هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه شیوه فرزندپروری والدین با میزان فعالیت بدنی فرزندانشان بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهر رشت (21150 نفر) بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، تعداد 704 دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه فعالیت بدنی کوالسکی وکروکر و پرسش نامه سبک های فرزندپروری رابینسون و همکاران بود. پژوهشگران پایایی این پرسش نامه ها را ازطریق آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب (78/0و 83/0) به دست آوردند. از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد، بین شیوه فرزندپروری اقتداری پدران و مادران با سطح فعالیت بدنی فرزندان رابطه معنادار، و بین سطح فعالیت بدنی دانش آموزان دختر با پسر تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین میزان فعالیت بدنی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر رشت به شیوه فرزند پروری والدین مرتبط نیست و احتمالاً به دلیل استقلال نسبی این دوره سنی، ممکن است عوامل دیگری مانند نگرش والدین نسبت به فعالیت بدنی یا میزان مشارکت ورزشی آنان در این زمینه اثرگذار باشد.
