موارد دیگر

واژه ، جدل، جدال و مجادله از کلمه جَدْل گرفته شده که از فَتْل به معنای تابیدن و پیچیدن می باشد، گویی دو نفر که با یکدیگر بحث می‌کنند، هر یک از آنها دیگری را با رأی و نظرش می پیچاند. پس معنای لغوی جدل، شدت دشمنی، گفتگو و مناظره و دلیل آوردن بر رد یکدیگر است و معنای اصطلاحی واژه مذکور عبارت است از طریقه مناظره، فن احتجاج از طریق سؤال و جواب و روش محاوره سقراط که از طریق طرح سؤالات پیاپی و وادار ساختن طرف به تناقض گویی و مغلوب کردن وی بوده است. کلمه جدل و مشتقات آن، بیست و نه بار در قرآن کریم به کار رفته است و در مجادله حق و مجادله باطل و در مجادله به معنای دفاع، استعمال شده است. در این مقاله، مفهوم جدل در منطقه و قرآن مقایسه شده و ضمن بررسی انواع جدل در قرآن کریم، نمونه هایی از آیات الهی بیان شده است که پیشینیان آن را در مبحث فوق ذکر نکرده اند.

۱۷۶۸.

مثلهای قرآنی:فانوس بی‌سو

نویسنده: محمد بابکی

منبع: بشارت ۱۳۸۱ شماره ۲۹

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی علوم اسلامی تفسیر و علوم قرآن تفسیر قرآن معارف قرآن موارد دیگر قرآن، ادبیات و هنر

تعداد بازدید : ۹۲۰۶

۱۷۶۹.

کاربرد واژه «اظلم» در قرآن(مقاله ترویجی حوزه)

نویسنده: مهدیه دهقانی

منبع: حدیث اندیشه ۱۳۸۱ شماره ۲

حوزه های تخصصی:

تعداد بازدید : ۱۵۶۱ تعداد دانلود : ۷۷۰

۱۷۷۰.

نقدی بر «قرآن وپلورالیزم»(مقاله پژوهشی حوزه)

نویسنده: محمد بهرامی

منبع: پژوهشهای قرآنی ۱۳۸۱ شماره ۳۲ ویژه نامه قرآن و ادیان و فرهنگها

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی علوم اسلامی تفسیر و علوم قرآن تفسیر قرآن معارف قرآن موارد دیگر قران، کتب وادیان دیگر

تعداد بازدید : ۲۵۰۷

۱۷۷۱.

پی آمد اعمال در زندگانی با الهام از قرآن(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده: امیر جودی

منبع: مقالات و بررسی ها ۱۳۸۱ شماره ۷۱

کلید واژه ها: قرآن قانون عمل اجتماع انگیزه فرد پی آمد

حوزه های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی علوم اسلامی تفسیر و علوم قرآن تفسیر قرآن معارف قرآن موارد دیگر

تعداد بازدید : ۱۴۲۸ تعداد دانلود : ۶۱۵

از آنجا که تحقق علوم قرآن مستلزم کشف و مرتبط ساختن قوانین قرآن با یکدیگر است، هدف اصلی این مقاله، تبیین رابطة ثابت بین عمل و عکس العمل در زندگانی به عنوان یکی از مهمترین این قوانین است. ثمرة این تبیین، بهبودی انگیزه ها و اعمال در زندگانی فردی و اجتماعی است. روش وصول به این هدف در مرحله اول تأمین مقدمات ذیل است: الف- استقصای اعمال در قران، ب- توضیح روابط ثابت بین اعمال و پی آمد آنها، و در مرحله دوم برای عرضه بهینة مقدمه دوم به عنوان هستة بنیادین بحث بر استفاده از پی آمدهای فردی و اجتماعی اعمال و نیز سازماندهی آیات بدین صورت تکیه شده است: الف- آیاتی که صریح و روشن به ذکر عمل و پی آمد آن پرداخته اند، ب- آیاتی که به صورت استقرایی و موضوعی بیانگر این رابطه می باشند.

۱۷۷۲.