علیرضا دبیر

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش عوامل روانی-اجتماعی در پیش بینی فعالیت های بدنی دانش آموزان بود. نمونه پژوهش، تمامی دانش آموزان 11 تا 18 ساله مدارس دولتی شهر تهران در نیمسال اول تحصیلی 98-97 بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش به منظور اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسش نامه های ورزش در اوقات فراغت گودین و شفرد (1985)، خودکارآمدی فعالیت بدنی و حمایت اجتماعی نورمن و همکاران (2005) و پیامد مورد انتظار ورزش رسنیک و همکاران (2000) بهره گرفته شد. نتایج پژوهش نشان دادند بین حمایت اجتماعی و خودکارآمدی اجتماعی با فعالیت بدنی رابطه مثبت معناداری وجود دارد؛ اما بین انتظار پیامد و فعالیت بدنی ارتباط معناداری مشاهده نشد. همچنین نتایج بیانگر این بود که حمایت اجتماعی و خودکارآمدی 5/14 درصد از واریانس کل میزان تغییرات فعالیت بدنی دانش آموزان را تبیین می کنند و حمایت اجتماعی پیش بین قوی تری نسبت به خودکارآمدی است.برای افزایش فعالیت بدنی نوجوانان می توان در هر برنامه مداخله ای از حمایت های اجتماعی،به خصوص حمایت های والدین و دوستان به عنوان یک عامل مهم استفاده کرد.

بازی های المپیک دارای ابعاد و جنبه های تاریخی و اجتماعی گوناگونی است که یکی از این حیطه های جذاب و مهم مربوط به بحث غذایی این بازی ها می باشد. هدف این پژوهش بررسی بحث غذایی بازی های المپیک مدرن از آغاز تا پایان قرن بیستم بود. روش پژوهش اسنادی و کتابخانه ای است. اطلاعات مورد نیاز با جمع آوری، دسته بندی و تجزیه و تحلیل کتاب ها، مقالات، گزارش ها، منابع فارسی و لاتین منتشر شده در مورد بازی های المپیک به دست آمده است. یافته های پژوهش نشان داد که بحث غذایی بازی های المپیک از آغاز تا کنون دست خوش تغییرات زیادی در ابعاد مختلف از جمله برنامه ریزی، سازماندهی، هماهنگی، هدایت و کنترل بوده و از نظر مدیریتی، هر المپیک پیشرفت های زیادی را تجربه کرده و به طور کلی یافته های پژوهش به نوعی بیانگر سیر تکاملی بحث غذایی در ادوار برگزار شده بازی های المپیک می باشد. یافته ها همچنین نشان دهنده ابداعات و نوآوری ها در بحث غذایی هر دوره از بازی های المپیک است، جایی که میزبانان در هر دوره حداکثر تلاش خود را می نمایند تا فرهنگ والای خود در بعد آشپزی را به تمامی جهانیان عرضه نمایند. با توجه به یافته های پژوهش، می توان نتیجه گرفت بحث غذایی رویدادهای بزرگ ورزشی از جمله بازی های المپیک دارای ابعاد مدیریتی زیادی است و با شناخت این جنبه ها می توان به نحو مطلوبی این گونه رویدادها را مدیریت و اداره نمود.

