مرجان امینی

عدم توجه به آینده در سیاست های گردشگری کشور و اصرار بر الگوی «برنامه ریزی بر اساس وضع موجود» باعث شده است تا سیاست هایی بسیار ناکارآمد برای مدیریت مقاصد گردشگری ورزشی اتخاذ شود. لذا هدف این مطالعه تحلیل آینده مقاصد گردشگری ورزشی بر اساس شناسایی عوامل و پیشران های منتهی به سناریوهای محتمل و ممکن تا افق زمانی 1410 می باشد که از طریق یک مطالعه موردی در استان اصفهان انجام شده است. روش تحقیق این مطالعه، از نوع پیمایشی است. داده ها با استفاده از سه روش مصاحبه، مرور ادبیات نظری و پرسشنامه های وزن دهی شده گردآوری شد. جامعه آماری شامل 14 نفر از متخصصین حوزه گردشگری ورزشی بودند که به روش هدفمند انتخاب شدند. تحلیل داده ها با استفاده از روش های تحلیل ساختاری و تحلیل سناریو انجام گردید. یافته ها نشان داد سیستم گردشگری ورزشی استان اصفهان یک سیستم ناپایدار با 16 سناریو می باشد که شامل دو سناریوی غیرمحتمل، هفت سناریوی ناسازگار، دو سناریو با احتمال وقوع ضعیف، سه سناریوی با احتمال وقوع متوسط و دو سناریو با احتمال وقوع قوی است. سناریوی ششم محتمل ترین سناریو برای آینده 10 ساله استان اصفهان است. بر اساس این سناریو، سرمایه گذاری در زیرساخت های گردشگری ورزشی در حالت راکد یا رو به کاهش بوده و سیاست گذاری هوشمندانه ای برای توسعه انواع گردشگری ورزشی وجود نخواهد داشت. بر این اساس، فقدان سیاست گذاری واحد و منسجم با قابلیت به روزرسانی مداوم و پویا در سطح ملی، منجر به آسیب پذیر شدن مقاصد گردشگری ورزشی استان اصفهان شده است. لذا مهمترین راهبردها و اقدامات برنامه ریزانه آینده، بایستی حول محور «سیاست گذاری در سطح استانی» متمرکز شود.

علیرغم انجام پژوهش های متعدد و وجود گزارش های سالانه سازمان های بین المللی در مورد وضعیت پایداری مقاصد گردشگری، تاکنون این پایداری در صنعت گردشگری ورزشی کشور نهادینه نشده است. در واقع، گردشگری ورزشی ایران نه ازلحاظ درآمد و منافع اقتصادی و نه ازلحاظ حفاظت منابع و دارایی ها به هیچ وجه «پایدار» نیست. ازاین رو مطالعه حاضر در صدد شناسایی و ارزیابی موانع پایداری در صنعت گردشگری ورزشی است که در استان اصفهان انجام شده است. با استفاده از یک روش پیمایشی مبتنی بر مصاحبه و پرسشنامه، از دو گروه خبره نظرخواهی شد. گروه نخست شامل 14 نفر از خبرگان دانشگاهی و گروه دوم نیز، شامل 180 نفر از کارشناسان و مدیران ارشد سازمان های ورزشی و گردشگری در استان اصفهان بودند. نمونه گیری از هر دو گروه به روش هدفمند انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از تکنیک های کدگذاری باز، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل رگرسیون چند متغیره صورت گرفت. بر اساس نتایج، موانع پایداری در مقاصد گردشگری ورزشی استان اصفهان در شش محور کلیدی با 36 متغیر شناسایی و دسته بندی شدند. محورهای اصلی عبارت اند از: 1- ضعف در سیاست گذاری و چشم انداز؛ 2- ناکارآمدی در مدیریت مقاصد گردشگری ورزشی؛ 3- عدم پذیرش اجتماعی؛ 4- محدودیت های محیط زیستی؛ 5- ضعف سرمایه گذاری و اشتغال؛ 6- عدم امنیت. اثرگذارترین عامل نیز ضعف در سیاست گذاری و چشم انداز بود. بر این اساس جهت نیل به پایداری، بایستی رویکردهای سیاست گذاری مدیریت مقاصد گردشگری کشور موردبازنگری قرار گیرد. درنهایت این نتیجه به دست آمد که در غیاب رویکردهای سیاست گذارانه و تنظیمی در سطح ملی، می توان با تعریف یک چشم انداز مشخص در سطح استان در قالب برنامه های توسعه استانی، تا حدودی به ساماندهی بازار گردشگری ورزشی پرداخت. این امر با به کارگیری برخی الزامات امکان پذیر است.

