یکی از واجبات حج تمتع، قربانی در منی است که حاجی باید حیوانی را قربه الی الله قربانی کند. امروزه به جهت کثرت زائران و عدم حضور نیازمندان و عدم امکانات گوشت صدها هزار قربانی ضایع میشود و به مصرف نمی رسد. اکنون این سؤال مطرح است: آیا در شرایط فعلی قربانی در منی ساقط نیست؟ و وجوب قربانی و مصرف آن از قبیل شرط و مشروط نیستند و مسأله از قبیل وحدت مطلوب نیست؟ یا اینکه مصرف نشدن قربانی موجب سقوط وجوب قربانی نمی شود و مسأله از قبیل تعداد مطلوب است. مقاله حاضر با بررسی ادله طرفین به ارائه راه حل عملی مشکل پرداخته است. امید آنکه با اتخاذ شیوه های معقول و منطقی گام های مؤثری در هر چه باشکوه تر برگزار کردن مناسک حج ابراهیمی برداشته و وضعیت اسفبار کنونی را به گونه ای جبران نماییم.
یکى از مسائل شاخص در اسلام و سیره نبوى , بحث اقامهء حکومت دینى و تصدیق تعامل دیانت با سیاست است . واقعیات تاریخى , بیان گر آن است که اهداف انقلاب الهى ونهضت اصلاحى عظیم نبوى , در پرتو تأسیس نهاد حکومت دینى میسر گردیده است .
اما با وجود واقعیت تاریخى و سیرهء صریح حکومتى پیامبر, عده اى از صاحب نظرانقدیم و جدید ـ اعم از سنى و شیعى ـ تلاش نموده اند تا با تأیید تز «جدایى دین از سیاست وحکومت» یا «تعامل دین با سیاست و نه با حکومت», به تفکیک میان نبوت و حکومت پیامبربپردازند و این واقعیت آشکار را نفى و یا این که آن را با اقسام تأویل ها و تفاسیر,توجیه نمایند.
این مقاله، پس از بررسی رأی صدرالمتألهین پیرامون نبوت و کیفیت دریافت وحی، و بحث از نظریه امامت در حکمت متعالیه، به بیان استدلال های ملاصدرا بر وجوب وجود امام، رأی او را پیرامون اعتقاد به مهدویت میپردازد. با بیان دیدگاه صدرالمتألهین در باب وجود و غیبت امام دوازدهم، به مقایسه اجمالی آرای وی با نظریات فارابی، ابن سینا، شیخ اشراق و میرداماد و مواضع متکلمان امامیه همچون شیخ مفید، سید مرتضی و خواجه نصیرالدین طوسی پیرامون مهدویت میپردازد. نکته قابل تامل اینکه آرای صدرالمتألهین نه تنها جامع تمامی نظریات متفکران پیش از خود است، بلکه حاوی نکاتی بدیع و بیسابقه در این باب میباشد.