آیسان شارعی

Objective: To investigate the effect of family therapy education in promoting mental health and reducing depression in adolescents with high-risk behaviors. Methods:  The present study was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group. It included all teenage girls in the second year of high school with high-risk behaviors in Ardabil province. In this study, 30 eligible patients were selected and invited purposefully. The researchers randomly divided the participants into two family therapy training groups (15 people) and a control group (15 people). The experimental group was taught the methods and techniques of family therapy education strategies for eight 90-minute sessions. In contrast, during this period, the control group received no psychological training on the mental health and resilience scale. The data were compared using multivariate and univariate analysis of variance. All statistical analyses were performed in SPSS software version 26. Results:  Compared to the control group, the experimental group was able to reduce the depression score and increase the mental health score at the level of P<0.001 with the intervention of family therapy training. The most significant effect size (η=0.543) is related to mental health, which shows that 54% of the variance of the mental health variable between the experimental and control groups is due to the independent variable (family therapy training). Conclusion: The results showed that family therapy training increases mental health and reduces depression in adolescents with high-risk behaviors. Therefore, family therapy training is recommended for adolescents with high-risk behaviors to increase mental health, reduce depression and improve their quality of life.

نوجوانی، دوره ای مهم برای رشد مغز به شمار می رود و خودآزاری در این دوران با پیامدهای بلندمدتی از جمله آسیب شناسی روانی مداوم و اختلالات رفتاری در آینده همراه است. پژوهش حاضر با هدف رابطه استفاده آسیب زا از تلفن همراه با مشکلات رفتاری- هیجانی در نوجوانان خودآزار: با میانجی گری خود کنترلی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری بود. کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهر اردبیل با سابقه خود آزاری در سال تحصیلی 1403-1402 جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. تعداد 280 نفر از این افراد به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و در پژوهش حاضر شرکت کردند. برای جمع آوری داده ها از سیاهه مشکلات رفتاری کودکان آچنباخ (2001)، پرسشنامه خودکنترلی تانجی، بامیستر و بون (2004) و پرسشنامه اعتیاد به تلفن همراه کوهِی (2009) استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزارهای SPSS23 و لیزرل 8/lisrel8 تجزیه وتحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد که مدل ساختاری استفاده آسیب زا از تلفن همراه با مشکلات رفتاری - هیجانی در نوجوانان خودآزار: با میانجی گری خود کنترلی از برازش مناسبی برخوردار است. این نتایج نشان داد که استفاده آسیب زا از تلفن همراه اثر مستقیم و هم اثر غیرمستقیمی با میانجی گری خودکنترلی بر مشکلات رفتاری - هیجانی نوجوانان خود آزار داشت.نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده آسیب زا از تلفن همراه در نمونه ای از نوجوانان خودآزار می تواند هم به طور مستقیم و هم با میانجی گری خودکنترلی در مشکلات رفتاری - هیجانی نوجوانان نقش داشته باشد.