مقایسه اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری و قصه درمانی بر جرات ورزی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثربخشی بازی درمانی شناختی- رفتاری و قصه درمانی بر جرات ورزی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر صورت گرفت. این پژوهش، مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر در سال تحصیلی 1399-1400 بود که در مدارس ابتدایی استثنایی شهر تبریز مشغول تحصیل بودند. نمونه ی آماری شامل 45 دانش آموز پسر مقطع ابتدایی بود که 15 نفر گروه آزمایش بازی درمانی، 15 نفر گروه آزمایش قصه درمانی و 15 نفر گروه کنترل با جایگزینی تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل انتخاب شد. جهت جمع آوری داده ها، مقیاس جرات ورزی گمبریل وریچی (1975) مورد استفاده قرار گرفت. یکی از گروه های آزمایش برنامه آموزشی بازی درمانی (8 جلسه 45 دقیقه ای بازی درمانی شناختی-رفتاری)، گروه دوم برنامه آموزشی قصه درمانی (8 جلسه 45 دقیقه ای قصه درمانی) و گروه کنترل مداخله دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین بازی درمانی شناختی-رفتاری و قصه درمانی با گروه کنترل در جرات ورزی تفاوت معناداری وجود دارد (001/0p<). قصه درمانی نسبت به بازی درمانی در افزایش مهارت جرات ورزی اثربخش تر بود با ضریب تأثیر 69%. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که قصه درمانی و بازی درمانی شناختی- رفتاری می توانند به عنوان مداخلات تکمیلی در جهت آموزش جرات ورزی و بهبود مشکلات روان شناختی و رفتاری دانش آموزان کم توان ذهنی به کار گرفته شوند.Comparing the Efficacy of Cognitive-Behavioral Play Therapy and Narrative Therapy on the Assertiveness of Students with an Educable Intellectual Disability
The present study aimed to compare the efficacy of cognitive-behavioral play therapy and narrative therapy on assertiveness of students with an educable intellectual disability. This study followed a quasi-experimental research design with a pre-test, post-test, and a control group. The statistical population included all students with an educable intellectual disability enrolled in Tabriz elementary schools, of whom 45 male students were randomly assigned to two experimental and one control groups (15 per group) using convenience sampling. The Gmbryl and Ritchie’s Assertiveness Questionnaire (1975) were used to collect data. After the pre-test, one of the experimental groups received a play therapy program while the other group received narrative therapy. Afterward, all the groups sat for a post-test. Moreover, although the control group did not receive any therapy, they were required to participate in pre-and post-tests and complete the questionnaires. The covariance analysis revealed a significant difference in assertiveness between cognitive-behavioral play therapy, narrative therapy and the control groups (p<0.001).Narrative therapy was more effective than play therapy at increasing assertiveness, with an effect size of 69%. Thus, narrative therapy and cognitive-behavioral play therapy can be used in conjunction to alleviate psychological problems in students with educable intellectual disabilities.
تبلیغات
