جریان های فکری-فرهنگی هر کدام به اعتباری جریان نامیده شده اند؛ این اعتبار ناشی از آرای آنان، کنش گران مطرح، تاثیرات عینی در صحنه اجتماع، گروه های حامی و... است، اما با کدامین معیار یا براساس کدام مقسمی، می توان تصویری از فضای نظری جامعه ایران در سده اخیر به دست داد. این پرسش اصلی مقاله حاضر است که تلاش شده با استفاده از منابع مختلف، اصلی ترین مبانی یا مبادی تفکیک و تقسیم جریان های فرهنگی کشور را روشن کند و در نتیجه مدعی است که جریان شناسی معاصر در ایران ذیل این شکاف ها یا مسائل قابل احضا و دسته بندی هستند: دین، هویت، سنت و تجدد، روشن فکری، حکومت دینی (اسلام سیاسی) و فرهنگ.