اثربخشی زوج درمانی رفتاری یکپارچه شده و زوج درمانی با الگوی گاتمن روی بی رمقی زناشویی و تاب آوری زوجین دارای تعارض (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
انتخاب روش درمانی کارآمد در بهبود کارکردهای خانواده همواره موردتوجه مشاوران و روان درمانگران بوده است. هدف پژوهش حاضر آشکار ساختن اثربخشی رویکردهای زوج درمانی رفتاری-یکپارچه شده و زوج درمانی گاتمن بر بی رمقی زناشویی و تاب آوری زوجین متعارض بود. روش پژوهش، طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهم زمان بود. جامعه آماری دربرگیرنده همه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره شمیم در زمستان سال 1399 بود. نمونه با به کارگیری روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند که دربرگیرنده 6 زوج از مراجعین به این مرکز بودند، که با توجه به نتایج پرسشنامه کیفیت روابط زناشویی (Fletcher et al, 2000; citing Madani, 2017) جزء زوج های متعارض قرار گرفتند و به صورت تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. پروتکل های درمانی گاتمن (Gottman & Gottman, 2015) و رفتاری یکپارچه شده (Poursardar, 2021) در دو تا چهار مرحله خط پایه، مداخله 14 و 16 جلسه ای و پیگیری دوماهه اجرا گردید. مشارکت کنندگان به پرسشنامه های بی رمقی زناشویی (Paniz, 2015) تاب آوری زوجین (Connor & Davidson, 2003) پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها نشان داد روش گاتمن در هم سنجی اثربخشی با روش رفتاری-یکپارچه شده از دید اندازه تغییر، فراگیری و پایداری، فراگیری و پایداری بیشتری داشته و تراز بهبود زوج های متعارض در روش گاتمن و رفتاری یکپارچه شده در مرحله پس از درمان و پیگیری به ترتیب، بی رمقی زناشویی (55/44) و (14/37) و تاب آوری زوجین (69/45) و (79/38) درصد بود. بر پایه نتایج به دست آمده می توان گفت به رغم اثربخشی دو روش مداخله، روش گاتمن، نقش کارسازتری در بهبود و کاهش بی رمقی زناشویی و تاب آوری زوجین داشته است.Gottman Couple Therapy on Marital Burnout and Resilience of Conflicted Couples
Background: Choosing an effective treatment method to improve family functions has always been the focus of counselors and psychotherapists. Objective: This study aimed to determine the effectiveness of couple behavioral-integrated therapy and Gottman couple therapy approaches on marital boredom and resilience of couples with marital conflict. Method: The research method was a single-case asynchronous multiple baseline design. The statistical population included all couples who were referred to Shamim Counseling Center in the winter of 2020. Samples were selected using the available non-random sampling method, which included 6 pairs of people who referred to this center, who according to the results of the Marital Relationship Quality Questionnaire (Fletcher et al, 2000; citing Madani, 2017) were classified as conflicting couples and They were randomly replaced in two groups. Gottman's treatment protocols (Gottman & Gottman, 2015) and behavioral-integrated (Poor Sardar, 2021) was performed in two to four stages baseline, 16-session intervention, and two-month follow-up. Participants answered the Marital Boredom Questionnaire (Paniz,2003) and Couples Resilience Questionnaire (Connor & Davidson, 2003). Data were analyzed by visual drawing, stable change index, and recovery percentage. Findings: The results showed that Gottman's method was more comprehensive and stable in terms of the magnitude of change, generality and stability, and the level of recovery of conflicting couples in the Gottman method and behavioral integration in the post-treatment stage compared to the behavioral-integrated method. Follow-up was marital boredom (44.55), (37.14), and couple resilience (45.69) and (38.79) percent, respectively. Conclusion: Based on the results, it can be said that despite the effectiveness of the two intervention methods, Gottman's method has played a more effective role in improving and reducing marital boredom and resilience of couples.
تبلیغات
