اقلیت های دینی ایرانِ عصر صفوی در آینه سفرنامه های غربی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
یکی از مسائل جامعه ایران موضوع حقوق اقلیت های دینی است که روابط آن ها با دولت ها با فراز و نشیب های فراوانی همراه بوده است. بررسی وضعیت این گروه اجتماعی در ادوار تاریخی ایران به طور عام و رفتار دولت ها با ایشان به طور خاص از اهمیت بسزایی برخوردار بوده است. دوران صفویه ازنظر کیفیت و کمیت، یکی از تأثیرگذارترین ادوار تاریخی ایران محسوب می شود. دوران حاکمیت صفویان حدود 220 سال بود که در قالب یک دولت دینی، طولانی ترین و پرجاذبه ترین دوره تاریخ ایران پس از اسلام را برای ایران رقم زد. در این پژوهش، سؤال این است که تلقی سفرنامه نویسان عصر صفویه از وضعیت اقلیت های دینی چه بود؟ فرضیه این نوشتار بر پایه دیدگاهی تطبیقی ازسوی سفرنامه نویسان نسبت به وضعیت اقلیت های دینی در ایران آن زمان قرار دارد. یافته های این پژوهش نشان می دهد: 1- اقلیت های دینی در دستگاه حکومتی از کنشگری سیاسی و اجتماعی برخوردار بودند؛ 2- این گروه اجتماعی در اقتصاد، بازرگانی و تجارت خارجی نقش مهمی را ایفا می کردند؛ 3- آن ها در انجام مراسم و مناسک مذهبی خود نیز آزاد بودند. نتیجه اینکه اقلیت های دینی در فواصل زمانی، به دلیل شرایط خاص سیاسی و اجتماعی و یا نگاه تساهل مدارانه پادشاهان، از وضعیت مطلوبی برخوردار بودند و در بعضی از دوران تاریخی نیز بی ثباتی های اجتماعی را تجربه کردند. مقاله حاضر برای فهم وضعیت اقلیت های دینی در دوره صفویه از روش مقایسه ای و اسنادی بهره می برد.Religious Minorities in Safavid Iran through the Lens of Western Travelogues
One of the important issues in Iranian society is the rights of religious minorities, whose relations with the government have had many ups and downs. Examining the status of this social group in historical periods of Iran and the treatment by the government is of great importance. The Safavid era is considered one of the most influential historical periods in Iran in terms of quality and quantity. The reign of this dynasty lasted about 220 years, marking the longest and most attractive period in Iran's history after Islam. This research aims to explore the perception of travel writers during the Safavid era of the status of religious minorities. The hypothesis of this article is based on a comparative perspective taken by travel writers regarding the situation of religious minorities in Iran during the Safavid era. Essentially, the conditions of religious minorities were viewed as favorable during that time. The findings of this research reveal that: 1) religious minorities were actively involved in political and social aspects of the government; 2) this group played a significant role in the economy, commerce, and foreign trade; 3) they were able to freely practice their religious ceremonies and rituals. As a result, religious minorities experienced favorable conditions at times due to specific political and social circumstances or the tolerant attitudes of the kings, while in some historical periods they also faced social instability. This article utilizes a comparative and documentary approach to gain insight into the situation of religious minorities during the Safavid era.
تبلیغات
