هدف پژوهش حاضر، مقایسة فضای انگیزشی ادراک شده ورزشکاران زن و مرد ورشته های ورزشی تیمی بود. 269 نفر از ورزشکاران دوازدهمین المپیاد ورزشی نسخه دوم پرسش نامه فضای انگیزشی ادراک شده در ورزش را تکمیل کردند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره بین ورزشکاران زن و مرد تنها در خرده مقیاس مجازات برای پیشرفت در بُعد فضای خودمحور تفاوت معناداری نشان داد و بین تیم های والیبال، بسکتبال و فوتبال در بُعد تکلیف محور و دو خرده مقیاس نقش مهم و یادگیری مشارکتی تفاوت معناداری مشاهده شد. می توان گفت مقیاس های بررسی شده از عوامل تأثیرگذار بر سطح آمادگی روانی ورزشکاران بوده و به مربیان و روان شناسان ورزشی پیشنهاد می شود، فضای حاکم بر تیم های ورزشی را با توجه به جنسیت و نوع رشته ورزشی به عنوان یکی از عوامل کارآمد بر عملکرد ورزشی در نظر داشته باشند.
