اثر بخشی واقعیت درمانی بر نگرانی و نشخوار فکری در مادران دارای کودک کم توان ذهنی
آرشیو
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر نگرانی و نشخوارفکری در مادران دارای کودک کم توان ذهنی بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودک کم توان ذهنی مراجعه کننده به مرکز توانبخشی سلامت سیدحاتمی اردبیل در سال 1400 می-باشد. از جامعه مذکور 30 نفر، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به طور تصادفی در دو گروه برابر آزمایش و کنترل جایگزین شدند. این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود. گروه آزمایش طی 8 هفته و هرجلسه 90 دقیقه مداخله واقعیت درمانی را دریافت کرد. و پس از خاتمه جلسات مرحله پیگیری دو ماه بعد انجام شد. و در این مدت گروه کنترل، مداخله ی را دریافت نکرد. برای سنجش آزمودنی ها از ابزار اندازه گیری پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ) مایر،میلر،میتزگر و بورکویز(1990) و مقیاس پاسخ های نشخواری(RRS ) نولن هوکسیما و مورو(1991) استفاده شد. داده با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغییره و تک متغییره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که، واقعیت درمانی بر نگرانی و نشخوار فکری اثر بخش بود. بدین ترتیب می توان گفت واقعیت درمانی موجب کاهش نگرانی و نشخوارفکری در مادران کودکان کم توان ذهنی شد. واین نتیجه تا مرحله پیگیری دوام داشت.The Effectiveness of Reality Therapy on Worry and Rumination in the Mothers of Children with Intellectual Disability
The present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of reality therapy on worry and rumination in the mothers of children with intellectual disability. The statistical population was whole client mothers of the children with intellectual disability in Ardabil Seyed Hatami comprehensive health clinic in the year 2021. 30 mothers were selected through the purposive sampling method and randomly assigned into two equal experimental and control. Experimental group received 8 weeks of reality therapy 90 minutes each session, and two months later, the follow-up phase was done. During this period, the control group did not receive any intervention. Pennsylvania Worry Questionnaire (PSWQ) of Meyer, Miller, Metzqer and Borkovec (1990) and Rumination Response Scale(RRS) of Nolen-Houseman and Moro (1991) were used in pre-test, post-test and follow up to assess the subjects. Data were analyzed by Multivariate Analysis of Covariance (MANCOVA) and Analysis of Covariance (ANCOVA). The result showed that reality therapy was effective on worry and rumination. Therefore, it could be said that the reality therapy reduced worry and rumination scores in mothers of children with intellectual disability and the result were consistent in follow-up.
تبلیغات
