شهروز غایب زاده

هدف از اجرای این تحقیق بررسی ارتباط فناوری اطلاعات با ساختار سازمانی و مدیریت مشارکتی از دیدگاه کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب ایران بود. روش پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود و جامعه آماری این تحقیق را کلیه کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب ایران(آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و اردبیل) تشکیل می دهند که تعداد کل آنها 462 نفر می باشد. برای نمونه تحقیق هم 214 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از 3 پرسشنامه استاندارد فناوری اطلاعات کارگر(1393)، ساختار سازمانی رابینز(1995) و پرسشنامه مدیریت مشارکتی نظری کمیشانی(1384) استفاده گردید. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد: بین فناوری اطلاعات با ساختار سازمانی و مدیریت مشارکتی از دیدگاه کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب ایران رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین فناوری اطلاعات بر ساختار سازمانی و مدیریت مشارکتی کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب ایران تاثیر دارد. نتایج آزمون مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که ارائه مدل رابطه بین فناوری اطلاعات با ساختار سازمانی و مدیریت مشارکتی از نیکویی برازش مناسبی برخوردار است. نتیجه گیری کلی اینکه استفاده از فناوری اطلاعات و ساختار متناسب و دارای پیچیدگی، رسمیت و تمرکز مناسب زمینه مشارکت بیشتر و فعال تر کارکنان و شکوفایی خلاقیت ها را ایجاد می کند.

هدف از این پژوهش، بررسی موانع استفاده از فناوری اطلاعات در ادارات ورزش و جوانان استان اردبیل است. این پژوهش به واسطه هدف از نوع کاربردی و ازنظر نوع جمع آوری داده های تحقیق، توصیفی – تحلیلی بوده که به روش میدانی اجراشده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مدیران، معاونان و کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان اردبیل که با استفاده از جدول مورگان و نمونه گیری تصادفی، 115 نفر به عنوان نمونه ی آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه ی محقق ساخته بود که روایی آن، توسط اساتید صاحب نظر و پایایی آن با استفاده از ضریب همبستگی آلفای کرونباخ (89/0 = آلفا) تائید شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی، از تحلیل عاملی برای تعیین میزان اهمیت هریک از عوامل و آزمون فریدمن (برای رتبه بندی) استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که موانع فرهنگی- آموزشی، موانع فردی، موانع فنی، موانع مدیریت و برنامه ریزی سازمانی و موانع اقتصادی به ترتیب بیشترین تا کمترین تأثیر را درزمینه ی استفاده از فناوری اطلاعات در ادارات ورزش و جوانان استان اردبیل دارا می باشند. برگزاری همایش ها، جذب نیروهای متخصص مدیریت ورزشی دارای دانش و مهارت لازم درزمینه ی استفاده از فناوری اطلاعات و تشویق کارکنان سازمان به یادگیری و استفاده از فناوری اطلاعات ازجمله راهبردهایی است که به منظور توسعه فناوری اطلاعات در سطح ادارات مذکور مطرح شده است.

هدف از انجام این پژوهش، پیامدسنجی واگذاری اماکن ورزشی بر ابعاد مختلف ورزش همگانی و قهرمانی در استان کرمانشاه بود. روش پژوهش برحسب نحوه گردآوری اطلاعات، روش آمیخته (کیفی- کمی) و برمبنای هدف، ازنوع پژوهش های کاربردی است. جامعه آماری، اعضای هیئت علمی مدیریت ورزشی، مدیران و کارکنان اداره ورزش وجوانان استان کرمانشاه، رؤسای هیئت های ورزشی، نخبگان ورزشی و مربیان بودند. در این مطالعه، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد که درنهایت 150 نفر به پرسش نامه ها پاسخ دادند. ابزار اندازه گیری پرسش نامه پژوهشگرساخته بود که با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی، 67 گویه درقالب هشت پیامد به صورت نبود برنامه های توسعه ای و بهره وری در ابعاد مختلف ورزش، مشخص نبودن آیین نامه ها و قوانین موجود در فرایند واگذاری اماکن ورزشی، فقدان مسئولیت پذیری مدیران ادارات ورزش وجوانان و رؤسای هیئت های ورزشی، نبود مدیریت، برنامه ریزی و نظارت، پیامدهای منفی اخلاقی، فرهنگی و قانونی، پیامدهای منفی اجتماعی و پرورشی، فقدان حمایت های همه جانبه از ابعاد مختلف ورزش و پایین بودن سرانه ورزشی و کمبود امکانات سخت افزاری دسته بندی شدند. برای مؤلفه های هشت گانه، پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ بین 85/0 تا 93/0 بود. برای روایی سازه نیز از تحلیل عاملی تأییدی با بهره گیری نرم افزار لیزرل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که تمامی شاخص های برازندگی مدل مربوط به پیامدسنجی واگذاری اماکن ورزشی بر ابعاد مختلف ورزش همگانی و قهرمانی در استان کرمانشاه دارای برازش مناسب بود و مدل را تأیید کرد.

