = P). نتایج در مورد استاندارد دسترسی نیز وضعیت ضعیفی را نشان داد (002/0 > 05/0 = P). نتایج آزمون کای دو نشان داد که اماکن ورزشی از نظر استاندارد زیبایی شناختی نیز ضعیف و غیراستاندارد بوده (000/0> 05/0 = P). آزمون باینومینال بیان می دارد اماکن ورزشی از نظر ایمنی و نظارت؛ استاندارد نبوده و وضعیف ضعیفی دارند (000/0> 05/0=P). همچنین نتایج آزمون باینومینال نشان داد معیار اطلاع رسانی و سرویس دهی از استانداردهای لازم برخوردار نیست (026/0>05/0=P) در کل استانداردهای همجواری و مکان یابی و بهداشتی از وضعیت متوسطی برخوردار بوده و سایر استانداردها همچون دسترسی، زیبایی شناختی، ایمنی، طراحی پارکینگ، اطلاع رسانی و استانداردهای جانبازان و معلولین وضعیتی ضعیف و پایین تر از استانداردها هستند.