برنامه ریزی فضایی

خشکسالی بلایی طبیعی است که از دیرباز در پهنه وسیعی از کشورهای مختلف، به دفعات به وقوع پیوسته و همواره خسارات گوناگونی از خود بر جای گذاشته است. هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل اجتماعی متأثر از کمبود منابع آب و تأثیر خشکسالی بر این عوامل در منطقه موردمطالعه است. جامعه آماری تحقیق را 34786 نفر از سرپرستان خانوار موجود در منطقه تشکیل داده اند. برای تعیین حجم نمونه، از فرمول کوکران استفاده و با توجه به نتایج آن، 461 نمونه ازطریق نمونه گیری تصادفی در 54 روستای منطقه انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای است که روایی آن با نظر متخصصان تأیید شده است. برای تعیین پایایی ابزار تحقیق، پیش آزمون انجام شد و مقدار آلفای کرونباخ محاسبه شده در حد مناسب 813/0 به دست آمد؛ سپس داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از آزمون T اثرگذاری کمبود منابع آب کشاورزی بر متغیرهای اجتماعی را تأیید کرد. تحلیل واریانس ANOVA نیز مبین آن است که تفاوت معناداری ازحیث میزان آثار اجتماعی خشکسالی میان دهستان ها وجود دارد. براساس تحلیل عاملی، 5 عامل (پیوندهای عاطفی افراد، تشکل های اجتماعی، سلامت روانی افراد، اختلال در روابط و آرامش و اشتیاق خاطر افراد) ناشی از خشکسالی کشف می شود و در ادامه، آزمون فریدمن مبین اختلاف میان این 5 حوزه است.

با توجه به رشد فزاینده جمعیت شهری، محدودیت ارائه زمین و خدمات، تقاضا برای مسکن و محدودیت های اقتصادی و محیط زیستی، بلندمرتبه سازی راهکار مناسبی برای کنترل رشد کالبدی شهرهاست؛ از این رو شناسایی و معرفی پهنه های مناسب برای احداث ساختمان های بلندمرتبه ضروری است و برای توسعه مطلوب شهر اهمیت زیادی دارد. هدف اصلی این پژوهش، شناخت پهنه های مناسب با توانمندی بسیار برای احداث ساختمان های بلندمرتبه در شهر اردبیل است. در این پژوهش از روش های MCDM شامل VIKOR و ANP و همچنین از 19 زیرمعیار در چهارچوب 4 معیار اصلی برای تعیین پهنه های مناسب و در ادامه از نرم افزار های EXCEL، GIS و SELVA IDRISI برای داده پردازی و تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد پهنه های شرقی، غربی و شمال شرقی شهر از توانمندی بیشتری برای احداث ساختمان های بلندمرتبه برخوردارند؛ به نحوی که ساخت بلند مرتبه در این پهنه ها، به توزیع متناسب و تراکم مناسب ساختمانی و جمعیتی در شهر منجر می شود. در پایان بر مبنای یافته ها، پیشنهادهایی برای استقرار بلندمرتبه ها در پهنه های مناسب ارائه شده اند.

سرزندگی محیط های شهری موضوعی است که در مطالعات، تحقیقات و پروژه های شهرسازی ایران از آن غفلت شده است. امروزه به دلایل گوناگون تأمین نشاط و سرزندگی شهری، به ویژه در فضاهای تجاری، به یکی از دغدغه های اصلی نظام های مدیریت و برنامه ریزی شهری در کشورها، به ویژه در کشورهای توسعه یافته، تبدیل شده است. هدف مقاله حاضر، ارائه معیارهای سرزندگی فضاهای شهری، سنجش این معیارها در فضاهای تجاری تاریخی و مدرن، و عرضه راهکارهایی برای ارتقای این ویژگی در فضاهای تجاری مدرن است. فرض پژوهش این است که میزان سرزندگی در فضای تاریخی بازار تبریز به دلیل موقعیت، اجتماع پذیری و پیوستگی مجموعه فعالیت ها بیشتر از فضاهای تجاری مدرن مانند برج بلور است. روش پژوهش توصیفی -استنباطی است. فرضیه یادشده با رویکردی قیاسی، نگرشی استقرایی و با بررسی مبانی نظری، ضمن جمع آوری اطلاعات با پرسشنامه، آزمون شده است. برای تحلیل آماری داده ها نیز از آزمون میانگین و T تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج یافته ها نشان می دهد بازار تاریخی تبریز به عنوان نماد حیات اجتماعی و مجموعه ای چندعملکردی، از اجتماع پذیری و سرزندگی بیشتری برخوردار بوده؛ اما موقعیت قرارگیری (تداخل حرکت سواره و پیاده) و بی توجهی به معیارهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و همچنین انعطاف پذیری باعث کاهش سرزندگی در برج بلور شده است. سرزندگی محیط تجاری مستلزم تداوم حضور و فعالیت انسان و ایجاد محیط های امن و پیاده مدار برای پذیرش بیشتر شهروندان و رونق تجاری است؛ بنابراین، نتایج پژوهش بر لزوم توجه شهرسازان و برنامه ریزان به بازیابی مفهوم بازار تاریخی به عنوان نماد حیات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شهروندان در طراحی فضاهای تجاری امروزی تأکید می کند.