برنامه های راهبردی به توسعه ورزش کمک می کنند تا یک شهر، منحصربه فرد، پرجنب وجوش و ازلحاظ اقتصادی پایدارتر شود. دراین راستا، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی برنامه های راهبردی در توسعه ورزش شهر بوکان انجام شد. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی، روش گردآوری داده ها، پیمایشی و ابزار سنجش آن پرسش نامه خبرگان (محقق ساخته) بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تکنیک ویکور استفاده شد. جامعه آماری، اندیشمندان و صاحب نظران در حوزه ورزش بودند که 30 نفر به صورت نمونه های هدفمند انتخاب شدند و موردپرسشگری قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که راهبرد ایجاد ایستگاه های ورزش در محله ها و همه معابر عمومی، در اولویت اول برنامه ریزی قرار داشت و برای آن، ضرورت اجرای برنامه زمانی کوتاه مدت باید موردتوجه قرار گیرد. همچنین، راهبرد بسترسازی مناسب برای ارتقای ورزش قهرمانی ازطریق ورزش همگانی، در اولویت آخر رتبه بندی قرار داشت؛ بنابراین،  برنامه ریزی کوتاه مدت برای آن ضرورتی ندارد و جزو برنامه های بلندمدت برای توسعه ورزش قرار دارد. دراین راستا، سازمان ها و ادارات مسئول در بخش ورزش باید برنامه های راهبردی تدوین شده موجود و سایر راهبردهای پیش رو را سرلوحه و الگوی کار خود قرار دهند و آن را تا پایین ترین سطوح ورزش شهر نفوذ دهند و در توسعه آن تلاش کنند.

هدف پژوهش حاضر، تعیین تأثیر مدل های مختلف تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای بر تکانش گری در داوران ورزشی تیمی بر مبنای سبک های رهبری بود. تحریک غیرتهاجمی مغز به عنوان روشی جهت بهبود عملکرد در حیطه های مختلف ورزش مورد استفاده قرار گرفته است؛ در حالی که به نظر می رسد میزان تأثیرگذاری آن به عوامل مختلفی از جمله نوع تحریک و تفاوت های فردی بین افراد بستگی داشته باشد. از این رو، تعداد 24 داور ورزشی در رشته های تیمی فوتبال، فوتسال، والیبال، هندبال و بسکتبال شامل 12 داور با سبک رهبری تحول گرا و 12 داور با سبک رهبری غیرتحول گرا به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت نمودند. هر آزمودنی در سه جلسه مجزا در آزمایشگاه با فاصله حداقل 72 ساعت استراحت بین جلسات حضور یافت. در هر جلسه، ابتدا میزان تکانش گری با استفاده از آزمون تکانش گری برو/نرو مورد اندازه گیری قرار گرفت و سپس آزمودنی ها تحت یکی از 3 نوع تحریک الکتریکی جریان مستقیم فراجمجمه ای شامل تحریک آنودال، کاتودال یا شم به مدت 20 دقیقه با شدت 2 میلی آمپر قرار گرفتند. پس از اتمام تحریک، مجدداً میزان تکانش گری مورد اندازه گیری قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنوای دو راهه مرکب نشان داد بین تحریک آند و شم و همچنین بین تحریک کاتد و شَم تفاوت معناداری وجود داشت (به ترتیب 001/0p= ؛ 02/0 p = )، در حالی که بین دو نوع سبک رهبری در انواع تحریک تفاوت معناداری وجود نداشت. به عنوان یک یافته جدید، این نتایج مؤید امکان استفاده از تحریک الکتریکی فراجمجمه ای به عنوان ابزاری برای افزایش عملکرد در داوران ورزشی است.