زمینه و هدف: امروز گردشگری ورزشی یکی از حوزه هایی محسوب می شود که می تواند به پیوند اجتماعی جامعه کمک شایانی نماید. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش امنیت و مخاطرات ادراک شده در ارتقاء پیوند اجتماعی گردشگران ورزش های زمستانی است. روش شناسی: پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش پژوهش مبتنی بر مُدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش را کلیه گردشگران پیست های اسکی منطقه توچال و دیزین تشکیل می دهند که حداقل سابقه 6 ماه حضور مداوم یا حداقل پنج مرتبه در سال سابقه مراجعه به این پیست را دارا بودند، شامل می شدند. برای به دست آوردن حجم از فرمول کوکران استفاده گردید و حجم نمونه 272 نفر برآورد شد و از روش نمونه گیری تصادفی هدفمند استفاده شد. کلیه محاسبات آماری این پژوهش با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS و تحلیل های مربوط به مُدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Amos انجام گرفت. یافته ها: امنیت بر پیوند اجتماعی (001/0=Sig، 349/7=t)؛ امنیت بر مخاطرات ادراک شده (001/0=Sig، 404/4=t) و مخاطرات ادراک شده بر پیوند اجتماعی (001/0=Sig، 177/3=t) اثر مثبت و معناداری دارد. در نهایت نتایج معادلات ساختاری نشان می دهد امنیت از طریق متغیر میانجی مخاطرات ادراک شده بر پیوند اجتماعی گردشگران ورزش های زمستانی اثر مثبت و معناداری دارد. نتیجه گیری: ایجاد شرایط مناسب امنیت و مخاطرات ادراک شده نقش مهمی در ارتقای پیوند اجتماعی گردشگران ورزش های زمستانی دارد. بدین منظور علاوه بر تأمین امنیت باید موضوعاتی مانند وجود کارکنان آموزش دیده و عملکرد مطلوب مجموعه در هنگام حوادث باید در اولویت اقدامات قرار گیرد.

در سال های اخیر با تغییر الگوی تعطیلات و شکل گیری تعطیلات کوتاه مدت، شهرها فرصتی برای توسعه گردشگری پیدا کردند. به همین منظور پژوهش حاضر سعی دارد ابتدا 4 نوع از مهمترین انواع گردشگری داخلی شهر تهران را شناسایی و سپس مدل هایی برای پیش بینی متغیرهای تأثیرگذار بر پیش بینی تقاضای هر یک از آنها پیشنهاد کند. برای این کار از اطلاعات حتی المقدورماهیانه بین سال های 1381 تا 1394 استفاده شده است. متغیر مستقل این تحقیق تعداد گردشگران داخلی شهر تهران به تفکیک 4 نوع از مهم ترین انواع گردشگری داخلی شهر تهران است و متغیرهای وابسته نیز بر اساس روش دلفی فازی و دیماتل فازی انتخاب شدند، چارچوب مدل، ترکیبی از رگرسیون، شبکه عصبی فازی و الگوریتم SVR است که با ترکیب این روش ها می توان خطای پیش بینی را اندازه گیری و روش ها را باهم مقایسه کرد. نتایج این پژوهش نشان می دهد رویکرد ترکیبی رگرسیون و شبکه های عصبی فازی (ANFIS ) دارای کمترین خطا در مقایسه با سایر روش ها در خصوص پیش بینی گردشگری تفریحی و VFR داخلی و رویکرد ترکیبی رگرسیون و الگوریتم SVR دارای کمترین خطا در مقایسه با سایر روش ها در خصوص پیش بینی گردشگری پزشکی و تجاری- اداری داخلی است.

هدف پژوهش حاضر طراحی مدل ارتباطی بین نگرش به محصولات تقلبی با محبوبیت برند در خریداران محصولات ورزشی بود. این تحقیق از نظر هدف، از نوع تحقیقات کاربردی، به لحاظ گردآوری داده ها همبستگی است. جامعه آماری پژوهش تمامی مشتریان محصولات ورزشی در شهر تهران بود. با توجه نامشخص بودن تعداد نمونه تحقیق 10000≤N درنظر گرفته شد. با استفاده از جدول مورگان تعداد 384 نفر از مشتریان محصولات به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها و اندازه گیری متغیرهای تحقیق از پرسشنامه های استاندارد استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (جداول و نمودارهای توزیع فراوانی) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و مدل تحلیل مسیر) به منظور بررسی فرضیات تحقیق استفاده شد. در نهایت نتایج تحقیق نشان داد آگاهی از ارزش، اثر اجتماعی و هنجار ذهنی اثر مثبت معناداری و برداشت نسبت قیمت- کیفیت، وفاداری برند، ریسک گریزی و ریسک ادراک شده اثر منفی معناداری بر نگرش به محصولات تقلبی دارند. نگرش به محصولات تقلبی نیز اثر مثبت معناداری بر محبوبیت برند داشت. همچنین براساس یافته های تحقیق تأثیر رضایت خاطر شخصی، وجهه برند، مسائل اخلاقی و آگاهی از برند بر نگرش به محصولات تقلبی معنادار نبود. با توجه به نتایج تحقیق می توان گفت آگاه سازی مشتریان در مورد جنبه عملکردی محصولات اصلی در مقابل محصولات تقلبی و نیز تبلیغات آگاهی دهنده در شناساندن محصول تقلبی به افراد و همچنین تغییر نگرش آنها اثرگذار خواهد بود.

