محمدرضا کردی

محمدرضا کردی

مدرک تحصیلی: دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

مطالب
ترتیب بر اساس: جدیدترینپربازدیدترین

فیلترهای جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۶۱ تا ۸۰ مورد از کل ۱۰۵ مورد.
۶۱.

تأثیر و ماندگاری تمرین های اصلاحی بر لوردوز کمری افزایش یافته دختران پیش و پس از بلوغ(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: پژوهش در طب ورزشی و فنآوری سال چهارم پاییز و زمستان ۱۳۹۳ شماره ۸

کلیدواژه‌ها: بلوغ تمرینهای اصلاحی ماندگاری تمرین ناهنجاری ستون فقرات

حوزه‌های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی حرکات اصلاحی
تعداد بازدید : ۹۰۵ تعداد دانلود : ۶۲۳
مؤلفه زمان در اثربخشی تمرینهای اصلاحی و ماندگاری آن توجه پژوهشگران را برانگیخته است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین اصلاحی و ماندگاری آن پس از چهار ماه بر لوردوز افزایشیافته کمری دانشآموزان پیش و پس از بلوغ است. آزمودنیها شامل 46 دختر 01 و 01 سال قوس کمری افزایشیافته داشتند که به دو گروه تجربی ) 23 n= ( و گروه کنترل ) 23 n= ( تقسیم شدند. گروه تجربی هشت هفته و هفتهای سه جلسه در برنامه تمرینهای اصلاحی شرکت کردند و گروه کنترل فعالیتهای عادی خود را ادامه دادند. در آغاز و پایان دوره و چهار ماه پس از تمرینها، قوس کمری آزمودنیها با استفاده از خطکش منعطف اندازهگیری شد. دادهها بهکمک آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری و α در سطح معناداری 1.10 انجام شد . نتایج نشان داد که پس از تمرین میزان لوردوز کمری افزایشیافته در دختران نابالغ و بالغ کاهش معنیداری پیدا کردند ) 1.10 p> (. میانگین زاویه لوردوز در گروههای تجربی در پسآزمون دوم افزایش پیدا کرد ) 1.10 p> (. درحالیکه در گروه کنترل در این زمانها تفاوت آماری معنیدار نبود. نتایج تحقیق نشاندهنده تأثیر تمرینها بر قوس کمر افزایشیافته آزمودنیهای نابالغ و بالغ است، هرچند اثربخشی تمرینها پس از بلوغ به مراتب مؤثرتر از قبل از بلوغ بوده است. ماندگاری اثر تمرین نشان میدهد آزمودنیها به شرکت در برنامه تمرینهای اصلاحی مستمر نیاز دارند و با نتایج دلخواه زودهنگام نباید برنامه تمرینی را رها کرد
۶۲.

تأثیر شانزده هفته تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر سطوح پلاسمایی آمیلین رت های نر نژاد ویستار(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: فیزیولوژی ورزشی پاییز ۱۳۹۵ شماره ۳۱

کلیدواژه‌ها: تمرین استقامتی رژیم غذایی پرچرب آمیلین

حوزه‌های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی تغدیه ورزشی و مکملها و مواد نیروزا
  3. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی بیوشیمی و متابولیسم ورزشی
تعداد بازدید : ۸۸۷ تعداد دانلود : ۸۰۶
هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر 16 هفته تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر وزن و سطوح پلاسمایی آمیلین رت های نر ویستار بود. بدین منظور، 24 سر رت نر جوان نژاد ویستار (با دامنه سنی 50 تا 60 روز و میانگین وزنی 10±160 گرم) به سه گروه هشت نفره شامل: گروه پایه، گروه کنترل و گروه تمرین استقامتی تقسیم شدند. رت های گروه تمرین استقامتی به مدت 16 هفته و به شکل پنج روز در هفته، هر جلسه 15 تا 65 دقیقه با سرعت 15 تا 30 متر در دقیقه (پیش رونده) روی تردمیل بدون شیب دویدند، گروه کنترل طی شانزده هفته تمرین نداشتند و گروه پایه برای خون گیری اولیه انتخاب شدند. شایان ذکر است که رژیم غذایی پرچرب در دسترس دو گروه کنترل و تمرین شامل: 60 درصد چربی، 24 درصد کربوهیدارت و 16 درصد پروتئین بود. خون گیری نیز 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین با 12 ساعت ناشتایی انجام شد. درادامه، داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند (0.05>P). یافته ها نشان می دهد که مقادیر آمیلین گروه کنترل نسبت به گروه پایه در حد معناداری بیشتر بود (0.0001>P). درمقابل، غلظت آمیلین گروه تمرین نسبت به گروه کنترل (بدون تمرین) در حد معناداری کم تر بود (0.0001>P) و نسبت به گروه پایه تفاوت معناداری نداشت (0.47=P). علاوه براین، وزن رت های کنترل و تمرین پس از 16 هفته تمرین افزایش معناداری را نشان داد (0.0001>P)، اما در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل در حد معناداری کم تر بود (0.795=P)؛ لذا، مصرف طولانی مدت رژیم غذایی پرچرب منجر به چاقی و هایپرآمیلینمی می شود و اضافه کردن برنامه تمرین استقامتی به این رژیم غذایی از ابتلای به این وضعیت جلوگیری می کند.
۶۳.

