ادبیات پسااستعماری، مادیت و غیاب رادیکال: جستاری درباره فرودست سازی اشیاء (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
این مقاله در تلاش است تا مفهوم اشیا فرودست را در تقاطع مادیت وغیاب بسط دهد. برای انجام این کار نقد ادبی منتسب به دریدا در ادبیات پسااستعماری در جهت بازخوانی انتقادی انسان شناسی استعماری و بالاخص کار ای.بی.تیلور به کار گرفته شده. در این بازخوانی نشان داده می شود چگونه جنبه های خاصی از زیست بوم به دلیل ناتوانی در ارائه ردی از گذشته خود فرودست سازی می شود و از کنش به مثابه عامل زمانمندسازی منع میگردد. فرایند فرودست سازی زیست بوم مبتنی بر اشیا فناورانه و رابطه ی پیشرونده این اشیا با گذشته خود است که ساختار زمانی خطی مدرن ما را میسازد. یعنی حرکت از معدود اشیاء فناورانه ساده به انبوهی فزاینده از اشیاء فن آورانه پیچیده که پیشرفت-به مثابه-تاریخ را تولید می کند. این مقاله با تاکید بر مفهوم غیاب رادیکال به عنوان نقطه عزیمت یک سیاست-حیات رهایی بخش به پایان می رسد و می پرسد: چه نوع همکاری با اشیا فرودست (زیست بوم) میتواند ایده آلترناتیو «پیشرفت-توسعه» و ساختار زمانی خطی مدرن مرتبط با آن را ممکن کند؟Post-Colonial Studies, Materiality, and Radical Absence: An Essay on Subaltern Objects
Positioned at the wave-crest of material disappearances and the foreclosure of corresponding modes of thought, this essay develops the notion of subaltern objects at the intersection of materiality and absence. In doing so, the essay illustrates how two projects of epistemic overhaul working as dislocated and unacknowledged parts of a vast two-handed engine within Europe and on the colonial frontier subalternized facets of that bio-habitat that did not retain a mark of their past, impeding them from acting as agents of temporalization within our modern linear temporal structures. The essay argues that such linear structures are partly centered on the succession of technological objects and their “development,” one out of another, in a chronological order (e.g., from print to electronic to digital mediums). That is, a movement from few simple to increasingly more complex technological objects that establishes progress-as-history. The essay concludes by considering what a politics of radical absences might mean and how it could be linked to an alternative schema to progress/development. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
تبلیغات
