درخت حوزه‌های تخصصی

ادبیات طنز

ادبیات اقتصاد تاریخ تربیت بدنی جغرافیا حقوق روانشناسی زبان شناسی علم اطلاعات و دانش‌شناسی علوم اجتماعی علوم اسلامی علوم انسانی علوم تربیتی علوم سیاسی فلسفه و منطق مدیریت مطالعات زنان هنر و معماری
ادبیات جهان ادبیات و مطالعات بین رشته ای انواع ادبی حوزه های ویژه سبکها و جریانهای ادبی علوم ادبی قالب های شعر کلیات گونه های نثر
ادبیات اسطوره ای ادبیات ایرانی پیش از اسلام ادبیات تعلیمی ادبیات حماسی ادبیات روایی و داستانی ادبیات شفاهی ادبیات طنز ادبیات غنایی ادبیات فولکلور و عامیانه ادبیات نمادین تراژدی و درام ترسل (مکتوبات) مدیحه معما مفاخره مناظره
پارودی شهر آشوب طنز و مطایبه کاریکلماتور هجو و هزل
ترتیب بر اساس: جدیدترینپربازدید‌ترین
فیلتر های جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۳۲۱ تا ۳۴۰ مورد از کل ۴۴۲ مورد.
۳۲۱.

طنز و مسائل سیاسی و اجتماعی

منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۹۵۸
بیان انتقادهای تلخ به گونه‌ای شیرین، عفیف و منصفانه، زمانی رشد می‌یابد که اعتقادی به اصلاح جامعه از درون به صورت دوجانبه (فرهیختگان و مدیریت کلان جامعه) وجودداشته باشد.
۳۲۲.

طنز سیاسی - اجتماعی

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۳۰۶
بعداز انقلاب، شاهد تولد طنزهایی قوی هستیم که متعرض دشوارترین موضوع‌های سیاسی جامعه شده‌اند. در مقام به کارگیری صحیح طنز در یک رسانه فراگیر، سه‌عامل باید گردهم آیند تا جایگاه واقعی برای این ابزار موثر در حفظ سلامت جامعه ایجاد شود: 1- شناخت دقیق شیوه‌های پردازش هنرمندان و روش های بیان تلطیف شده واقعیت های تلخ که ادبیات غنی‌ما، طنز‌پرداز را از آن برخوردار می‌سازد. 2- آشنایی عمیق با مسائل و معضلات اجتماعی
۳۲۳.

نمونه طنز مذهبی ( طنز در اشعار ناصر خسرو)

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۴۶۴۷
طنز مذهبی چنان است که ادیب یا شاعر جامه نظم و نثر با اتکا بر اعتقادات مذهبی ( وگاه دینی) خود بخواهد مذاهب و معتقدات دیگر را از طریق طنز مسخره کند و علاوه بر آشکار ساختن عیب ها و کجروی ها ایشان بدین وسیله بر حقانیت مذهب و مرام خود اصرار ورزد.وجوه طنز در اشعار ناصر خسرواز چهار گونه خارج نیست : الف : طنز الفاظ و کلمات ب:طنز ترکیبات و تعبیرات ج:برخی ابیات که معانی طنز آمیز دارندد:ادبیات و معانی بلندکه آمیخته به طنز و در مذمت مخالفان هستند.
۳۲۴.

مبارزان شیرین بیان

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۸۳۷
هنرمندان درهرجامعه‌ای، تیزهوش‌ترین، متعهد‌ترین و خوش ذوق‌ترین افراد آن جامعه‌ هستند. این گروه، به‌شرطی که واقعا هنرمند باشند و خود را در شمار هنرمندان درنیاورند، می‌توانند با به کارگیری هوش فراوان و قدرت درک عمیق خود به راحتی ژرفای پدیده‌ها، گفته‌ها رخ دادها و کردارهای مختلف موجود در جامعه و نیز جریان‌های فکری رایج را در نوردند و کاستی‌ها، کج‌اندیشی‌ها و نادرستی‌های آن را دریابند و متعهدانه آنها را افشا کنند.
۳۲۶.