اثر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژنهای BcL2 و miR-15 و پروتئین BcL2 بافت تومور موش های مبتلا به سرطان پستان(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: فیزیولوژی ورزشی زمستان ۱۳۹۵ شماره ۳۲

کلیدواژه‌ها: سرطان پستان تمرین هوازی متابولیسم ورزشی MiR-15 BcL2

حوزه‌های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی بیوشیمی و متابولیسم ورزشی
تعداد بازدید : ۸۷۱ تعداد دانلود : ۷۷۰
تمرین هوازی، رشد تومور سرطان پستان را کاهش می دهد. پژوهش حاضر، تغییر بیان ژن miR-15 و BcL2 و پروتئین BcL2 را به عنوان سازوکارهای مثبت ناشی از تمرین هوازی در سرطان پستان مورد بررسی قرار داده است. بدین منظور، 20 سر موش بالب 30 ماده (پنج تا شش هفته ای با میانگین توده بدنی 17 16 گرم) با تزریق سلول های سرطانی MC4-L2 به سرطان مبتلا شدند. سپس، به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفری تمرین و کنترل تقسیم گردیدند. در ادامه و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، قربانی گشتند و نمونه های بافتی آن ها برداشته شد و در دمای 70- درجه ذخیره گردید. شایان ذکر است که میزان بیان miR-15 و BcL2 بافت تومور به روش ریل تایم –پی سی ار و میزان بیان پروتئین BcL2 با استفاده از روشالایزا اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که بیان ژن و پروتئین BcL2 و نسبت رشد تومور، به شکل معناداری (0.001>P) در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته است و بیان miR-15 در گروه تمرین، افزایش معناداری را در مقایسه با گروه کنترل نشان می دهد (0.001>P). در مجموع، به نظر می رسد افزایش بیان ژن miR-15 و کاهش بیان ژن و پروتئین BcL2 ناشی از تمرین هوازی، در کاهش نسبت رشد تومور در گروه تمرین مؤثر بوده است.
۶۴.

تحلیل عملکرد کاروان ورزشی ایران در بازی های المپیک 2016 ریودوژانیرو(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: مطالعات مدیریت ورزشی آذر و دی ۱۳۹۷ شماره ۵۱ 17 - 46

کلیدواژه‌ها: تحلیل عملکرد بازی های المپیک 2016 ریودوژانیرو کاروان ورزشی

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۸۱۰ تعداد دانلود : ۱۰۲۸
برای کشورها، کسب جایگاه مناسب در المپیک اهمیت بسیاری دارد، تاجایی که کشورها از این رقابت مسالمت آمیز به عنوان ابزاری در معادلات بین المللی استفاده می کنند؛ ازاین رو، پژوهش حاضر درصد بود با ارزیابی و تحلیل عملکرد کاروان ورزشی ایران در بازی های المپیک 2016 ریودوژانیرو، زمینه موفقیت ایران را برای حضور در دوره های بعدی فراهم کند. روش پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی و ازنوع مطالعات گذشته نگر بود. در این پژوهش، عملکرد 63 ورزشکار اعزامی که درقالب 15 رشته ورزشی در بازی های المپیک 2016 ریودوژانیرو شرکت داشتند، مطالعه شد. همچنین، از سه شاخص ارزیابی عملکرد کمیته بین المللی المپیک شامل شاخص کارایی، جمعیت کل و تولید ناخالص داخلی برای ارزیابی عملکرد ایران در المپیک 2016 ریو استفاده شد. برای تحلیل عملکرد ورزشکاران و رشته های ورزشی حاضر در بازی های المپیک، مصاحبه های نیمه ساختاریافته و عمیقی با 27 نفر از صاحب نظران آگاه به موضوع پژوهش انجام شد. نتایج نشان داد که از دیدگاه صاحب نظران رشته های ورزشی، عملکرد ایران در برخی رشته ها مانند وزنه برداری، کشتی آزاد، شمشیربازی و والیبال از وضعیت مطلوبی برخوردار بوده است؛ اما در رشته های تکواندو، بوکس، تیراندازی با تفنگ، تیروکمان، جودو و دوومیدانی وضعیت مناسبی نداشته است. همچنین، براساس عقیده صاحب نظران، عملکرد برخی رشته ها مانند تنیس روی میز، دوچرخه سواری و شنا ازقبل قابل پیش بینی بوده است و امید چندانی به کسب موفقیت نبوده است. درنهایت، به مدیران ورزش کشور پیشنهاد می شود با پشتیبانی و حمایت همه جانبه از فدراسیون های موفق و ناموفق در المپیک 2016 ریو، زمینه حضور قدرتمند و باثباتی را در بازی های المپیک آینده فراهم آورند.
۶۵.

تأثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های miR-1 و miR133-a در رت های مبتلا به آنفارکتوس میوکارد(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: فیزیولوژی ورزشی بهار ۱۳۹۷ شماره ۳۷ 87 - 98

کلیدواژه‌ها: miR133-a و miR-1 آنفاکتوس میوکارد رت های نر تمرین تناوبی شدید

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۶۹۴ تعداد دانلود : ۶۲۳
این پژوهش با هدف ارزیابی اثر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های miR-1 و miR-133a در رت های ویستار نر مبتلا به آنفارکتوس میوکارد انجام شد. دوازده سر رت نر نژاد ویستار 10 هفته ای با وزن 250 تا 300 گرم و مبتلا به انفارکتوس میوکارد در دو گروه تجربی (60 دقیقه دویدن تناوبی روی تردمیل با هر تناوب شامل چهار دقیقه دویدن در شدتی معادل 90-85 درصد VO2max و دو دقیقه بازیافت فعال با شدت دویدن معادل 60-50 درصد VO2max برای چهار روز در هفته و به مدت شش هفته) و گروه کنترل (بدون مداخله تمرینی) قرار گرفتند. بیان ژن های ذکرشده بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه 18 به روش آماری تی مستقل تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان داد که مقادیر miR-1 در گروه  HIIT ( mg/ml 33/4) به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل ( mg/ml 541/3) ( 0.012 = P ) بود. همچنین، مقادیر miR-133a نیز در گروه HIIT ( mg/ml 876/4) بیشتر از گروه کنترل بود ( mg/ml 01/1) ( 0.001 ≥ P ). به طورکلی، شش هفته تمرین تناوبی با شدت 90-85 درصد VO2max ، به افزایش بیان ژن های miR-1 و miR-133a در رت های مبتلا به انفاکتوس میوکارد منجر می شود .
۶۶.