پژوهش حاضر با هدف سنجش و اولویت بندی اهداف حامیان مالی از تبلیغات تجاری در میادین ورزشی انجام شد. این پژوهش از لحاظ نتیجه و هدف از نوع پژوهش های کاربردی و از حیث استراتژی پژوهشی از نوع مطالعات همبستگی بود که به شکل میدانی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش تمامی مدیران عامل، مدیران بازاریابی و فروش شرکت های حامی مالی با تبلیغات تجاری در میادین ورزشی در رشته های فوتبال، والیبال، کشتی، فوتسال، کاراته و تکواندو، رؤسای کمیته های بازاریابی فدراسیون های ورزشی، مدیران عامل باشگاه های لیگ برتری در رشته های فوتبال، بسکتبال، والیبال و فوتسال در فصل 98-97 و متخصصان و اساتید دانشگاه در حوزه بازاریابی ورزشی بودند (200 نفر). به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه اهداف حامیان مالی (ون هیردن، 2004) استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی برای طبقه بندی داده ها و در آزمون فرضیه های پژوهش از مدل های تحلیل عاملی تأییدی در نرم افزار آموس و آزمون رتبه بندی فریدمن در نرم افزار اس پی اس اس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که اولویت اهداف حامیان مالی به ترتیب اولویت عبارت بودند از: اهداف کلی شرکت، اهداف بازارایابی و فروش، اهداف ارتباطی-محیطی و اهداف رسانه ای-تبلیغاتی. همچنین نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که مدل اهداف حامیان مالی از برازش کافی برخوردار است.

یکی از مهمترین رویدادها در صنعت گردشگری هر کشور، میزان تقاضا برای یک محصول یا مقصد گردشگری است. اما باید توجه داشت پیش بینی ها هرگز نمی توانند به طور صد درصد با آنچه  در عمل پیش خواهد آمد تطابق داشته باشند. همیشه فواصل و انحرافاتی بین مقادیر واقعی و پیش بینی موجود خواهد بود، ولی استفاده از روش های علمی و نوین در امر پیش بینی، باعث خواهد شد نتایج حاصله به مراتب بیش از یک تخمین عینی به حقیقت نزدیک شود. در سال های اخیر با تغییر الگوی تعطیلات و شکل گیری تعطیلات کوتاه مدت، شهرها فرصتی برای توسعه گردشگری پیدا کردند. یکی از مهمترین انواع گردشگری داخلی شهر تهران بر اساس آمار مرکز ملی آمار و نظرات صاحب نظران این حوزه، گردشگری بازدید از دوستان و بستگان(VFR) است به همین منظور پژوهش حاضر سعی دارد مدل هایی برای پیش بینی تقاضای گردشگری بازدید از دوستان و بستگان(VFR) داخلی شهر تهران پیشنهاد کند. برای این کار از اطلاعات ماهیانه بین سال های 1381 تا [1]1394 استفاده شده است. متغیر مستقل این تحقیق تعداد گردشگران بازدید کننده از دوستان و بستگان(VFR) داخلی شهر تهران است و متغیرهای وابسته نیز بر اساس تکنیک دلفی و دیماتل فازی انتخاب شدند، چارچوب مدل، ترکیبی از رگرسیون[2]، شبکه عصبی فازی[3] و الگوریتمSVR[4] است که با ترکیب این روش ها می توان خطای پیش بینی را اندازه گیری و روش ها را با هم مقایسه کرد. نتایج این پژوهش نشان می دهد رویکرد ترکیبی رگرسیون و شبکه های عصبی فازی(ANFIS)پیشنهادی می تواند پیش بینی بهتری نسبت به سایر روش ها در خصوص پیش بینی گردشگری بازدید از دوستان و بستگان(VFR) داخلی داشته باشد. <br clear="all" /> [1] علت بررسی تا سال 1394 عدم انتشار آمار سال های 1395 و 1396 توسط مرکز ملی آمار تا کنون است. [2] Regression [3] Adaptive Neuro-Fuzzy Inference System (ANFIS) [4] Support Vector Regression(SVR(

