زبان فارسی به مثابه قدرت نرم سیاست گذاری جمهوری اسلامی ایران در حوزه ایران فرهنگی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در حال حاضر در عرصه سیاست گذاری، نظریه قدرت نرم یکی از نظریات پرکاربرد و بااهمیت است. بر همین اساس، این مقاله درصدد است تا با تکیه بر نظریه قدرت نرم و ضرورت توجه به آن، ماهیت سیاست گذاری قدرت نرم در جمهوری اسلامی ایران را مورد تحلیل قرار دهد؛ ازاین رو، از بین عناصر تأثیرگذار بر سیاست گذاری قدرت نرم، ظرفیت های زبان فارسی را برای این پژوهش مهم تشخیص داده و با بهره گیری از روش اسنادی و کتابخانه ای، با رویکرد توصیفی تحلیلی، نقش ظرفیت های زبان فارسی در بازیابی و بازآفرینی هویت مشترک منطقه ای و ایجاد همگرایی، انسجام و وحدت منطقه ای را مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد و درپی پاسخ گویی به این سؤال اصلی است که «چگونه سیاست گذاری جمهوری اسلامی ایران بر پایه ظرفیت های زبان فارسی در حوزه ایران فرهنگی، کارآمد و مؤثر خواهد بود؟». درنتیجه فرضیه تحقیق این گونه است که سیاست گذاری کارآمد و مؤثر قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران بر پایه زبان فارسی در حوزه ایران فرهنگی که دارای ظرفیت هایی مانند معرفت، اخلاق، فرهنگ، فلسفه دینی، سبک زندگی فردی و اجتماعی است می تواند به ایجاد قدرت نرم منطقه ای ایران بینجامد.Soft Power Policy-Making of the Islamic Republic of Iran Based on the Capacities of the Persian Language in the Iranian Cultural Sphere
In contemporary policymaking, the theory of soft power is one of the most widely applied and significant theories. Accordingly, this article aims to analyze the nature of soft power policymaking in the Islamic Republic of Iran, emphasizing the necessity of this approach. Among the various factors influencing soft power policymaking, the capacities of the Persian language are identified as crucial for this study. Utilizing a documentary and library-based methodology with a descriptive-analytical approach, the article examines the role of the Persian language in the restoration and regeneration of a shared regional identity, fostering convergence, cohesion, and regional unity. The central research question is: "How can Iran’s soft power policymaking, based on the capacities of the Persian language in the Iranian cultural sphere, be effective and efficient?" The study hypothesizes that an efficient and effective soft power policy of the Islamic Republic of Iran, founded on the Persian language and its capacities—including knowledge, ethics, culture, religious philosophy, and individual and social lifestyle—can lead to the formation of Iran's regional soft power.
تبلیغات