اثر هشت هفته تمرین SSG و مقاومتی-پلایومتریک بر سطوح سرمی مایوستاتین، GASP-1 و IGF-I در بازیکنان نوجوان فوتبال(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: علوم زیستی ورزشی سال دهم زمستان ۱۳۹۷ شماره ۴ (پیاپی ۳۹) 421 - 434

کلیدواژه‌ها: فوتبال مقاومتی - پلایومتریک مایوستاتین SSG GASP-1 IGF-Ι

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۶۷۵ تعداد دانلود : ۴۷۵
هدف مطالعه حاضر تعیین اثر دو شیوه تمرینی بازی در ابعاد کوچک (SSG) و مقاومتی-پلایومتریک بر سطوح سرمی مایوستاتین، پروتئین سرمی مرتبط با فاکتور رشد نوع 1 (GASP-1) و عامل رشد شبه انسولین-1 (IGF-1) در بازیکنان نوجوان فوتبال بود. 30 نفر از بازیکنان باشگاه گیتی پسند که سابقه آسیب دیدگی حاد نداشتند، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی در سه گروه تمرین فوتبال (8 نفر)، گروه تمرین مقاومتی-پلایومتریک (11 نفر ) و گروه کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. قبل و 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، از سیاهرگ دست چپ هر آزمودنی در وضعیت نشسته در محل آزمایشگاه خون گیری شد. به منظور مقایسه داده ها از آزمونt  همبسته، آنوا و LSD در نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد (0۰۵/۰P
۶۷.

تأثیر دو شیوه تمرین تناوبی با شدت زیاد بر بیان ژن پروتئین غیرجفت کننده یک در بافت چربی سفید زیرپوستی موش های صحرایی نژاد ویستار(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: فیزیولوژی ورزشی پاییز ۱۳۹۷ شماره ۳۹ 17 - 32

کلیدواژه‌ها: تمرین تناوبی با شدت زیاد UCP-1 بافت چربی سفید موش صحرایی ویستار

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۶۲۷ تعداد دانلود : ۴۹۹
هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تأثیر دو شیوه تمرین «تناوبی با شدت زیاد» (HIIT) بر بیان ژن «پروتئین غیرجفت کننده یک» (UCP-1) در بافت چربی سفید زیرپوستی موش های صحرایی بود. 24 موش صحرایی به سه گروه «کنترل» (هشت سر)، «تمرین تناوبی با حجم متوسط» (هشت سر) و «تمرین تناوبی با حجم زیاد» (هشت سر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تمرینی به مدت هشت هفته (پنج جلسه در هفته) در دو شیوه تمرین تناوبی شدید در دو حجم متفاوت (متوسط و زیاد) روی نوارگردان قرار گرفتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، آزمودنی ها بی هوش شدند و بافت چربی زیرپوستی آن ها (منطقه ران) برداشته شد. برای اندازه گیری بیان ژنِ UCP-1 از روش Real Time–PCR با نمایان سازی سایبرگرین استفاده شد. برای تحلیل آماری داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با سطح معناداری کمتر از 05/0 استفاده شد. میزان بیان ژن UCP-1 در گروه «تناوبی شدید با حجم زیاد» در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت ( (P = 0.04 .؛ اما مقدار بیان این ژن در گروه «تناوبی شدید با حجم متوسط» در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت ( (P = 0.52 . نتایج بیانگر این است که برای دستیابی به گرمازایی غیرلرزشی در بافت چربی سفید، افزایش زیاد حجم تمرین در «تمرینات تناوبی با شدت زیاد» اهمیت زیادی دارد.
۶۸.

تأثیر شدت تمرین ورزشی بر ظرفیت نوزایی قلبی در رت های مبتلا به آنفارکتوس میوکارد(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: علوم زیستی ورزشی سال یازدهم بهار ۱۳۹۸ شماره ۱ (پیاپی ۴۰) 17 - 34

کلیدواژه‌ها: آنفارکتوس میوکارد شدت تمرین ورزشی ظرفیت نوزایی قلبی عملکرد قلبی

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۵۹۹ تعداد دانلود : ۸۹۹۵
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شدت تمرین ورزشی بر ظرفیت نوزایی قلبی در رت های مبتلا به آنفارکتوس میوکارد (MI) بود. به این منظور، ابتدا رت های نر نژاد ویستار تحت عمل جراحی بستن شریان کرونری LAD قرار گرفتند و سپس از طریق اکوکاردیوگرافی ایجاد MI تأیید شد. چهار هفته پس از جراحی، رت های مبتلا به MI به صورت تصادفی در گروه های تمرین ورزشی با شدت های کم (LIT)، متوسط (MIT)، بالا (HIT) و شم (Sham) به اضافه گروه کنترل سالم (Con) قرار گرفتند و پروتکل های تمرین ورزشی را به مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته اجرا کردند. پس از اتمام مداخله تمرین ورزشی رت ها تشریح شده و داده های حاصل از طریق آزمون ANOVA یکطرفه و آزمون LSD تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد بین گروه ها در مقادیر کسر تزریقی، کسر کوتاه شدگی، mRNA Gata4 و mRNA Tbx5 تفاوت معناداری وجود دارد (001/0P=). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد در هر سه گروه تمرین ورزشی مقادیر کسر تزریقی و کسر کوتاه شدگی نسبت به گروه Sham افزایش معناداری داشته اند، اما با وجود این افزایش، مقادیر آنها در گروه Con به شکل معناداری بیشتر از گروه های مبتلا به MI بود. همچنین در مقادیر mRNA Gata4 گروه LIT نسبت به گروه های MIT، HIT، Sham و Con افزایش معناداری مشاهده شد. با وجود این، در مقادیر mRNA Tbx5 بین گروه های مبتلا به MI تغییرات معناداری مشاهده نشد و تنها مقادیر mRNA Tbx5 در گروه Con نسبت به گروه های مبتلا به MI به صورت معناداری بیشتر است. در نتیجه، تمرین ورزشی صرف نظر از شدت، عملکرد قلبی رت های مبتلا به MI را افزایش می دهد، اما به نظر می رسد تمرین ورزشی با شدت کم، عامل مؤثرتری در افزایش ظرفیت نوزایی قلبی رت های مبتلا به MI باشد.
۶۹.