کارکردهای اجتماعی طنز

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۷۸۵
موضوع طنز با این که به صورت‌های گوناگون مورد توجه متفکران و اندیش‌مندان قرارگرفته، ولی تفسیرها و توجیه‌های نسبتا یکسانی از آن به عمل آمده‌است، به طوری که برخی از متفکران با ظرافت خاصی محدوده و قلمرو آن را از مفاهیمی مثل هجو، لطیفه، شوخی و نظایر آن، جدا ساخته‌اند.باتوجه به اهمیتی که امروزه رسانه‌های گروهی و وسایل ارتباط جمعی برای این مفهوم قایل شده‌اند، می‌توان گفت که طنز به یک پدیده‌اجتماعی تبدیل شده است.ویژگی‌اساسی یک پدیده اجتماعی این است که روابط متقابل میان جامعه را تحت تاثیر‌ قرار‌ می‌دهد. طنز به عنوان یک شیوه هنری با ظرافت‌های خاص خود این ویژگی را داراست. از طریق طنز‌ می‌توان سطح آگاهی های مردم را نسبت به مسائل و پدیده‌های جامعه بالابرد و میزان هوشیاری آنان را افزایش داد.
۳۲۷.

بررسی و سیر تحول طنز در متون ادبی و جایگاه طنز پردازان

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۲۱۳۹
در زبان و ادب فارسی تا قبل از مشروطیت درباره طنز نظریه خاص و منسجمی وجود ندارد ..در کنار انواع محتواهای شعر فارسی مثل : توحید ، نعمت ، وصف ، موعظه و تحقیق زهدیات ، مرثیه ..نامی از طنز برده نشده است .در تعریف ما طنز عبارت است از تصویر هنری اجتماع نقیضین که عملا می تواند بعضی از گونه های هجو و هزل را نیز شامل باشد.پس از مشروطه ، طنز فارسی با چرند و پرند دهخدا به صورتی قاطع و آگاهانه به مثابه یک نوع تازه ادبی مقام برجسته ای می یابد و بعد از او طنز نویسی هنری می شود که از هر کسی ساخته نیست .
۳۲۸.

طنز و بهداشت روانی

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۸۹۱
طنز موضوعی است که از روزگاران کهن در زندگی و روابط اجتماعی وجود داشته است و به نظر می‌رسد که به اندازه تاریخ حیات اجتماعی انسان قدمت داشته‌ باشد. طنز، نوعی وسیله ارتباطی بین افراد و گروه‌هاست و می‌تواند عمق عواطف، احساسات، باورها و گرایش‌های افراد را درباره موضوع‌های مختلف مشخص سازد. گرچه ارایه تعریفی دقیق از آن دشوار است با وجود این، تعریف‌ها و نظرات متعددی درباره آن داده شده است. در نبشته‌های باستان چنین دیده می‌شود: «دلی که شاد است، به خوبی یک پزشک فعالیت می‌:ند». لئوناردو داوینچی براین باور است که «طنز، نمودی از واقعیت‌های معکوس شده است که فرد از طریق ضد واقعیت به واقعیت می‌رسد». توماس هابز مزاح را«وسیله‌ای برای ابراز خشم» و از سوی دیگر، کانت آن را «نوعی تعدیل ناگهانی یک انتظار به هیچی می‌داند». استفاده از طنز دربیان واقعیت‌های اجتماعی و برخی اوقات به عنوان ابزاری برای انتقاد از سلاطین و دولت‌مندان سابقه طولانی دارد. در کشورما، نوشته‌های عبید زاکانی، چرند و پرند علی‌اکبردهخدا و هفته‌نامه بهلول در دوره مشروطیت، نمونه‌هایی بارز از طنزنویسی هستند، طنز و آثار آن از جهت های گوناگون دارای اهمیت است که در این نگاشته به طور خلاصه بررسی می‌شود.
۳۲۹.

طنز سیاسی اجتماعی

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۲۰۰
بحث درباره ریشه‌های تاریخی طنز بحثی مفصل است که در این مقال نمی‌گنجد. همان‌طور که می‌دانیم طنز و لطیفه تنها در شعرهای شاعران هجاگو خلاصه نمی‌شود. گفته های آزاد مردانی که به نوکری صاحبان قدرت دل نسپردند و با سخنان نیش‌دار خود برآنان شوریدند،خود تاریخ مفصلی دارد. رفتار و سخنان طنز‌آمیز دلقکان نیز در تاریخ طنز و لطیفه‌گویی یدطولایی دارد. مادراین مجموعه به گوشه‌هایی از شرح زندگانی آنان و نمونه طنزهایی که گفته‌اند، می‌پردازیم.
۳۳۰.

