حسن امیری

پژوهش حاضر باهدف تأثیر آموزش حضور ذهن بر راهبردهای كنار آمدن و امیدواری به زندگی زنان معتاد باردار در سال 1398-1397 انجام شد. طرح پژوهش شبه آزمایشی، از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری آن را تمامی زنان معتاد باردار مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا شهر کرمانشاه در كه در سال 1398-1397 پرونده پزشكی داشتند تشكیل می دادند. حجم نمونه 30 نفر از زنان معتاد باردار از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف و به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شدند. سپس نمونه ها به طور تصادفی در گروه های آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. تمام شرکت کنندگان پرسشنامه های راهبردهای كنار آمدن لازاروس و امیدواری به زندگی اشنایدر را به عنوان پیش آزمون كامل كردند. گروه آزمایش به مدت 9 جلسه تحت آموزش حضور ذهن (ذهن آگاهی) قرار گرفت، اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نكرد. نتایج نشان داد که آموزش ذهن آگاهی بر راهبردهای كنار آمدن (0/009=P) و امیدواری به زندگی (0/001=P) در زنان معتاد باردار تأثیر معنی داری دارد. با توجه به اینكه حضور ذهن و یا ذهن آگاهی این مادران پایین تر از نرمال بود، بنابراین آموزش ذهن آگاهی یا توجه آگاهی یا حضور ذهن می تواند نقش مهمی را به عنوان درمان های كمكی و توان بخشی در كنار درمان های پزشكی در زنان معتاد باردار ایفا كند.

هدف این پژوهش، بررسی چگونگی به کارگیری آینده نگاری درجهت ایجاد معیارهای مؤثر جهت دهنده به فرایندهای منابع انسانی به منظور افزایش تأثیر فعالیت های منابع انسانی در دستیابی به اهداف سازمان های دفاعی است. بدین منظور، پس از شناسایی جنبه های تأثیرگذار آینده نگاری بر جهت دهی به فرایندهای منابع انسانی سازمان های دفاعی، به روش مدل سازی سیستمی نرم [1] ، چگونگی و میزان اثرگذاری شاخص های آینده نگاری بر دستیابی به هدف پژوهش به روش مدل سازی مسیری ساختاری2 تبیین شد. با به کارگیری این روش، مسیر اثرگذاری و اندازه تأثیر شاخص های آینده نگاری در زمینه های احتراز از تهدیدات و بهره برداری از فرصت ها، دفاع مؤثر در نبردهای نامتقارن، اکتساب فناوری های دفاعی موردنیاز، ترکیب تجهیزات دفاعی در طراحی نبردها، توسعه یا چابک سازی سایر بخش های دفاعی و موقعیت های مؤثر تمرکز جنگ افزارها بر ایجاد معیار جهت دهنده به مدیریت راهبردی فرایندهای منابع انسانی و دستیابی به یکپارچگی میان فرایندهای منابع انسانی با اهداف راهبردی دفاعی، تعیین و الگویی جهت به کارگیری هدف مند فرایندهای منابع انسانی درراستای تحقق اهداف سازمان های دفاعی ارائه شد. <br clear="all" />  