اثر تمرینات هوازی تداومی (CAT) و تناوبی شدید(HIIT) بر بیان ژن «پروتئین دارای منطقه تنظیمی مثبت 16» (PRDM16) در بافت چربی سفید موش های صحرایی ویستار(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: علوم زیستی ورزشی سال یازدهم پاییز ۱۳۹۸ شماره ۳ (پیاپی ۴۲) 271 - 282

کلیدواژه‌ها: بافت چربی سفید تمرین تناوبی شدید تمرین هوازی تداومی PRDM16

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۵۹۶ تعداد دانلود : ۴۸۸
مطالعات گذشته، اثر تمرین هوازی تداومی (CAT)  را بر بیان ژن «پروتئین دارای منطقه تنظیمی مثبت 16» (PRDM16) در بافت چربی سفید بررسی کرده اند. با این حال، تاکنون مطالعه ای اثر انواع مدل های تمرینی به ویژه تمرین تناوبی شدید (HIIT) را بر بیان این ژن مطالعه نکرده است. بنابراین، در این مطالعه، اثر دو شیوه تمرین هوازی تداومی (CAT)  و همچنین دو شیوه تمرین تناوبی شدید (HIIT)  بر بیان این ژن بررسی شد. 40 سَر رَت به صورت تصادفی به پنج گروه: کنترل، تمرین هوازی با حجم متوسط، تمرین هوازی با حجم زیاد، تمرین تناوبی شدید با حجم متوسط  و تمرین تناوبی شدید با حجم زیاد تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تمرینی، به مدت 8 هفته، هفته ای 5 جلسه، تحت دو شیوه تمرین تمرین هوازی تداومی و دو شیوه تناوبی شدید بر روی نوار گردان قرار گرفتند. پس از اتمام پروتکل تمرین، آزمودنی ها بی هوش شده و بافت چربی زیرپوستی برداشته شدند. برای اندازه گیری بیان نسبی ژنِ PRDM16 از روش Real Time –PCR استفاده شد. داده ها نشان داد میزان بیان ژن PRDM16 در دو گروه «تمرین هوازی تداومی با حجم متوسط» و «با حجم زیاد» و در دو گروه «تمرین تناوبی شدید با حجم متوسط» و «حجم نسبتاً زیاد»، تفاوت معناداری در قیاس با گروه کنترل نداشت (05/0P>). یافته های این مطالعه دلالت بر این دارند که تمرینات ورزشی اعم از تمرین هوازی تداومی و تمرین تناوبی شدید، تغییری در بیان ژن PRDM16 در بافت چربی زیرپوستی ایجاد نمی کند
۷۰.

تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح سرمی آنزیم تلومراز و پروتئین سیرتوئین شش در سالمندان(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: فیزیولوژی ورزشی بهار ۱۳۹۹ شماره ۴۵ 17-30

کلیدواژه‌ها: تمرین تناوبی شدید (HIIT) آنزیم تلومراز سیرتوئین شش سالمندان

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۵۲۹ تعداد دانلود : ۴۹۳
یکی از سازوکارهای اصلی پیری کوتاه شدن تلومرهاست که تحت تأثیر عواملی ازقبیل تلومراز و SIRT6 قرار می گیرد. فعالیت ورزشی می تواند نقش مؤثری در به تأخیرانداختن پیری داشته باشد، اما سازوکار آن مشخص نیست؛ براین اساس، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر سطوح سرمی پروتئین SIRT6 و آنزیم تلومراز در سالمندان بود. بدین منظور، 20 مرد سالمند با میانگین سنی 8 ± 63 سال، وزن 78/5 ± 03/71 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 25/49 ± 3/24 کیلوگرم بر مترمربع و قد 92/5 ± 79/170 سانتی متر در دو گروه کنترل و HIIT قرار گرفتند. آزمودنی ها در گروه HIIT با شدت 90 درصد ضربان قلب ذخیره با سه ست و سه تکرار، برنامه تمرین دویدن را شروع کردند و درنهایت به پنج ست و شش تکرار رسیدند، اما شدت ثابت بود. تمرین سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته انجام شد. در پایان دوره تمرینی، نمونه های خونی جمع آوری شدند و عوامل مدنظر با روش الایزا اندازه گیری شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آنالیز کوواریانس و تی وابسته استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر افزایش معنادار پروتئین سیرتوئین شش و آنزیم تلومراز را در گروهHIIT در مقایسه با گروه کنترل نشان داد؛ بنابراین، با توجه به تنظیم کاهشی فعالیت تلومراز و پروتئین سیرتوئین شش با افزایش سن، فعالیت ورزشی می تواند در جبران این کاهش و به تأخیرانداختن پیری نقش مؤثری داشته باشد و مسیر اثرگذاری مثبت فعالیت ورزشی در افراد سالمند را می توان تاحدودی به افزایش عوامل ذکرشده نسبت داد.
۷۱.

