با توجه به حضور دانش آموختگان فنی و حرفه ای در کلیه فعالیت های اقتصادی، لازم است به گونه ای تربیت شوند که از تأثیر کار و تصمیم خود بر محیط زیست آگاه باشند. در این راستا در پژوهش حاضر سعی می شود با توجه به معیارهای شایستگی محیط زیستی، یک مدل تصمیم گیری چند شاخصه فازی برای انتخاب روش آموزش محیط زیست در مدارس فنی و حرفه ای، ارائه شود. به این منظور ابتدا با جستجو در منابع معتبر علمی و تبادل نظر با خبرگان، معیارهای شایستگی محیط زیستی دانش آموختگان فنی و حرفه ای، شناسایی و سپس به منظور تکمیل اطلاعات، سه پرسشنامه متفاوت طراحی شد و پس از توزیع و گردآوری پرسشنامه ها میان خبرگان تحقیق، با استفاده از تکنیک آنتروپی شانون و رویکرد ترکیبی دیمتل-فرآیند تحلیل شبکه ای به وزن دهی معیارهای مذکور، پرداخته شد. از نتایج حاصل آن به منظور رتبه بندی روش های آموزش محیط زیست با استفاده از تکنیک های الکتر فازی، تاپسیس فازی و مجموع ساده وزنی فازی استفاده شد. با توجه به این که نتایج حاصل از اجرای تکنیک های فوق در مواردی با یکدیگر همخوانی نداشت، برای رسیدن به یک اجماع کلی از تکنیک رتبه بندی جزئی استفاده شد و درنهایت یک مدل تصمیم گیری چند شاخصه فازی جهت انتخاب روش آموزش محیط زیست در مدارس فنی و حرفه ای ارائه گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد اولویت معیارهای شایستگی بسته به نوع تکنیک وزن دهی متفاوت است و بحث گروهی مناسب ترین روش تدریس آموزش محیط زیست است.