مقدمه:.یکی از مهمترین رویدادها در صنعت گردشگری هر کشور، میزان تقاضا برای یک محصول یا مقصد گردشگری و پیش بینی درست آن است. اما باید توجه داشت که فواصل و انحرافاتی بین مقادیر واقعی و پیش بینی وجود دارد. استفاده از روش های علمی و نوین در امر پیش بینی، باعث خواهد شد که نتایج حاصله به مراتب بیش از یک تخمین عینی به حقیقت نزدیک شوند که مقاله حاضر نیز همین هدف را در حوزه گردشگری پزشکی دنبال می کند. روش ها: در مرحله اول عوامل موثر بر تقاضای گردشگری پزشکی داخلی با استفاده از تکمیل پرسش نامه های مربوط به روش دلفی فازی و دیمتل فازی توسط ۳۱ نفر از خبرگان آشنا به این حوزه و پردازش توسط نرم افزار MATLAB۲۰۱۷aشناسایی شدند و پس از مشخص شدن تابع تقاضا و جمع آوری اطلاعات ماهیانه هر یک از عوامل موثر در بازه زمانی سال های ۱۳۸۱ تا ۱۳۹۴، سه مدل پیش بینی رگرسیون، شبکه عصبی فازی و الگوریتم SVR به صورت مجزا و ترکیبی برای این تابع در نرم افزار MATLAB اجرا و خطای پیش بینی هریک، اندازه گیری و با هم مقایسه شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تابع تقاضای گردشگری پزشکی داخلی شامل: عوامل اقتصادی (درآمد و ثروت افراد )، قیمت خدمات و هزینه زندگی در مقصد، قیمت تاسیسات اقامتی، وجود آلودگی هوا، قیمت محصولات جایگزین (سفر خارجی)، تعداد مراکز پزشکی، بیمارستان هاو آزمایشگاه ها است. نتیجه گیری: رویکرد ترکیبی رگرسیون چندگانه و الگوریتم SVR پیشنهادی نیز می تواند پیش بینی بهتری نسبت به سایر روش ها در خصوص پیش بینی گردشگری پزشکی داخلی داشته باشد. بنابراین، پیشنهاد می شودبه منظور کاهش میزان خطای پیش بینی جهت انجام برنامه ریزی های اصولی در حوزه تقاضای گردشگری پزشکی داخلی شهر تهران از این تابع تقاضا و مدل پیش بینی استفاده شود.