زمینه: یکی از نابهنجاری های زناشویی که موجبات مشکلات روانی، بی تفاوتی و طلاق زوجین می شود، تعارض زناشویی و در نتیجه عدم هماهنگی بین زوجین است. اثربخشی رویکردهای هیجان مداری و شناختی - سیستمی گاتمن بر متغیرهای مختلفی تایید شده است اما هماهنگی زناشویی مورد غفلت واقع شده است. هدف: هدف این پژوهش تعیین و مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و شناختی - سیستمی گاتمن بر هماهنگی زوج های متعارض بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی زوج های متعارض مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روانشناسی خصوصی منطقه 2و 5 شهر تهران در سال 1397 تشکیل دادند. از این جامعه، 60 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در سه گروه (20 نفری) آزمایشی 1 و 2 و گواه جایگزین شدند؛ برای هر سه گروه پیش آزمون پرسشنامه هماهنگی زناشویی (زو و لای، 2004) اجرا شد، سپس طرح مداخله زوج درمانی هیجان مدار جانسون برای گروه آزمایش 1 و زوج درمانی سیستمی گاتمن برای گروه آزمایش 2 اجرا شد اما برای گروه گواه، هیچگونه مداخله ای اعمال نشد؛ نتایج با روش آنالیز کواریانس در سطح 5 درصد تحلیل شد. یافته ها: نتایج آنالیز کواریانس نشان داد که هر دو زوج درمانی هیجان مدار و سیستمی بر افزایش هماهنگی زوجین متعارض تأثیر معنی داری دارند (0/001 p< ). نتایج آزمون تعقیبی نیز نشان داد که اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بیشتر از زوج درمانی سیستمی است (0/001 p< ). نتیجه گیری: می توان به منظور افزایش بهتر هماهنگی زناشویی از رویکرد زوج درمانی هیجان مدار بهره جست.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین استفاده از فضای مجازی با افسردگی، صمیمیت در خانواده و رضایت زندگی در زنان خانه شهر کرمانشاه انجام شد. جامعه آماری پژوهش زنان خانه دار شهر کرمانشاه و روش نمونه گیری فرمول کوکران است که با استفاده از فرمول کوکران 170 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل: پرسش نامه افسردگی بک (1961) پرسشنامه رضایت از زندگی دینر (۱۹۸5)، پرسشنامه صمیمیت واکر و تامپسون (۱۹۸۸) ، پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ(۱۹۸۸) بود. نتایج نشان داد شیوه استفاده مساله ساز از اینترنت 7/21 درصد بود. تفاوت معنادار میان کاربران عادی و کاربران با استفاده مساله ساز از فضای سایبر ، از نظر افسردگی کلی و نیز مولفه های غمگینی و ناراحتی های جسمانی، خود انگاره منفی، بد بینی، گناه خویشتن، بی حالی و انزوا، وجود داشت. استفاده مساله ساز از فضای سایبر، یکی از عوامل خطر ساز عمده برای سلامتی خلقی زنان خانه است. و خطر اختلال افسردگی در زنان خانه را افزیش میدهد. از این رو مداخله های شناختی – رفتاری با هدف تغییر الگوهای استفاده مساله ساز از فضای سایبر به استفاده مطمئن از آن، برای پیشگیری از اختلال های خلقی در نو جوانان ،ضروری است.

زمینه: تدوین برنامه تربیت جنسی نوجوانان، متناسب با فرهنگ ایرانی دارای اهمیت فراوانی است. با این وجود تاکنون پژوهشی در مورد تأثیر تربیت جنسی مبتنی بر فرهنگ ایرانی بر خودکارآمدی اجتماعی و خطرپذیری جنسی نوجوانان انجام نگرفته است. هدف: این پژوهش با هدف بررسی تأثیرآموزش تربیت جنسی نوجوانان مبتنی بر فرهنگ ایرانی بر خودکارآمدی اجتماعی و خطرپذیری جنسی دانش آموزان دختر متوسطه اول تاکستان انجام شد. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش وگروه گواه است . جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر مدارس متوسطه دوره اول تاکستان در سال تحصیلی 98-1397 هستند. نمونه مورد بررسی عبارت بود از 50 نفر (هر گروه 25 نفر) که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. به گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش داده شد و گروه گواه در این مدت آموزشی دریافت نکردند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس (2001) و پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان ایرانی زاده محمدی و احمدآبادی (۱۳۸7) بودند. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش تربیت جنسی نوجوانان بر خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان در سطح 0/01 p< تأثیر معناداری دارد و همچنین آموزش بسته تربیت جنسی بر خطرپذیری جنسی دانش آموزان در سطح 0/01 p< تأثیر معناداری دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که تربیت جنسی مبتنی بر فرهنگ ایرانی می تواند موجب افزایش خودکارآمدی اجتماعی و کاهش خطرپذیری جنسی در دانش آموزان دختر شود.