امروزه هدف همه کوشش های مدیریت شهری در زمینه افزایش خدمات، جلب رضایت بیشتر شهروندان است و این امر به ویژه برای شهرداری ها، هدف ایده آل بزرگی است و بخش عمده ای از آن با ارائه خدمات به شهروندان محقق می شود. هدف این پژوهش، سنجش میزان رضایت شهروندان از خدمات شهری شهرداری بابلسر و روش آن توصیفی - تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و میدانی و از ابزار پرسش نامه استفاده شده است. جامعه آماری در این پژوهش 61 هزار و 984 نفر و حجم نمونه براساس فرمول کوکران 320 نفر است که به صورت تصادفی ساده برگزیده و مطالعه شدند. در این پژوهش، الگوی کانو برای سنجش میزان رضایت شهروندان و نرم افزار SPSS برای محاسبه پایایی پرسش نامه به کار رفته اند. براساس یافته های پژوهش عامل پارکینگ های عمومی با ضریب رضایت 468/0 به منزله مهم ترین الزامات اساسی، عامل رسیدگی شهرداری به چهره ظاهری شهر از نظر زیبایی، مبلمان شهری و ... با ضریب رضایت 550/0 به منزله مهم ترین الزامات عملکردی، و عامل زیبایی ساختمان های شهر با ضریب رضایت 591/0 به منزله مهم ترین الزامات انگیزشی شناخته شدند. به طور کلی شهروندان به ترتیب از الزامات انگیزشی، عملکردی و اساسی رضایت بیشتری دارند.<br /> <strong> </strong><br /> <strong> </strong>

هدف این مقاله تحلیل عوامل موثر بر موفقیت گردشگری روستایی شهرستان مشگین شهر است. این پژوهش، از لحاظ هدف توسعه ای، و از لحاظ ماهیت، توصیفی و پیمایشی و نیز از نوع تحلیلی است. در پژوهش حاضر با رابطه کوکران، حجم نمونه، 234 نفر به دست آمد که براساس آن تعداد 234 پرسش نامه در اختیار روستاییان ساکن در روستای موئیل قرار گرفت. روش گرد آوری داده ها برای پاسخ گویی به پرسش های پژوهش به دو صورت اسنادی (داده های ثانویه) و پیمایشی (داده های اولیه) و ابزار استفاده شده در روش پیمایشی، پرسش نامه و مصاحبه بوده است. روایی صوری پرسش نامه توسط پانل متخصصان تایید شد. مطالعه راهنما در منطقه مشابه جامعه آماری با تعداد30 پرسش نامه انجام شد و با داده های کسب شده و رابطه ویژه آلفای کرونباخ در نرم افزار SPSS، پایایی بخش های مختلف پرسش نامه پژوهش، 82/0 تا 92/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از آزمون آماری تحلیل عاملی (تائیدی و اکتشافی) در دو محیط نرم افزاری SPSS و lisrel استفاده شده است. همچنین براساس رابطه آلفای کرونباخ، پایایی پرسش نامه 92/0 به دست آمد. نتایج آزمون تحلیل عاملی بر عوامل بررسی شده نشان دهنده مؤثربودن شش عامل طبیعی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و نهادی بر موفقیت توسعه گردشگری روستایی است؛ به طوری که فرضیات پژوهش با سطح معناداری 000/0 تائید شده است. همچنین نتایج بررسی نشان می دهند دو عامل کالبدی و نهادی در وضعیت نامطلوبی قرار دارند و نیازمند توجه و رسیدگی هستند و دو عامل طبیعی و فرهنگی در این روستا، مطلوبیت زیادی برای جذب گردشگر و موفقیت توسعه گردشگری روستایی دارند. درنهایت باتوجه به تحلیل نتایج، پیشنهادهای کاربردی ارائه شده اند.

پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش انجام کار، توصیفی - تحلیلی است. هدف این پژوهش، تحلیلی بر توزیع فضایی کاربری فضای سبز شهر اسلام آباد غرب و جامعه آماری آن شامل 25 نفر از متخصصان و کارشناسان مربوط به موضوع مدنظر است. ابزار اندازه گیری داده ها، پرسش نامه ای است که براساس مبانی نظری و پیشینه پژوهش طراحی شد و برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش، روش تحلیل سلسله مراتبی(AHP) به کار رفت. برای ارزیابی توزیع فضایی فضاهای سبز بر 10 شاخص تأکید شد که برای سنجش توزیع فضایی اهمیت بیشتری داشتند. نتایج نشان داد براساس هرکدام از شاخص ها، توزیع فضایی مناسبی در زمینه فضاهای سبز با هر نوع شاخص (ازجمله فاصله از مسیل، فاصله از واحد مسکونی، فاصله از مراکز درمانی و...) وجود دارد؛ همچنین با عمل همپوشانی شاخص های 10گانه نیز چنین نتیجه ای به دست آمد؛ به گونه ای که محدوده های مرکز و متمایل به مرکز در تمامی جهات شهر در نقشه نهایی، بهترین محدوده ها برای ایجاد و توسعه فضاهای سبز شناخته شدند که تقریباً بیشتر فضاهای سبز موجود نیز در این محدوده ها قرار گرفته اند؛ بنابراین فضاهای سبز در شهر اسلام آباد غرب از نظر توزیع فضایی، مطلوب ارزیابی می شوند. نتایج این مطالعه به برنامه ریزان شهری برای توزیع فضایی کاربری فضای سبز در توسعه نواحی شهری کمک می کند.