رتبه بندی پایداری محیط زیست در استان های منتخب ایران: مقایسه روش AHP و TOPSIS (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بررسی وضعیت پایداری محیط زیست از جمله مسائلی است که برای رسیدن به توسعه پایدار بسیار حائز اهمیت است. به این منظور در مطالعه حاضر پایداری محیط زیست برخی از استان های کشور با استفاده از دو روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و تاپسیس (TOPSIS) در سال های 1385 و 1390 مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است. بر اساس نتایج حاصل از روش تحلیل سلسله مراتبی، پایدارترین و ناپایدارترین استان های کشور در سال 1385 استان های کرمانشاه و مرکزی و در سال 1390 استان های آذربایجان شرقی و کرمان می باشند. در عین حال نتایج روش تاپسیس بیانگر این نکته است که در سال 1385 استان های گلستان و اردبیل و در سال 1390 استان های گلستان و کرمان به ترتیب پایدارترین و ناپایدارترین استان های کشور بوده اند. نتایج بررسی ها نشان می دهد با وجود این که هر دو روش تحلیل سلسله مراتبی و تاپسیس در اولویت بندی استان های کشور روش های مناسبی هستند، منتها نتایج روش تحلیل سلسله مراتبی از دقت و اطمینان بالاتری برخوردار بوده و این روش به عنوان روش مطلوب پیشنهاد می گردد.Ranking the environmental sustainability in selected Iranian provinces: A comparison of AHP and TOPSIS methods
It is important to assess the environmental sustainability in order to achieve the goal of sustainable development. For this purpose, in this study the environmental sustainability of some of the Iranian provinces has been evaluated and compared using two methods of AHP and TOPSIS in the years of 2007 and 2012. Based on the results from AHP, the most stable and the least stable provinces in 2007 were Kermanshah and Markazi, while in the year 2012 East Azerbaijan and Kerman were the most and least stable provinces. Based on the TOPSIS results, in 2007, Golestan and Ardebil and in 2012 Golestan and Kerman were the most and the least stable provinces in Iran. The results show that even though both AHP and TOPSIS methods are appropriate at prioritizing provinces, but the results from the AHP are the preferred ones.
تبلیغات