زمینه و هدف: توجه به آینده، یکی از مهم ترین مؤلفه های پایداری مقاصد گردشگری ورزشی است؛  اما این موضوع تاکنون به خوبی در مطالعات موجود واکاوی نشده است. لذا هدف پژوهش حاضر، تحلیل آینده مقاصد گردشگری ورزشی بر اساس شناسایی عوامل و پیشران های منتهی به سناریوهای محتمل و ممکن تا افق زمانی 1410 می باشد که از طریق یک مطالعه موردی در استان اصفهان انجام شده است. روش شناسی: روش تحقیق این مطالعه، از نظر هدف، از نوع کاربردی، ازنظر مسیر انجام، از نوع پیمایشی است. داده های پژوهش با استفاده از سه روش مصاحبه، مرور ادبیات نظری و پرسشنامه های وزن دهی شده گردآوری شد. جامعه آماری تحقیق شامل 14 نفر از متخصصین حوزه گردشگری ورزشی بودند که به روش هدفمند انتخاب شدند. تحلیل داده ها با استفاده از روش های تحلیل ساختاری در نرم افزار میک مک و روش تحلیل سناریو انجام گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد سیستم گردشگری ورزشی استان اصفهان یک سیستم ناپایدار می باشد که در آینده به تغییرات آنی متغیرهای دارای عدم قطعیت بالا وابسته خواهد شد. بر اساس شناسایی چهار عدم قطعیت بحرانی و پنج عامل از پیش معیّن، درمجموع 16 سناریو ایجاد شد که شامل دو سناریوی غیرمحتمل، پنج سناریوی ناسازگار، سه سناریو با احتمال وقوع ضعیف، چهار سناریوی با احتمال وقوع متوسط و دو سناریو با احتمال وقوع قوی است. نتیجه گیری و پیشنهادات: نتیجه نهایی این بود که فقدان سیاست گذاری واحد و منسجم باقابلیت به روزرسانی مداوم و پویا در سطح ملی، منجر به آسیب پذیر شدن مقاصد گردشگری ورزشی استان اصفهان شده است. لذا مهم ترین راهبردها و اقدامات برنامه ریزی آینده، بایستی حول محور سیاست گذاری در سطح استانی متمرکز شود.

کشور ایران دارای سابقه فرهنگی– تاریخی غنی و برخوردار از مناظر و چشم اندازهای طبیعی دارای پتانسیل بالا برای جذب گردشگران داخلی و خارجی است. بر این اساس ارزش ها و استعدادهای گردشگری، هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان اهمیت و اولویت موانع گردشگری ورزشی کشور در راستای دستیابی به برنامه ریزی و مدیریت هدفمند صنعت گردشگری می-باشد. این پژوهش از لحاظ روش مطالعه توصیفی- تحلیلی می-باشد. روش گردآوری داده ها و اطلاعات، کتابخانه ای و میدانی مبتنی بر ابزار پرسشنامه(نظرات 28 نفر از کارشناسان ورزشی و گردشگری کشور) می باشد که موانع گردشگری ورزشی کشور را در 3شاخص کلی مدیریتی ،گردشگری و زیر ساختی و 20 زیر شاخص فرعی با استفاده از مدل تاپسیس فازی و مدل تحلیل تشخیص ،مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است .همچنین میزان پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 87/0 محاسبه شده است. نتایج پژوهش نشان داد که در حال حاضر موانع مدیریتی با وزن (0.549)، زیرساختی با وزن(0.519)و گردشگری با وزن (0.496) به ترتیب دارای بیش ترین تا کمترین وزن دررتبه بندی قرارگرفته اند. به نظر می رسد وجود موانع ذکرشده می تواند از موانع اساسی در موفقیت صنعت گردشگری باشد که با اقدامات توسعه ای در جهت حل و فصل کردن موانع و مشکلات گردشگری کشور ایران موثر واقع شد.