گردشگری دوچرخه به عنوان یکی از شاخه های گردشگری شناخته می شود که امروزه طرفداران بسیاری را به خود جذب کرده است. از طرفی دیگر دوچرخه به عنوان یکی از وسایل حمل ونقل شهری می تواند امکان توسعه گردشگری دوچرخه سواری را به عنوان نوعی از گردشگری پایدار شهری با بهره گیری از زیرساخت ها و امکانات بهبودیافته برای گردشگران فراهم کند. هدف از انجام این پژوهش شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر گردشگری دوچرخه در گردشگری شهری با موردمطالعه شهر تهران می باشد. به همین منظور، تأثیر فردی، محیطی، عوامل مرتبط با مقصد گردشگری و عوامل مرتبط با حمل ونقل بررسی شد. در ادامه اطلاعات موردنیاز با استفاده از دو روش کتابخانه ای و میدانی (استفاده از ابزار پرسشنامه) از میان جامعه آماری شامل گردشگران و شهروندان دوچرخه سوار در تهران گرداوری و با استفاده از دو نرم افزار Smart PLS – SPSS تجزیه وتحلیل انجام شد. نتایج نشان می دهد که هر چهار فرضیه پژوهش مورد تأیید می باشد و عوامل فردی با داشتن بالاترین میانگین تأثیر بیشتری بر تصمیم گیری فرد به استفاده از دوچرخه و گردشگری دوچرخه می گذارد. در بین سه عامل باقی مانده یعنی عوامل محیطی، عوامل مرتبط با مقصد گردشگری و عوامل مرتبط با حمل ونقل؛ در گروه عوامل محیطی، شاخص محیط طبیعی نسبت به دو شاخص دیگر (محیط زیرساختی کالبدی و محیط فرهنگی) دارای میانگین بالاتری بوده و تأثیرگذاری بیشتری دارد. 

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تحلیل پراکندگی و ارزیابی میزان دسترسی به کاربری های ورزشی بر پایه داده های شهر تهران انجام گرفت. روش تحقیق حاضر از نوع پژوهش های کاربردی و از نظر میزان نظارت بر متغیرها و تحلیل داده ها، توصیفی-تحلیلی بود. روش پژوهش: برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار ARC GIS استفاده شد. ارزیابی توزیع و پراکنش فضاهای ورزشی به دو شکل روش تحلیل شبکه بر پایه دسترسی به فضاهای ورزشی و روش آنالیز آمار فضایی کانونی بر پایه وسعت فضاهای ورزشی انجام پذیرفت که اطلاعات مورد نیاز آن از شبکه راه های شهر تهران به منظور مدلسازی و طراحی شبکه دسترسی شهر تهران نقشه فضاهای ورزشی شهر تهران به عنوان مرکز خدمات بر روی شبکه دسترسی شهر تهران، نقشه کاربری اراضی شهری مناطق ۲۲ گانه کلانشهر تهران به ویژه کاربری مسکونی و سایر دادهای جغرافیای مربوط به مرز مناطق شهر تهران استفاده شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که منطقه 1۰با ۸۶ درصد بالاترین محدوده خدمات دهی فضای ورزشی و بعد از آن مناطق ۶، ۱۴، ۸ و ۳ به ترتیب با ۸۴، ۸۰، ۷۹، و ۷۷ درصد در رده های بعدی قرار می گیرند. مناطق 21 و 22 با وجود سرانه بالای فضای ورزشی، دارای کمترین محدوده خدمات دهی فضای ورزشی اند و مناطق ۱۸، ۵ و ۴ به ترتیب با ۳۵، ۴۳ و ۵۷ درصد دارای کمترین سرویس دهی هستند. در منطقه ۲۱ تنها ۴۳ درصد از سطح کاربری مسکونی در محدوده خدمات دهی فضاهای ورزشی واقع شده و بعد از آن مناطق 2۲ و ۵ کمترین مطلوبیت را دارا هستند. منطقه ۸ با ۹۶ درصد و منطقه 1۰ با ۹۹ درصد بالاترین نسبت سطح کاربری مسکونی در محدوده خدمات فضاهای ورزشی را دارند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، داشتن سرانه ورزشی بالا لزوماً مستلزم استفاده بیشتر و دسترسی بیشتر نیست و در حقیقت، امکانات اصلی ورزشی شهر تهران در مناطقی واقع شده اند که میزان دسترسی به آنها نسبتاً کم است.