هدف از مطالعه حاضر؛ بررسی تأثیر مدل های مختلف تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای بر تصمیم گیری ریسک پذیر داورانِ رشته های ورزش تیمی بود. 24 داور مرد در ورزش های فوتبال، فوتسال، والیبال، بسکتبال و هندبال (با دامنه سنی 19 تا 38 سال، درجه داوری: درجه 3 تا ملی؛ سابقه داوری: 2 تا 18 سال) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. بعد از جلسه آشنایی، آزمودنی ها در سه جلسه مجزا با فاصله حداقل 72 ساعت در آزمایشگاه حضور یافتند. در یک طرح درون گروهی به شیوه دوسویه کور و به صورت موازنه متقابل، هر آزمودنی 3 نوع تحریک الکتریکی شامل تحریک آنُد، کاتُد و شَم را بر روی قشر خلفی-جانبی پیش پیشانی راست دریافت نمود. قبل و بعد از هر نوع تحریک؛ تکالیف روانشناختیِ تکانشگری برو/نرو و بازی قمار آیوا انجام شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوراهه مرکب نشان داد که مقادیر دلتای IGT در شرایط آنُد و کاتد در مقایسه با شَم به شکل معنی داری بیشتر بود (به ترتیب، p=0.003، p=0.01). همچنین، نتایج نشان داد که مقادیر دلتای IMP در شرایط آنُد و شَم در مقایسه با کاتُد افزایش معنی داری داشت (به ترتیب، p=0.0001، p=0.002). به عنوان یک یافته جدید، این نتایج نشان دهنده اثرات مثبت تحریک آنُد بر روی قشر خلفی-جانبی پیش پیشانی راست بر عوامل مرتبط با تصمیم گیری ریسک پذیر در داوران ورزشی مرد است. در پایان، می توان چنین نتیجه گیری نمود که tDCS احتمالاً می تواند به عنوان ابزاری برای بهبود تصمیم گیری ریسک پذیر داوران ورزشی مورد استفاده قرار گیرد، گرچه تأئید نهایی این امر نیاز به انجام تحقیقات متعدد دیگری دارد.

هدف از انجام این پژوهش شناسایی واولویت بندی موانع جذب نیروهای داوطلب در ورزش آموزش و پرورش (نمونه مورد مطالعه شهرستان کرج) می باشد.روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت،توصیفی- تحلیلی است.جامعه آماری پژوهش؛تمامی کارکنان برگزار کننده مسابقات آموزشگاهی آموزش و پرورش شهرستان کرج بودند.روش نمونه گیری به صورت خوشه ای چند مرحله ای بود.برحسب نواحی چهارگانه و بر طبق حجم نمونه مورگان 234 نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند.ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته بود.روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط 12 نفر از اساتید دانشگاه و خبرگان در این زمینه تایید شد.پایایی کلی پرسشنامه نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (888. ) بدست آمد.برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد.براساس تحلیل عاملی 32 متغیر در شش گروه با عناوین روانی، ارتباطی- اطلاعاتی، فردی، قانونی، ساختاری و اداری- سازمانی قرار گرفتند. با استفاده از مقیاس پنج ارزشی لیکرت میزان اهمیت متغیرها بررسی شد که بر این اساس، عامل ارتباطی- اطلاعاتی با واریانس 27.009، عامل فردی با واریانس 16.89 و عامل قانونی با واریانس 11.33با اهمیت ترین موانع بودند.