هدف این پژوهش ارزیابی درونی گروه آموزشی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز بود که کوشش شد با رویکرد سیستمی، نقاط قوت و ضعف گروه شناسایی شود و در نهایت پیشنهادهایی جهت بهبود و ارتقاء کیفیت گروه ارائه شود. در این مطالعه از روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل 4 نفر مدیرگروه، 12 نفر هیئت علمی، 315 نفر دانشجو و254 نفر دانش آموخته بود. نمونه آماری این تحقیق شامل 4 نفر مدیر گروه و 12 نفر اعضاء هیئت علمی بود که هر دو از روش نمونه گیری سرشماری کامل بدست آمده بود. برای انتخاب نمونه آماری از بین دانشجویان و دانش آموختگان از روش نمونه گیری مورگان استفاده شد که شامل 157 نفر دانشجو و 105 نفر فارغ التحصیل بود. در این پژوهش جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه و چک لیست استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده شد. میزان کیفیت هر یک از عوامل در طیف سه سطحی ""مطلوب""، ""نسبتاًمطلوب"" و ""نامطلوب"" مشخص شد. در این پژوهش 7 عامل، 31 ملاک و 100 نشانگر برای ارزیابی وضعیت موجود گروه مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها نشان داد که اهداف، جایگاه سازمانی، مدیریت و تشکیلات و دانشجویان در وضعیت مطلوب قرار داشت. اعضاء هیئت علمی،راهبردهای یاددهی–یادگیری، دوره های آموزشی و برنامه های درسی و امکانات و تجهیزات آموزشی–پژوهشی در وضعیت نسبتاً مطلوب و دانش آموختگان در وضعیت نامطلوب ارزیابی شدند. در مجموع گروه در سطح نسبتاً مطلوب ارزیابی شد که حکایت از ضرورت و تلاش و فعالیت بیشتر اعضای گروه و مسئولان ذیربط در جهت بهبود و ارتقاء وضعیت این گروه آموزشی دارد.