بررسی تأثیر غوطه وری در آب سرد و تکرار فعالیت سرعتی بر شاخص های آنتی اکسیدانی در مردان تمرین کرده(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: علوم زیستی ورزشی سال دوازدهم بهار ۱۳۹۹ شماره ۱ (پیاپی ۴۴) 17 - 30

کلیدواژه‌ها: آنتی اکسیدان ریکاوری فعالیت سرعتی

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۵۱۰ تعداد دانلود : ۵۰۱
هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان تغییرات برخی شاخص های آنتی اکسیدانی مانند سوپراکساید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و هیدروژن پراکساید ( H2O2)، پس از فعالیت سرعتی تکراری و پس از آن غوطه وری در آب سرد (CWI) بود. به این منظور 20ورزشکار تمرین کرده، با میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 9/2 ±9/52 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه، میانگین سن 2/2±9/21 سال، قد 4/5±2/174 سانتی متر و وزن 4/4±68 کیلوگرم برای شرکت در این پژوهش انتخاب شدند. پس از انجام فعالیت سرعتی تکراری،10نفر از آزمودنی ها داخل آب سرد با دمای 14 درجه سانتی گراد قرار گرفتند و 10نفر دیگر در دمای اتاق به شکل غیرفعال روی صندلی نشستند. خون گیری نیز قبل و پس از انجام فعالیت سرعتی و همچنین پس از ریکاوری در آب سرد و نیز 24 ساعت پس از آخرین خون گیری انجام گرفت.  نتایج نشان داد 24 ساعت پس از فعالیت سرعتی تکراری، عوامل آنزیمی SOD، CAT و GPX به حالت اولیه خود بازگشتند، ولی تفاوت معناداری بین گروه آب سرد و گروه کنترل وجود نداشت. اگرچه میزان تغییرات عوامل آنزیمی آنتی اکسیدانی پس از فعالیت ورزشی سرعتی تکراری شدید بالا بود، ولی غوطه وری در آب سرد  تأثیری بر بازگشت به حالت اولیه این عوامل نداشت
۷۲.

تأثیر همزمان تمرین مقاومتی برون گرا و انسداد جریان خون بر بیان ژن STAT3 و MyF5 مؤثر بر فعال سازی تکثیر سلول های ماهواره ای افراد غیرورزشکار(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: علوم زیستی ورزشی سال دوازدهم تابستان ۱۳۹۹ شماره ۲ (پیاپی ۴۵) 143 - 154

کلیدواژه‌ها: آسیب عضلانی رشد عضلانی سلول های ماهواره ای هایپرتروفی

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۵۰۰ تعداد دانلود : ۴۷۰
هدف از پژوهش حاضر، تأثیر تمرین مقاومتی و انسداد جریان خون بر بیان ژن عامل انتقال دهنده سیگنال و فعال کننده رونویسی (STAT3) و عامل عضله زایی 5 (Myf5) افراد جوان فعال غیرورزشکار است. 20 مرد با دامنه سنی 25 ± 5 سال به صورت تصادفی به دو گروه ده نفره تمرین مقاومتی برون گرا با و بدون انسداد جریان خون (BFR) تقسیم شدند.با استفاده از دستگاه ایزوکنتیک، پروتکل تمرین مقاومتی برون گرا (ECC RET) شامل حدود 70 تکرار در عضلات بازکننده های زانو اجرا شد. انسداد با استفاده از دستگاه فشارسنج بادی ایجاد شد. پس از بی حسی موضعی با تزریق لیدوکائین 1% و نوراپی نفرین از عضله پهن جانبی پای فعال، 48 ساعت قبل و 24 ساعت پس از فعالیت نمونه برداری شد. STAT3 و MyF5 به روش ایمونوهیستوشیمیایی انجام گرفت. بیان ژن STAT3 در نمونه های BFR در گروه پس آزمون نسبت به پیش آزمون 846/3 برابر بیشتر شده بود که این میزان (001/0=P) تفاوت معناداری را نشان داد. همین طور بیان ژن MyF5 در نمونه های BFR در گروه پس آزمون نسبت به پیش آزمون 479/3 برابر بیشتر شده بود که این میزان (005/0=P) تفاوت معناداری را نشان داد. بهره گیری از تمرین مقاومتی برون گرا همراه با انسداد جریان خون از طریق افزایش بیان ژن STAT3 و Myf5 ممکن است سبب حفظ و بهبود توده عضلانی شود.  
۷۳.

هنجاریابی مقیاس آمادگی بدنی ادراک شده (PPFS) در دانشجویان ایرانی(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: مطالعات روان شناسی ورزشی بهار ۱۴۰۱ شماره ۳۹ 173 - 194

کلیدواژه‌ها: آمادگی جسمانی تصویر بدنی خودپنداره بدنی هنجاریابی

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۴۹۷ تعداد دانلود : ۲۸۰
مطالعه حاضر، با هدف هنجاریابی مقیاس آمادگی بدنی ادراک شده بین دانشجویان ایرانی بود. بدین منظور 13278 نفر (5153 مرد و 8125 زن) با میانگین سنی 01/5 ± 51/21 در 3 گروه سنی (زیر 20 سال، 29-20 و بالای 30 سال) در این پژوهش شرکت و مقیاس آمادگی بدنی ادراک شده را تکمیل کردند. نتایج نشان داد میانگین کلی آمادگی بدنی ادراک شده در گروه سنی زیر 20 سال 89/4 ± 82/32، در گروه29-20 سال 84/4 ± 92/32 و در گروه سنی بالای 30 سال 14/5 ± 88/32 بود. بدون در نظر گرفتن سن نمرات 30، 33 و 36، به ترتیب مربوط به چارک 25، 50 و 75 بودند. بنابراین با توجه به نتایج حاضر می توان به شناسایی افراد در آمادگی بدنی ادراک شده پرداخت و در صورت لزوم، اقداماتی را برای آن دسته از افرادی که از ادراک آمادگی بدنی پایین برخوردارند، انجام داد.
۷۴.