هدف از این تحقیق، رتبه بندی عوامل تسهیل کننده مشارکت سالمندان در فعالیت بدنی بود. تحقیق توصیفی-تحلیلی است و گردآوری داده ها، به روش پیمایشی-میدانی انجام گرفت. جامعه آماری کلیه سالمندان شهر اهواز در سال 1393 بودند که 383 نفر به عنوان نمونه برآورد شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. برای سنجش روایی آن از روایی تشخیصی با استفاده از شاخص AVE استفاده شد که حداقل آن برای سازه های پرسشنامه، 67/0 محاسبه شد. برای تعیین پایایی از شاخص پایایی ترکیبی استفاده شد که حداقل مقدار آن 86/0 به دست آمد. آلفای کرونباخ 91/0 حاکی از پایایی ابزار تحقیق بود. در نهایت برای رتبه بندی عوامل تسهیل کننده مشارکت سالمندان شهر اهواز در فعالیت های بدنی از مدل تاپسیس استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که از دیدگاه سالمندان در بین مؤلفه های تسهیل کننده مشارکت در فعالیت های بدنی، مؤلفه محیطی و امکاناتی با وزن (8548/0Ci =) بیشترین اهمیت و مؤلفه مالی و اقتصادی با وزن (4479/0Ci = ) کمترین اهمیت را دارند. با توجه به جمعیت رو به رشد سالمندان و نتایج این تحقیق، به نظر می رسد از طریق توجه بیشتر و درک عمیق آموزش دهندگان و دیگر متخصصان سلامت در طراحی برنامه های مداخلاتی مناسب، می توان مشکلات فعالیت بدنی سالمندان را کاهش داد.

هدف از انجام این تحقیق، شناسایی و رتبه بندی عوامل بازدارنده مشارکت سالمندان در فعالیت بدنی بود.این تحقیق توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری داده ها، پیمایشی-میدانی است. ابزار جمع آمری داده ها پرسشنامه محقق ساخته است که با بررسی چهارچوب نظری تحقیق 39 معرفه شناسایی و در شش دسته ی کلی طبقه بندی شدند. .جامعه آماری شامل کلیه سالمندان شهر اهواز در سال1393بودند. حجم نمونه به روش تصادفی و با استفاده از فرمول کو کران 383نفر تعیین شد. (383n=).مدل ضرایب معنادار t برای بررسی معناداری رابطه بین معرفه ها و مؤلفه های مربوطه با استفاده از نرم افزار لیزرل ارائه شده است.با توجه به اینکه تمامی اعداد معناداری در مدل بالاتر از 96/1 و نتایج تمامی معرفه ها در نظر گرفته شده برای مؤلفه های مربوطه دارای همبستگی بالای4/0بود ، در نهایت روایی مؤلفه های اندازه گیری پرسشنامه در سطح 05/0 و پایایی 91%تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تاپسیس استفاده شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که ،از دیدگاه سالمندان در بین مؤلفه های بازدارنده ،مؤلفه فرهنگی و اجتماعی با وزن(0.0146) بالاترین رتبه و مؤلفه فردی و شخصیتی با وزن(0.0209) پایین ترین رتبه از مؤلفه های بازدارنده مشارکت در فعالیت بدنی را به خود اختصاص داده است.با توجه به جمعیت رو به رشد سالمندان و با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می رسد که توجه بیشتر و درک عمیق آموزش دهندگان و سایر متخصصین سلامت در طراحی برنامه های مداخلاتی مناسب می توان مشکلات ورزش و فعالیت بدنی سالمندان را کاهش داد.

با توجه به افزایش فارغ التحصیلان دانشگاهی در طی سال های اخیر و تمایل آنها برای ورود به بازار کار، بعضا مشکلاتی بر سر راه این دانشجویان دیده شده و یا از طریق آنها گزارش می شود. در همین راستا این مطالعه برای بررسی موانع تجربه شده برای ورود به بازار کار توسط دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز طراحی شد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشکده تربیت بدنی این دانشگاه بود(263 نفر) که بر اساس جدول مورگان 155 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته موانع کارآفرینی جمع آوری شد، روایی صوری و محتوایی پرسشنامه نیز با نظرخواهی از اساتید کارآفرینی و مدیریت ورزشی مورد تایید قرارگرفت. پایایی درونی از طریق آلفای کرونباخ 81/0 محاسبه شد کفایت حجم نمونه نیز از طریق شاخص 78/0KMO= گزارش شد. سپس اطلاعات جع آوری شده از پرسشنامه ها با استفاده از روش تحلیلی تاپسیس مورد بررسی قرار گرفت. همچنین از آزمون یو من ویتنی نیز برای بررسی اختلاف نظر بین دانشجویان پسر و دختر در خصوص موانع کارآفرینی استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بود که بیشترین وزن از نظر دانشجویان به موانع آموزشی و سپس فردی اختصاص یافت. محتوای درسی دانشجویان در دوره تحصیلی و روش تدریس از مهم ترین عواملی بودند که در تحقیق حاضر شناسایی شد. ترس از دست دادن سرمایه اندک خود و نداشتن اعتماد به نفس و عدم احساس حمایت از دانشجویان کارآفرین از دیگر عوامل هستند. به نظر می رسد طراحی دوباره و هدفمند محتوای آموزشی و حمایت ملموس از دانشجویان باعث ترغیب دانشجویان به سمت کارآفرینی خواهد شد.