تحلیل زیست پذیری شهری در کلان شهر اصفهان با تأکید بر شاخص های اجتماعی – فرهنگی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
امروزه کلان شهرها با مشکلات بسیاری در زمینه اجتماعی – فرهنگی و کمرنگ تر شدن اهمیت زیست پذیری در بعد اجتماعی در ساختار زندگی شهری مواجه هستند. بنابراین ضرورت و اهمیت توجه به لزوم پاسخگویی به این نیازها در کلان شهری همچون اصفهان را دوچندان می کند. کلان شهر اصفهان، متشکل از 15 منطقه شهری با جمعیت بالا و اثرات مخرب آن مواجه می باشد. برخی از این مناطق شکوفا و پر رونق و برخی دیگر روبه زوال و کم توجه که در نتیجه باعث پایین آمدن رضایت از زیست پذیری در مناطق پانزده گانه شده است. بنابراین مقاله حاضر در پی آن است که با هدف شناخت پایه ای از وضعیت شاخص های اجتماعی و فرهنگی زیست پذیری در مناطق 15 گانه کلان شهر اصفهان بپردازد. روش تحقیق این پژوهش به صورت توصیفی - تحلیلی می باشد، اطلاعات و داده های پژوهش با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته و تنظیم پرسش نامه با استفاده از طیف پنج گزینه ای لیکرت صورت پذیرفته است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و همچنین با توجه به تفاوت جمعیت مناطق 683 نفر مشخص شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های استنباطی؛ آزمون آماری تی تست، آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و همچنین آنووا با نرم افزار Spss و ترسیم نقشه ها با استفاده از نرم افزار ArcGis انجام شده است. نتایج پژوهش نشان داد که زیست پذیری اجتماعی –فرهنگی کلان شهر اصفهان در حد مطلوبی قرار ندارد و فقط منطقه یک شهرداری اصفهان از سطح متوسط بالاتر و بهترین منطقه از نظر زیست پذیری اجتماعی – فرهنگی می باشد. علت این نتیجه به خاطر بالا بودن سطح خدمات و فرهنگ در این منطقه می باشد.Analysis of urban viability in Isfahan metropolis with emphasis on socio-cultural indicators
Today, metropolises face many problems in the socio-cultural field and the importance of social viability in the structure of urban life is diminishing. Therefore, the necessity and importance of paying attention to the need to meet these needs in a metropolis like Isfahan doubles. Isfahan metropolis, consisting of 15 urban areas with high population and its destructive effects. Some of these areas are flourishing and prosperous, and others are declining and inattentive, which in turn has reduced the satisfaction of living in fifteen areas. Therefore, the present article seeks to provide a basic understanding of the status of social and cultural indicators of livability in the 15 areas of the metropolis of Isfahan. The research method of this research is descriptive-analytical. The information and data of the research have been done using a researcher-made questionnaire and the questionnaire has been prepared using a five-point Likert scale. The sample size was determined using the Cochran's formula and also according to the population differences of 683 people. To analyze data from inferential methods; Statistical test t-test, analysis of variance with repeated measures as well as ANOVA with SPSS software and mapping were performed using ArcGis software. The results showed that the socio-cultural viability of Isfahan metropolis is not at the desired level and only district one of Isfahan municipality is above average and the best area in terms of socio-cultural viability. The reason for this result is due to the high level of services and culture in this region.
تبلیغات