چکیده یکی از مهم ترین نیازهای صنایع دفاعی کشورهای در حال توسعه، تصمیم گیری در رابطه با چگونگی سرمایه گذاری در عرصه دانش و فناوری است که با توجه به کمبود منابع از یک سو و هزینه های بالای پژوهش و توسعه فناوری از سوی دیگر، اهمیت روزافزونی یافته است. در صنعت هر سیستم دفاعی وجود یک مدل کارآمد پیش بینی فناوری، به منظور طراحی ساختار تعاملات و زمینه سازی جهت انتخاب های راهبردی الزامی است و عدم وجود چنین ساز و کاری، منجر به ناکامی سیاست های دفاعی در دستیابی به اهداف آن می گردد. مشخصات و ویژگی های الگوی کارآمد پیش بینی فناوری، از عمده مسائل هر مجموعه صنعتی، دفاعی می باشد که در این رابطه سیاستگذاران و برنامه ریزان امور دفاعی با سؤالاتی مانند چگونگی طراحی مدل پیش بینی فناوری و شاخص ها و ویژگی هایی که می بایست در طراحی این مدل مورد توجه قرار گرفته و ملاک ارزیابی قرار گیرند، مواجه می باشند. هدف این پژوهش بررسی سایر جنبه های تأثیرگذار بر ارتقای توانمندی سیستم پیش بینی فناوری های دفاعی و دستیابی به الگویی جامع در جهت اجرای راهبردهای دفاعی، از طریق انتخاب و توسعه فناوری های مناسب و مؤثر می باشد. این پژوهش از طریق انجام مطالعات کتابخانه ای گسترده و تحلیل سیاست های دفاعی کلان ملی و سایر اسناد بالادستی، بهره برداری از مطالعات و الگوهای ارائه شده موجود و نظرسنجی از کارشناسان باتجربه و برنامه ریزان صنایع دفاعی، اقدام به استخراج ویژگی های الگوی پیش بینی فناوری های دفاعی نموده است و ضمن به کارگیری روش تحلیل احتمالات به منظور تشخیص سایر موقعیت های محتمل و ممکن، در زمینه نتایج حاصل از انتخاب و به کارگیری فناوری های دفاعی و تشریح نحوه تحلیل و ارزیابی فناوری ها، میزان تأثیرگذاری هر یک از عوامل تشکیل دهنده الگوی کارآمد پیش بینی فناوری های دفاعی را تعیین می نماید.

مدیریت سرمایه های انسانی سازمان های آینده نگر، نیازمند بکارگیری مجموعه ای از کارکردهای مدیریت منابع انسانی متناسب با اهداف ویژه سازمان است. هدف این پژوهش، بررسی نحوه ارتباط و میزان اثرپذیری اساسی ترین قابلیت های سیستم فرماندهی آینده سازمان های دفاعی، از فرآیندهای منابع انسانی می باشد. در این راستا، پس از شناسایی مهم ترین قابلیت های فرماندهی آینده و تعیین موثرترین فرآیندهای منابع انسانی بر رشد و توسعه این قابلیت ها به روش دلفی، چگونگی و میزان اثرگذاری فرآیندهای مؤثر منابع انسانی شامل فرآیندهای توسعه مستمر، یادگیری سازمانی، توسعه هدفمند منابع انسانی، مدیریت عملکرد پیش نگر و مدیریت دانش بر رشد و ارتقای قابلیت های محوری فرماندهی آینده شامل توانایی شبکه سازی، توانایی ایجاد اطلاعات با کیفیت، چابکی و انعطاف پذیری و یکپارچگی فرآیندها، از طریق بکارگیری روش تحلیل همبستگی کانونی (CCA) بررسی و تبیین گردید. نتایج حاصل از پژوهش، ضمن تایید وجود رابطه معنادار و وابستگی رشد و ارتقای قابلیت های فرماندهی آینده به برنامه ریزی فرآیندهای منابع انسانی، میزان وابستگی قابلیت های فرماندهی آینده به هر یک از فرآیندهای منابع انسانی را مشخص نمود که از این طریق مبنایی جهت بکارگیری فرآیندهای منابع انسانی در جهت رشد و ارتقای قابلیت های فرماندهی آینده ایجاد گردید.

