این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین تنیدگی تحصیلی و کمک طلبی آموزشی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش همه دانش آموزان دبیرستان های شهرستان ارومیه در سال تحصیلی 94-1393 بودند. برای انجام این پژوهش 360 دانش آموز (210 دختر و 150 پسر) با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه تنیدگی تحصیلی و پرسشنامه کمک طلبی آموزشی را تکمیل کردند. همچنین معدل سال گذشته به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در نظر گرفته شد. داده ها با روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که میان تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی رابطه منفی و معنی دار و میان کمک طلبی آموزشی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت. همچنین میان تنیدگی تحصیلی و کمک طلبی آموزشی رابطه معنی داری وجود نداشت (01/0p≤). تنیدگی تحصیلی و کمک طلبی آموزشی در یک مدل توانستند 7/13 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کنند. با توجه به بتای استاندارد سهم تنیدگی تحصیلی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی بیشتر از کمک طلبی آموزشی بود (28/0-β=). بنابراین پیشنهاد می شود معلمان، مدیران و برنامه ریزان به نشانه های متغیرهای تنیدگی تحصیلی و کمک طلبی آموزشی توجه و بر اساس آن برنامه های مناسبی را برای بهبود پیشرفت تحصیلی دانش آموزان طراحی نمایند.