نگاهی کوتاه به طنز نویسی و هزل پردازی در ادب پارسی و سیر آنتا پایان قرن هشتم هجری

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۱۲۳
برخی از سخنوران هم ، هزل و طنزرا به دلیل خنداندن مردم و تفریح بال ایشان نگاشته اند.هر چند دانایان معاصر ، میان طنز و هزل و هجو .. تفاوت نهاده اند در ادب کهن پارسی طنز در بیشتر موارد همان هزل است که برخی از معایت فرد یا اجتماع را در قالب شوخی و مطایبه به او می نماید . ما در آثار قدما به روشنی با واژه ای به نام طنز مواجه نیستیم و بیشتر طنز پردازان آثار خویش را هزل می نامیده اند.هزل پردازی و طنز نویسی در گذشته ، بیشتر از روی تفنن و طبع آزمایی بوده است .برخی از سخنوران هم هزل و طنز را به دلیل خنداندن و تفریح بال ایشان نگاشته اند و برخی دیگر را امرا و بزرگان به پرداختن مجالس هزل در دواوین فرمان داده اند
۳۳۲.

طنز سیاسی و اجتماعی

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۲۱۷۴
درجهان امروز که در دنیای انفجار اطلاعات به سرمی‌بریم، نحوه پیام و القای آن اثر مهمی برشنونده یا خواننده دارد و پرداختن به هرپیام در هر بعد، ویژگی‌های خاص خود را می‌طلبد. چه سان باید حرکت کرد که سه محور مهم نظام، یعنی اسلام و انقلاب، ولایت و روحانیت، مرم و ارزش‌ها مدنظر باشد. این سه محور باید در دیدگاه ما تقدس ویژه‌ای داشته باشد و هر قدم و قلمی جایگاه ویژه آنان را حفظ کند والا به بیراهه خواهد رفت. هنر نیز باتمام بعدهایش باید براین سه محور مقدس، گردش کند و بدانیم که ابتدا حافظ این سه جایگاه هستیم. یکی از محمل‌هایی که می‌تواند طنز سیاسی بپرورد و جای مانور دارد، جناح‌های سیاسی است. جناح‌های سیاسی در کشور تعریف دیگری از طنز سیاسی را دارد و خط قرمز آن تاجایی است که اصول و فروع نظام هدف قرار نگرفته باشد. متاسفانه این قضیه به برخی مشتبه شده است که اگر بر آنها انتقادی وارد است، انتقاد به نظام و اسلام است؛ بنابراین مرزبین افراد و انقلاب و خواست نظام و خواست افراد باید تعریف شده باشد زیرا اگر این مهم انجام نگیرد، فردا هر سلیقه شخصی، سلیقه نظام تلقی می‌شود و ناخودآگاه به بن‌بست می‌رسیم. جایگاه طنز سیاسی در جامعه ما بعداز انقلاب به دلایل مختلف در بخشی مورد سوءاستفاده قرارگرفته و در بخش دیگر دچار خود سانسوری شده است. بنای هر شوخی و مطایبه‌ای باید براساس دیدگاه و ارزش‌هایمان باشد و این اصل غیرقابل انکاری برای همه طنز‌نویسان است.
۳۳۳.

بررسی و سیر تحول طنز در متون ادبی

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۴۳۶
بیشتر پژوهشگران ایرانی معتقدند : از آنجا که شاعران ونویسندگان گذشته ایران ، دید اجتماعی و انتقادی کمتری نسبت به مسائل جامعه داشته اند ، حجم ادبیات طنز آمیز به نسبت آثار فراوان ادبیات فارسی ، بسیار کم است و توجه شاعران فارسی زبان ، بیشتر به هجو و هزل معطوف بوده است تا به طنز عمیق و انتقاد از اجتماع.سنایی ،زاده و پرورده دورانی است که شعر،جز برای مدح معنا ندارد ..به همین سبب اشعار سنایی در دل مردم راه می یابد.عطار در آثار خود رنج فقر و فاقه مردم را تصویر می کند اما بیشتر از آن به فقر معنوی و جهالت انسان تاخته است .
۳۳۵.