 محیط سازمان به یک محیط آشفته مبدل شده و پیچیدگی تصمیم و تغییر و تحولات بنیادی در محیط سازمانی، آینده پژوهی را در مدیریت ضروری ساخته و بودجه ریزی به عنوان ابزار و عامل استراتژیک برای رویارویی با حوادث غیرقابل پیش بینی مورداستفاده قرارگرفته است. انحراف فرآیند بودجه ریزی از مسیر دستیابی به اهداف اصلی سازمان و بروز خطا و اشتباه در تعیین زمینه های صرف منابع مالی مسئله ای است که در بسیاری از سازمان ها به یک مسئله حاد و دائمی تبدیل شده و بسیاری از مدیران و برنامه ریزان با سؤالاتی مانند چگونگی پیش بینی و تخصیص منابع و تعیین مجموعه عواملی که در زمان تدوین بودجه می بایست موردتوجه قرار گیرند، مواجه هستند. بر این اساس هدف اصلی این پژوهش تبیین الزامات بودجه ریزی سازمان های دفاعی آینده با استفاده از روش دلفی است. بدین منظور بعد از انجام مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی گسترده، با بهره گیری از روش دلفی، تدوین و تجزیه وتحلیل پرسشنامه و انجام مصاحبه با صاحب نظران و خبرگان بعد اقتصادی به عنوان مؤثرترین بعد و درباره اثرگذاری ابعاد فناوری، اسناد بالادستی، مدیریت استراتژیک سازمان و تهدیدات و آسیب های احتمالی، به ترتیب و بافاصله ای کم، پس از بعد اقتصادی اجماع به عمل آمد.

داشتن راهبرد برای صنعت دفاعی کشور که دارای خصلت پیچیدگی، هزینه بر بودن و زمان بر بودن می باشد، از اهمیت حیاتی برخوردار است. نحوه برنامه ریزی و تدوین سیاستهای توسعه فناوری و وجود الگو و نقشه راهی جامع در این زمینه، از عمده مسائل صنایع دفاعی می باشد که مدیران و برنامه ریزان این حوزه با سوالاتی درباره شیوه تحلیل شرایط درونی و محیطی صنعت، نحوه ارزیابی تاثیر تحولات آینده و چگونگی تدوین و اجرای مراحل برنامه ریزی راهبردی، مواجه می باشند. هدف این پژوهش، شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر توانمندی درونی صنایع دفاعی وچگونگی بکارگیری امکانات و توانمندیها در جهت استفاده از فرصتهای پیرامونی و کنترل تاثیر تهدیدات احتمالی آینده، از طریق تدوین راهبردهای موثر بر توسعه فناوری دفاعی آینده می باشد. <br /> این پژوهش از طریق انجام مطالعات کتابخانه ای گسترده، تحلیل اهداف سیاستهای دفاعی کلان ملی و بهره برداری از پژوهش ها ی موجود، سایر عوامل تاثیرگذار بر رشد و توسعه فناوری را احصاء و از طریق نظرسنجی از کارشناسان باتجربه و برنامه ریزان صنایع دفاعی، به روش دلفی، اقدام به استخراج عوامل موثر بر توانمندی درونی و شناسایی عوامل محیطی تاثیرگذار بر توسعه فناوری دفاعی و تعیین میزان اهمیت آنها نمود، سپس بوسیله تکنیک SWOT، سایراستراتژیهای رقابتی، اقتضایی، انطباقی و تدافعی موثر بر رشد و توسعه فناوری دفاعی آینده را تبیین و موقعیت صنعت دفاعی را به منظور بکارگیری موثرترین نوع راهبردها تحلیل نموده است.