التوسل الی الترسل تألیف بهاءالدین محمدبن مؤید بغدادی، نمونه ای فاخر از انشای فارسی در قرن ششم هجری و از مهم ترین منشأت باقی مانده از متون کهن است که به دلایلی از جمله پختگی نثر و دربر داشتن اطلاعات مهم تاریخی در شمار متون باارزش و اسناد مهم تاریخی قرار می گیرد. این کتاب تا کنون یکبار و آن هم در سال 1315 از روی دو نسخه خطی قدیمی به تصحیح زنده یاد احمد بهمنیار منتشر شد که به واسطه برخی نواقص نسخ و اتکاء بیش از حد مصحح بر یک نسخه تصحیح کاملی نیست. بنا به اقرار خود مصحح در مقدمه کتاب، هیچ یک از دو نسخه مورد استفاده اش از سهو و خطا و تصرفات ناسخان مصون نمانده است؛ بنابراین با پیدا شدن نسخ دیگری از این اثر که در بسیاری موارد ضبطهای بهتری دارند تصحیح دوباره التوسل ضروری می نماید. این نوشتار ضمن معرفی نسخه های نو یافته التوسل ، نمونه هایی از خطاهایی را که به نسخه چاپیِ آن راه یافته است، نشان می دهد.