فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۴٬۹۰۱ تا ۴٬۹۲۰ مورد از کل ۷٬۷۶۲ مورد.
اندر باب صیدنه زریاب
حوزه های تخصصی:
دانشنامه آثار تاریخی فارس
حوزه های تخصصی:
خاطرات مطبوعاتی و سیاسی
کافر در زاویه نگاه العلل فی خلقالکافر
حوزه های تخصصی:
بقعه مبارکه شاهزاده محمد در نهاوند (1)
حوزه های تخصصی:
سده شهرداری ها / دارالخلافه ناصری خاستگاه بلدیه
حوزه های تخصصی:
بازی و سرگرمی کودکان در ایران (1320-1285ش.)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
سالهای حد فاصل مشروطه تا پایان دوره رضا شاه (1285-1320 ش.) به تبع تحول ذهنی سالهای پیش از آن، دوره تظاهر مادی مدرنیته در سراسر ایران بود. در پیامد این امر جامعه ایرانی نه تنها محمل ذهنیت جدیدی از مفهوم کودکی که پذیرای تعریف نوینی از بازی های کودکانه و انواع آن گردید. در این مقاله برآنیم تا به این پرسش پاسخ گوئیم که جامعه ایرانی در این دوره چه درک و دریافتی از بازی های کودکانه داشت و این ذهنیت عمومی تحت تأثیر چه علل و عواملی تجدّد و تحّولیافت؟حاصل این پژوهش آن است که جامعه ایرانی از تعریف بازی به مثابه ابزاری برای سرگرمی به تعریف جدیدی رسید که در آن از بازی ها و سرگرمی ها برای تربیت صحیح کودکان در خانه، کودکستان و مدرسه استفاده می گردید. علاوه بر این همانگونه که همه کودکان ایرانی به آموزش جدید دسترسی نداشتند بهره مندی از بازی ها و سرگرمی های جدید هم محدود به طبقات و اقشار بالای جامعه بود.
حاج آقا رحیم ارباب چشم و چراغ فرهنگ ایران و معارف اسلامی و خاطره یی از دیدار و زیارت آن بزرگوار در اصفهان
حوزه های تخصصی:
تهران و ابنیه تاریخی آن
حوزه های تخصصی:
بازخوانی وقف نامه درویش عی بیک آشتیانی
حوزه های تخصصی:
بررسی مسائل انسانی، اقتصادی و اجتماعی روستای میمند
حوزه های تخصصی:
مدارس قدیم قم (در دوره قاجاریه)
منبع:
وحید اسفند ۱۳۵۰ شماره ۹۹
حوزه های تخصصی:
چشم اندازهای نو در تاریخ شفاهی ایران با تأکید بر تاریخ نگاری شفاهی
حوزه های تخصصی:
درباره ی درستی و اصالت مفهوم «تاریخ شفاهی» یک مناقشه ی جدی وجود دارد، زیرا تاریخ شفاهی، در واقع، چیزی جز گردآوری داده های تاریخی حاصل از مصاحبه نیست، که در صورت تدوین، می تواند به تولید یک متن بینجامد، اما سئوال اصلی این است که آیا چنین متنی الزاماً یک متن تاریخ نگارانه است؟و آیا می توان از تاریخ نگاری شفاهی سخن گفت؟ این مقاله برای پاسخ گفتن به این پرسش ها می کوشد، از منظر روش شناسی، به بررسی روند تکاملی دانش تاریخ شفاهی در ایران بپردازد و از مقوله ها و مفاهیمی چون تاریخ شفاهی نقلی، تاریخ شفاهی ترکیبی، وقایع نگاری شفاهی و سرانجام تاریخ نگاری شفاهی سخن براند.نویسنده ضمن تمایز نهادن بین این مفاهیم، بر این باور است که تاریخ نگاری شفاهی در زمره ی آخرین حلقه های تکاملی این دانش است که هنوز، چندان که باید، تعیین تاریخی پیدا نکرده است.به همین دلیل، نویسنده می کوشد تاریخ نگاری شفاهی را از نظر موضوع، روش، شیوه های گردآوری و تحلیل داده ها بررسی کند، و در صورت لزوم، آن را با تاریخ نگاری مکتوب مقایسه کند تا مفهوم تاریخ نگاری شفاهی هر چه بیشتر تبیین گردد.