هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل رابطه ای خودتعیینی با اخلاق ورزشی ورزشکاران نخبه ایران بود. روش پژوهش، همبستگی و ازلحاظ هدف، کاربردی بود. جامعه آماری این پژوهش تمام فوتبالیست های لیگ آزادگان کشور در فصل1396-1395بودند. نمونه آماری 223 بازیکن بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های اخلاق ورزشی و انگیزه ورزشی استفاده شد که روایی آن ها توسط 10 تن از اساتید مدیریت ورزشی تعیین و پایایی آن ها ازطریق آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با 88/0 و 79/0 به دست آمد. برای تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری برای بررسی روابط علّی بین متغیر های مشاهده شده استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین انگیزه خودتعیینی و اخلاق ورزشی ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت. نتایج آزمون تحلیل مسیر تأییدی حاکی از برازش ارتباط بین خودتعیینی و اخلاق ورزشی بود. تمامی بارهای عاملی بین مؤلفه ها و عوامل در سطح معقولی قرار داشتند و مدل از برازش مناسبی برخوردار بود که درنهایت، مدل مفهومی پژوهش تأیید شد؛ بنابراین، براساس یافته ها، تعیین اهداف اخلاقی و عملکردی خاص می تواند زمینه های بروز اخلاق ورزشی را برانگیزاند یا هدایت کند. همچنین، برای شکل گیری رفتار اخلاقی، زمینه های عینی و عملکرد واقعی نسبت به زمینه های شناختی و ذهنی می تواند اثرهای عمیق تری داشته باشند؛ بنابراین، پیشنهاد می شود با اعمال رفتارهای عینی مانند گزینش مربیان دارای رفتارهای خوب و منطقی و استخدام روان شناس ورزشی و عینی کردن نتایج رفتارهای خوب ورزشکاران، برای نهادینه کردن رفتارهای اخلاقی ورزشکاران اقدام شود.