بهبود عملکرد بطن چپ پس از تمرینات تناوبی خیلی شدید در رت های مبتلا به انفارکتوس میوکارد(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: علوم زیستی ورزشی سال سیزدهم تابستان ۱۴۰۰ شماره ۲ (پیاپی ۴۹) 149 - 166

کلیدواژه‌ها: انفارکتوس میوکارد تمرین تناوبی خیلی شدید عملکرد بطن چپ ظرفیت ورزشی

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۴۹۴ تعداد دانلود : ۳۸۳
انفارکتوس میوکارد (MI) یکی از مهم ترین کاردیوپاتی های ایسکمی به شمار می رود که در سرتاسر جهان باعث مرگ ومیر می شود. بازآرایی میوکارد پس از MI با کاهش عملکرد انقباضی و آسیب عملکرد سیستول ودیاستول بطن چپ همراه است. به طور کلی، این پذیرفته شده است که فعالیت ورزشی پس از MI باعث بهبود عملکرد قلبی می شود. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تمرین تناوبی خیلی شدید (HIIT) بر عملکرد و ساختار قلب موش های مبتلا به MI بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 32 رت نر بالغ به صورت رندمایز به 4 گروه کنترل ایسکمی/ریپرفیوژن (MI-CTL)، تمرین HIIT و ایسکمی/ریپرفیوژن (MI-HIIT)، تمرین HIIT/رت های سالم (HIIT) و گروه شم (Sham-operated) تقسیم شدند. مدل سازی ایسکمی با بستن شریان LAD القا شد. تمرین ورزشی تناوبی خیلی شدید بعد از دوره 4 هفته ای بازیافت پس از بستن LAD اجرا شد. رت ها 40 دقیقه، 3 روز و به مدت 8 هفته تمرین ورزشی را اجرا کردند. نتایج: نتایج نشان داد ظرفیت ورزشی و شاخص های عملکرد قلبی (کسر تخلیه ای و کسر کوتاه شدگی) در گروه MI-HIIT در مقایسه با گروه MI-CTL افزایش معناداری را نشان داد (P < 0.05). میزان دیلاسیون بطنی و سایز ناحیه انفارکتوس به دنبال تمرین HIIT در گروه MI کاهش معناداری یافت(P < 0.05). میزان آنزیم های آسیب قلبی(cTnI, CK-MB) در هیچ کدام از گروه-ها با گروه MI تفاوت معناداری نداشت. نتیجه گیری: تمرینات ورزشی HIIT منجر به بهبود عملکرد انقباضی بطنی و کاهش ریمودلینگ پاتولوژیایی پس از MI شد.
۷۵.

تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید و استقامتی تداومی بر بیان ژن mir-1 و IGF 1 در کاردیومیوسیت رت های نر دیابتی(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: علوم زیستی ورزشی سال سیزدهم بهار ۱۴۰۰ شماره ۱ (پیاپی ۴۸) 1 - 13

کلیدواژه‌ها: تمرین ورزشی کاردیومیوپاتی IGF-1 microRNA-1

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۴۶۴ تعداد دانلود : ۴۸۹
هدف از مطالعه حاضر مقایسه یک دوره تمرین تناوبی شدید با استقامتی تداومی بر بیان ژن mir-1 و IGF 1 در کاردیومیوسیت رت های دیابتی بود. 21 سر رت نر نژاد ویستار، پس از القای دیابت به صورت تصادفی به سه گروه هفت تایی (کنترل، استقامتی تداومی و تناوبی شدید) تقسیم شدند، برنامه تمرینی 5 روز در هفته به مدت 8 هفته بود، هر جلسه تمرین استقامتی 30 دقیقه دویدن با شدت 60 درصد VO2max و هر جلسه گروه تناوبی چهار تناوب سه دقیقه ای با شدت 90 درصد VO2max و یک دقیقه ریکاوری با شدت 30 درصد VO2max بین هر تناوب بود. بیان ژن IGF-1 و mir-1 از بافت بطن چپ، به وسیله روش qRT PCR  سنجیده شد. نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین سبب کاهش معنادار بیان ژن mir-1 نسبت به گروه کنترل شده است ، اما این کاهش در گروه تناوبی شدید نسبت به گروه استقامتی بیشتر بود (05/0P≥)؛ همچنین بیان ژن IGF-1 در هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری یافته بود که این افزایش در گروه تناوبی شدید نسبت به گروه استقامتی بیشتر بود (05/0P≥). به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید با سرکوب mir-1 می تواند مداخله مؤثری برای کاهش عوارض کاردیومیوپاتی دیابتی باشد.
۷۶.