خلاصه مقاله «طنز و آرامش بخشی»

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۶۸۹
فرهنگ بستر تحول است. تحول درهر زمینه‌ای در حیطه فرهنگ به وقوع می‌پیوندد و به‌طور عام، فرهنگ محل اصلی هر پدیده بشری است. برای درک این تغییرات کافی است نظری به حرکت‌ها و دگرگونی‌های فرهنگ بشری، بیش از تاریخ تاکنون بیندازیم. بشر هنگامی می‌تواند بر موج این تغییرات تفوق یابد و از نیروی آن بهره ببرد که به خود آگاهی یا آگاهی جمعی رسیده باشد؛ یعنی از علت‌ها و ریشه‌های کنش های فردی و جمعی خود که ساختار فرهنگ کنشی وی را تشکیل می‌دهد، آگاه باشد. خنده و خندیدن یکی از واکنش‌های آگاهانه، نیمه‌ آگاهانه و گاه ناخودآگاه آدمی است. در طول تاریخ هر فرهنگ و تمدنی، تلاش‌های گوناگونی صورت گرفته است تا واکنش خندیدن را از سطح ناخودآگاه ذهن به حیطه آگاه آن بیاروند. اصولا خنده، واکنشی روانی - فیزیولوژیکی است و پس از خندندن، فرد احساس آرامشی نسبی می‌کند. یکی از راه‌های به خنده درآوردن افراد، برنامه‌های طنز و سرگرمی در صداوسیماست.
۳۳۶.

رسانه‌درمانی و طنز تصویری درآیینه

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۹۸۱
دراین که رسانه‌های دیداری و شنیداری به ویژه «تلویزیون» در عصر حاضر به عنوان رکن اساسی در مبادلات فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در میان قشرهای جامعه‌های مختلف پذیرفته‌شده و نقش آنها در تغییر، تحول، گسترش و توسعه فرهنگ ها انکارناپذیر گشته است، شکی نیست.هم اکنون مردم اقصی نقاط جهان به واسطه میلیون ها گیرنده تلویزیونی و رادیویی موجود تحت تاثیر فرهنگ های اقوام مختلف قرار دارند و این که در بسیاری از موارد رادیو و تلویزیون به عنوان قوی‌ترین رسانه‌های ارتباط می‌تواند در اصلاح و تغییر و گاه تحریف ذهن ها و افکار عمومی جوامع مختلف نقش موثری‌ ایفا کند، امری بدیهی است. براساس نظریه هربرت مارشال مک لوهان نظریه‌پرداز شهیر کانادایی در زمینه ارتباطات جمعی،«تمامی وسایل ارتباطی برما تاثیر می‌گذارند و نتایج آنها از جهات شخصی، اجتماعی، سیاسی، روانی، اقتصادی، اخلاقی و قومی به قدری عمیق است که هیچ‌گوشه از جسم و روان ما را دست نخورده باقی نمی‌گذارد.» دراین میان نقش تلویزیون باتوجه به توانایی‌های بالقوه‌ آن و مزیت بر رسانه‌هایی چون رادیو، مطبوعات و شبکه‌های مخابراتی و رایانه‌ای به دلیل جاذبه های صوتی و تصویری هم‌زمان و پوشش گسترده جغرافیایی و جمعیتی نامحدود، بیشتر است.
۳۳۷.

بررسی اجمالی طنز در متون ادبی

نویسنده:
منبع: پژوهش های ارتباطی ۱۳۷۷شماره ۱۳ و ۱۴
حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۲۹۳
طنز و شوخی تقریبا همپای تکوین شعر و ادب در زبان فارسی سابقه دارد . از اخوانیات که طنزهای دوستانه بین ادیبان و شاعران محسوب می شود ، تا زمانی هزار ساله ای است که تجلی های گوناگون طنز فارسی را در خود جای داده است . طنزهای نخستین زبان فارسی به شوخی هایی که برخی از شاعران با بزرگان دربار کرده و در خلال آنها پاره ای درد دل ها را مطرح نموده اند ، باز می گردد. بدیهی است که به علت تعلق داشتن این طنز به قرون وسطای فکر و اندیشه ، نمی توان امروزین می رود ، از آنها داشت ولی در هر صورت در عین ابتدایی بودن و ناپختگی از نوعی گزندگی خالی نیستند . نکته جالب در همین نمونه ها این است که به علت فضای باز فرهنگی که در قرن چهارم ، هنرمند می توانست درباره بزرگان کشور این گونه طنز آمیز سخن بگوید.

پالایش نتایج جستجو

تعداد نتایج در یک صفحه:

درجه علمی

مجله

سال

زبان