رابطه دلبستگی به والدین و همسالان و بخشش: بررسی نقش واسطه ای بلوغ عاطفی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف: پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش واسطه ای بلوغ عاطفی در ارتباط بین دلبستگی به والدین و همسالان و بخشش بود. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی و مدل تحلیل مسیر بود. شرکت کنندگان این پژوهش، 280 نفر (174 دختر و 106 پسر) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که به شیوه خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در پژوهش، شامل پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان(آرمسدن و گرینبرگ، 1987)، پرسشنامه بلوغ عاطفی(سینگ و بهارگاوا، 1974) و مقیاس بخشش تامپسون و همکاران(2005) بود. برای تعیین پایایی پرسشنامه ها از روش آلفای کرونباخ و برای احراز روایی مقیاسها از روش تحلیل عوامل استفاده شد. شواهد، مؤیّد پایایی و روایی مطلوب مقیاسها بود. به منظور بررسی مدل پژوهش، از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: دلبستگی به والدین، هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم و از طریق ابعاد بلوغ عاطفی، پیش بینی کننده بخشش است؛ به این صورت که دلبستگی به والدین به واسطه بلوغ عاطفی، بخشش را به صورت مثبت پیش بینی می کند. دلبستگی به همسالان نیزاز طریق بلوغ عاطفی توانست بخشش را پیش بینی کند. نتیجه گیری: روابط عاطفی با افراد مهم زندگی، به واسطه بلوغ عاطفی، تأثیر بسزایی در بخشش خود و دیگران دارد