از ایزدبانوی ایشتار تا بقعۀ پیر استیر در خراسان بزرگ با رویکرد قوم نگاری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در سایه روشن تاریخ باورهای دینی باستانی مردمان بومی فلات ایران و به ویژه سرزمین های شرقی، تأثیرات آیین های بین النهرینی تا اندازه ای در تاریکی مانده است. یکی از نمونه ها که می توان به آن اشاره کرد، تأثیر خدای ایشتار در خراسان بزرگ است که در بقعه استیر بر کرانه کویر متجلی شده است. این نوشته براساس نشانه ها پیش رفته است؛ نشانه هایی خرد اما محکم که با جایگذاری مناسب در کنار هم، تصویر نسبتاً روشنی را از حضور ایزدبانوی بابلی ایشتار در دل خراسان گواهی می دهد. مواردی مانند ریشه شناسی استاربذ، جنسیت زائران و موارد دیگر از انطباق پیر استیر با ایشتار پرده برمی دارد. روش پژوهش حاضر مبتنی بر رویکرد قوم نگاری با استفاده از منابع کتابخانه ای و مشاهده میدانی به صورت هم زمان است. مطالعه مزبور نشان می دهد پیر استیر با توجه به گزاره های موجود، همان ایزدبانوی بابلی است که در این خاک جا خوش کرده و تا دوره معاصر به حیات خود در قالب اسلامی ادامه داده و مستحیل شده است.From the Ishtar Goddess to the Tomb of Pir-e Estir in Greater Khorasan with an Ethnographic Approach
In the light of the history of the ancient religious beliefs of the indigenous peoples of the Iranian plateau, and especially of the eastern lands, the effects of the Mesopotamian religions have remained somewhat obscure. One of the examples that can be mentioned is the influence of the Ishtar goddess in Greater Khorasan, which is manifested in the tomb of Estir on the desert shore. This Article is based on signs; Small but solid signs that, with proper placement, give a relatively clear picture of the presence of the Babylonian Ishtar goddess in the heart of Khorasan. Statements such as Star etymology, the gender of the pilgrims, and others reveal Piere Estir's conformity to Ishtar. The method of the present study is based on ethnographic approach using library resources and field observation simultaneously. This study shows that Piere Estir, according to the existing propositions, is the Babylonian goddess who settled in this land and continued to live in the Islamic form until the contemporary period and has been transmuted.