بررسی تأثیر ارزیابی عملکرد بر بهبود نیروی انسانی در ستاد ناجا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
زمینه و هدف: بهبود عملکرد و بهبود نیروی انسانی نیاز انکارناپذیری برای سازمان ها است و مدیریت عملکرد، ابزاری برای دست یابی به این هدف است. هدف پژوهش بررسی تأثیر ارزیابی عملکرد بر بهبود نیروی انسانی در ابعاد رضایت، انگیزش، خلاقیت، ماندگاری و گرایش به آموزش کارکنان در سازمان پلیس است.
روش: پژوهش از نظر هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت و روش، توصیفی ـ پیمایشی است. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسشنامه استفاده شده است که روایی آن با نظارت خبرگان و پایایی آن با آلفای کرونباخ (67/92=α) تایید شد. داده ها با نرم افزار SPSS تحلیل و از آزمون های تی تک نمونه ای و دونمونه ای مستقل و تحلیل واریانس تک عاملی استفاده شد. جامعه تحقیق را مجموعه کارکنان انتظامی پایور و پیمانی ستاد ناجا تشکیل داده است که به کمک روش های آماری تعداد نمونه 108 نفر برآورد و مورد پرسش واقع شده اند.
یافته ها: آزمون فرضیه های پژوهش این موضوع را مشخص نمود که ارزیابی عملکرد رابطه معناداری با مؤلفه های پنج گانه بهبود نیروی انسانی دارد. بین کارکنان پایور و پیمانی، زنان و مردان و بین درجه داران، افسران جزء و افسران ارشد در این مؤلفه ها، نیز تفاوت وجود دارد.
نتیجه گیری: ارزیابی عملکرد از طریق اثرگذاری بر انگیزش، رضایت شغلی، خلاقیت و نوآوری، گرایش به آموزش و ماندگاری نیروی انسانی با بهبود منابع انسانی رابطه دارد. در این راستا بیشترین اثرگذاری را بر رضایت شغلی و کمترین اثرگذاری را بر خلاقیت و نوآوری دارد. همچنین در مورد مؤلفه ماندگاری و گرایش به آموزش، کارکنان رسمی را بیشتر از پیمانی ها متأثر می سازد.