مفجّع بصری (د.327ق) ادیب، کاتب، نحوی و لغوی برجسته عصر عباسی، از شاعران گمنام عربی سراست که در شعر خود به مدح و منقبت اهل بیت (ع) پرداخته است. از چکامه های مشهور او «قصیده الأشباه» است که شاعر در آن با عنایت به حدیث نبوی «اشباه» و احادیث مشابه، و نیز با استناد به آیات قرآن و حوادث صدر اسلام، به ذکر فضایل و مناقب امام علی (ع) و بیان وجوه شباهت ایشان با پیامبران الهی مبادرت کرده است. مفجّع، خود، این قصیده را شرح کرده است. مقاله حاضر کوششی است در معرفی این شاعر شیعی و شاهکار ادبی او (قصیده الأشباه) و نیز معرفی نسخه خطّی شرح این قصیده.