تدوین و به روزرسانی هنجارآمادگی جسمانی مرتبط با سلامت در مردان 60-18 سال استان تهران(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: فیزیولوژی ورزشی پاییز ۱۳۹۸ شماره ۴۳ 105 - 122

کلیدواژه‌ها: هنجار آمادگی جسمانی مردان استان تهران

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۴۵۹ تعداد دانلود : ۴۵۲
هدف از انجام پژوهش حاضر، تدوین و به روزرسانی هنجار آمادگی جسمانی مردان 60-18 سال استان تهران بود. در این پژوهش توصیفی- مقطعی، 250 نفر از مردان با دامنه سنی 60-18 سال با میانگین سنی  39/9 ± 28/31 سال، قد 64/6 ± 65/176 سانتی متر و وزن 30/13 ± 00/83 کیلوگرم از مناطق مختلف تهران به روش خوشه ای و تصادفی انتخاب  و به طبقات سنی مختلف تقسیم شدند. در این پژوهش، شاخص توده بدنی ( BMI )، نسبت دور کمر به لگن ( (WHR ، درصد چربی بدن به وسیله کالیپر، آمادگی قلبی- تنفسی با آزمون یک مایل دویدن و راه رفتن، انعطاف پذیری با آزمون نشستن و رساندن، استقامت عضلانی شکم با آزمون درازونشست با زانوی خمیده، استقامت عضلانی کمربند شانه با آزمون شنای تعدیل شده و قدرت عضلات دست به وسیله نیروسنج دستی در آزمودنی ها اندازه گیری شدند. از آمار توصیفی، معادله z و محاسبه نقاط درصدی برای تهیه هنجارهای مربوط استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که میانگین آمادگی قلبی- تنفسی برابر با 42/10 ± 78/45 میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه، درصد چربی برابر با 41/7 ± 45/27، BMI برابر با 63/3 ± 54/26 کیلوگرم بر مترمربع، WHR برابر با 57/0 ± 86/0، انعطاف پذیری برابر با     49/10 ± 43/ 27 سانتی متر، استقامت عضلات شکم برابر با 62/11 ±   36/33، استقامت کمربند شانه ای برابر با 15/15 ± 71/24 و قدرت عضلات دست برابر با 79/7 ± 18/45 بود. نتایج این مطالعه می تواند به عنوان مرجعی برای مطالعات حوزه سلامت و  بالینی در گروه های سنی مختلف استفاده شود.
۷۷.

تاثیر پیش شرطی سازی با 8 هفته تمرین ورزشی تناوبی خیلی شدید (HIIT) بر متابولیت های نیتریک اکساید ) NO2- ,NO3- ( و اندازه انفارکتوس میوکارد ناشی از آسیب ایسکمی/خونرسانی مجدد عضله قلبی در رت های نر سالم (مطالعه ای برای یافتن یکی از سازوکارهای محافظتی و پیشگیرانه فعالیت ورزشی)(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: علوم زیستی ورزشی سال دهم تابستان ۱۳۹۷ شماره ۲ (پیاپی ۳۷) 149 - 164

کلیدواژه‌ها: HIIT پیش شرطی سازی حفاظت میوکارد NO2- NO3- NO

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۴۵۱ تعداد دانلود : ۵۷۰
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر پیش شرطی سازی با فعالیت ورزشی تناوبی خیلی شدید تناوبی بر متابولیت های NO (NO2- ,NO3-) و اندازه انفارکتوس میوکارد ناشی از آسیب ایسکمی خون رسانی مجدد در موش های سالم نر بود. از این رو 44 سر موش نژاد ویستار تصادفی در 4 گروه HIIT (8n= )، گروهHIIT + پروتکل IR (14n= )، گروه کنترل (8n= ) و گروه کنترل + پروتکل IR (14n= ) تقسیم شدند. هر جلسه HIIT شامل 1 ساعت فعالیت ورزشی در 3 مرحله گرم کردن، 6دقیقه دویدن با شدت 50 تا 60% VO2max ، بخش اصلی شامل 7 تناوب 7 دقیقه ای دویدن با شیب 5 تا 20 درجه (4 دقیقه با شدت 80 تا 120% و 3 دقیقه با شدت 50 تا 60% VO2max) و مرحله سرد کردن شامل 5 دقیقه دویدن با شدت 50 تا 60 % VO2max بود. گروه کنترل در هیچ گونه برنامه فعالیت ورزشی شرکت داده نشد. NO و متابولیت های آن با استفاده از روش گریس سنجیده شد. نتایج پژوهش نشان داد برنامه فعالیت ورزشی در مقایسه باگروه کنترل تاثیر فزاینده معنی داری بر مقادیر نیتریت(8.55 میکرومول در لیتر معادل 34.79%)، نیترات (62.02 میکرومول در لیتر معادل 149.48%) و NOX (66 میکرومول در لیتر معادل 98.11%) گروه است. هم چنین، تفاوت AAR وINF نشان می دهد هرچند AAR در گروه برنامه ورزشی در مقایسه با گروه کنترل به میزان 9.06% بیشتر بود (0.010p= )، اندازه INF گروه برنامه ورزشی به میزان 23.02% کمتر از گروه کنترل بوده است (0.001p
۷۸.

تغییرات عوامل آنزیمی و غیرآنزیمی آنتی اکسیدانی پس از یک جلسه فعالیت ورزشی سرعتی تکراری و غوطه وری در آب سرد(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: فیزیولوژی ورزشی پاییز ۱۳۹۹ شماره ۴۷ 133 - 146

