هدف پژوهش روان سنجی پرسش نامه مهارت های ارتباطی هفتگانه قاسمی در دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه پیام نور کشور بود. روش پژوهش توصیفی-پیمایشی، از نظر هدف توسعه ای و به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری را دانشجویان کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه پیام نور کشور (96-95) تشکیل دادند (N=1150). بر مبنای جدول تعیین حجم نمونه مورگان و کرجسی تعداد 290 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. با در نظر گرفتن احتمال ریزش در نهایت تعداد 300 نفر به عنوان نمونه و به صورت غیرتصادفی در دسترس، ابزار تحقیق را تکمیل نموده اند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه محقق ساخته مهارت های ارتباطی هفتگانه استفاده شد. پس از تأیید روایی صوری و محتوی پرسش نامه، روایی سازه نیز از طریق تحلیل عامل تأییدی مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق مهارت دیدن به عنوان هفتمین مهارت از مجموعه مهارت های ارتباطی از جمله مهارت سخن گفتن، مهارت گوش دادن، مهارت خواندن، مهارت زبان بدن، استفاده از ابزارهای ارتباطی روزمره و نوین و مهارت نوشتن شناسایی شد. بر اساس مقادیر شاخص های نیکویی برازش (GFI) معادل 909/0 و شاخص برازش تطبیقی (CFI) 921/0 مدل از برازش کافی برخوردار است. نتایج تحلیل عامل تأییدی نشان داد مهارت نوشتن با بار عاملی 782/0 با بالاترین اولویت و مهارت گوش دادن با بار عاملی 384/0 دارای کمترین اولویت در بین گویه های مهارت ارتباطی هفتگانه بوده است و در نهایت، پیشنهاد می شود به منظور کاربرد وسیع تر، روایی این پرسش نامه در جوامع دیگر نیز مورد بررسی قرار گیرد.
