احتمالِ الحاقی بودن غزلی مشهور در دیوانِ حافظ (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در بسیاری از دست نویس ها و دیوان های تصحیح شده حافظ، غزلی با مطلع «دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما/ چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما» آمده است که به اعتقاد بسیاری از حافظ پژوهان و مصحّحان، اصیل است و حتی بسیاری معتقدند که خواجه این غزل را تحت تأثیر داستان شیخ صنعانِ عطار سروده است. اما محمّدامین ریاحی آن را الحاقی دانسته است و سلیم نیساری آن را در دیوان حافظ مصحَّح خویش جزو غزل های الحاقی آورده است. در این پژوهش، غزل مذکور را بر اساس دو اصل مهم در متن شناسی، یعنی نسخه شناسی و سبک شناسی، مورد بررسی قرار می دهیم تا درجه اصالت آن آشکار شود.The possibility that a well-known ghazal attributed to Hafiz Is not actually his
In a good many manuscripts and amended Divans of Hafiz, there appears a ghazal beginning thus: دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما This ghazal, according to many editors and experts on Hafiz, genuinely belongs to him, and there are even a good few scholars who believe that Hafiz has written this ghazal under the influence of Attar’s story about Sheikh-e San’ān. However, Mohammad Amin Riahi is of the opinion that this ghazal has been unjustifiably added to Hafiz’s Divan. Also, in his edition of the poet’s Divan , Salim Neisāri has placed this ghazal separately among the verses believed to have been added to the Divan at a later time. In the present study, the aforementioned ghazal is examined based on two important textological principles: codicology and stylistics so that authenticity level of the ghazal becomes clear.
تبلیغات