کلیدواژه‌ها: گلوتاتیون ریکاوری آنتی اکسیدان فعالیت ورزشی سرعتی تکراری

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۴۴۷ تعداد دانلود : ۴۶۰
مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان تغییرات گلوتاتیون اکسیدشده (GSSG)، گلوتاتیون احیاشده (GSH) وآنزیم های گلوتاتیون ردوکتاز (GR) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) پس از فعالیت سرعتی تکراری و پس از آن غوطه وری در آب سرد (CWI) انجام شد؛ ازاین رو، 20 ورزشکار تمرین کرده با میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 9/2 ± 9/52 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در دقیقه، میانگین سنی 2/2 ± 9/21 سال، قد 4/5 ± 2/174 سانتی متر و وزن 4/4 ± 68 کیلوگرم برای شرکت در این پژوهش انتخاب شدند. پس از انجام دادن فعالیت سرعتی تکراری، 10 نفر از آزمودنی ها داخل آب سرد با دمای 14 درجه سانتی گراد و 10 نفر دیگر در دمای اتاق به شکل غیرفعال روی صندلی نشستند. خون گیری نیز قبل و پس از انجام دادن فعالیت سرعتی و همچنین پس از ریکاوری در آب سرد یا استراحت غیرفعال و پس از 24 ساعت انجام شد و متغیرهای خونی با استفاده از روش الایزا سنجیده شدند. نتایج نشان داد که 24 ساعت پس از فعالیت سرعتی تکراری، میزان عوامل غیرآنزیمی آنتی اکسیدانی در خون به حالت اولیه بازنگشت و در این بین نیز غوطه وری در آب سرد بر این عوامل تأثیر نداشت و تنها عوامل آنزیمی GPX و GR پس از 24 ساعت به حالت اولیه خود بازگشتند، اما باز هم تفاوت معناداری بین گروه آب سرد و گروه کنترل وجود نداشت. همچنین براساس نتایج پژوهش، میزان عوامل آنزیمی و غیرآنزیمی آنتی اکسیدانی پس از فعالیت ورزشی سرعتی تکراری شدید زیاد بود، ولی غوطه وری در آب سرد هیچ تأثیری بر بازگشت به حالت اولیه این عوامل نداشت.
۷۹.

اثر تمرین استقامتی بر بیان ژن های هموباکس سی هشت (HOXC8) و سی نه (HOXC9) در بافت چربی موش های صحرایی نر نژاد ویستار(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: فیزیولوژی ورزشی بهار ۱۴۰۰ شماره ۴۹ 17 - 38

کلیدواژه‌ها: تمرین ورزشی قهوه ای شدن بافت چربی سفید همو پروتئین

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۳۹۳ تعداد دانلود : ۶۴۲
پروتئین های هموباکس سی هشت(HOXC) و سی نه (HOXC9) پروتئین هایی هستند که در نمو بافت چربی نقش دارند. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرین استقامتی بر بیان ژن های هموباکس سی هشت و سی نه در بافت چربی سفید زیر پوستی بود. برای این منظور، 16 موش (سن هشت نه هفته با میانگین وزن 220 گرم) صحرایی نژاد ویستار به صورت تصادفی به دو گروه؛ 1)کنترل (هشت سر) و 2) تمرین استقامتی (هشت سر) تقسیم شدند. موش های گروه تمرینی، به مدت هشت هفته، هفته ای پنج جلسه، تحت تمرین استقامتی تداومی بر روی نوارگردان (با میانگین شدت 25 متر در دقیقه و با میانگین مدت 25 دقیقه) قرار گرفتند. برای اندازه گیری بیان نسبی ژن های هدف در بافت چربی زیرپوستی از روش ریل تایم (Real Time–PCR)استفاده شد. داده ها نشان داد که بیان نسبی ژن پروتئین غیر جفت کننده یک (UCP1) در گروه استقامتی در مقایسه با گروه کنترل به صورت معناداری بیشتر بود (P=0.018). با این حال، بیان نسبی ژن های هموباکس سی هشت و سی نه در گروه استقامتی در مقایسه با گروه کنترل از نظر آماری تفاوت معناداری نداشت (P hoxc9=0.36; Phoxc9=0.52). یافته های این مطالعه نشان داد که تمرین استقامتی تغییری در بیان ژن های هموباکس سی هشت و سی نه در بافت چربی زیرپوستی ایجاد نمی کند؛ که احتمالا بیانگر این است که تمرین استقامتی مورد استفاده در این مطالعه، تغییری در ویژگی بافت چربی سفید از نظر قهوه ای شدن یا سفید شدن بافت چربی سفید، ایجاد نمی کند.
۸۰.

The effects of hydrotherapy on muscle strength, body composition, and quality of life in boys with Duchenne dystrophy(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:
منبع: Sport Sciences and Health Research, Volume ۱۴, Issue ۲, ۲۰۲۲ 223 - 235

کلیدواژه‌ها: body composition Duchenne muscular dystrophy exercise hydrotherapy strength

حوزه‌های تخصصی:
تعداد بازدید : ۳۸۴ تعداد دانلود : ۲۳۵
Background : Duchenne muscular dystrophy (DMD) is one of the most rampant x-linked recessive lethal genetic disease with prevalence of approximately 1 out of 3500-5000 newborn boys worldwide. DMD is mutations-induced in gene encoding dystrophin that prevent the production of the muscle isoform of dystrophin (Dp427m). Aim: This study aims to evaluate the impact of hydrotherapy on health-related quality of life and body composition changes, as well as how it affects on skeletal muscle strength in boys with DMD. Materials and Methods:  Eight boys, ranging from 6 to 12 years old with DMD were enrolled in this study. The patients were randomly assigned to either a hydrotherapy group as the intervention group (Group 1; n=4) or a non-exercise group as the control group (Group 2; n=4), to receive 12 sessions of a hydrotherapy program. The patients were assessed for changes in muscle strength in the lower limbs and back, left and right quadriceps, left and right-hand grip, LBM, SMM, and general mobility and balance, before and after hydrotherapy. Results : Significant improvements in general mobility and balance were observed, along with a significant increase in muscle strength and lean body mass ( P <0.05). Conclusion : This study suggests that hydrotherapy with a precise protocol of low to moderate intensity can improve general mobility and balance, increase muscle strength in the lower limbs and back, left and right quadriceps, left and right-hand grip, and LBM in patients with DMD. The increase in strength is accompanied by increase in LBM, which not only has implications for function but also has much broader impacts on the health-related quality of life in patients.

کلیدواژه‌های مرتبط

پدیدآورندگان همکار

تبلیغات

پالایش نتایج جستجو

تعداد نتایج در یک صفحه:

درجه علمی

مجله

سال

حوزه تخصصی

زبان