هدف ویژه از این تحقیق اعتبار سنجی آزمون شاتل ران نوع اول و دوم در برابر آزمون استاندارد نوارگردان الستاد است. سنجش آمادگی قلبی - تنفسی همواره علاقه و توجه متخصصان علوم ورزشی را به خود معطوف کرده آنها را ترغیب کرده است که روش های نوینی را جهت تخمین شاخص طلایی حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی ها ابداع نمایند. از میان این روش ها می توان آزمون دوی رفت و برگشت 20 متر را نام برد که به دلیل اعتبار بالای آن در برآورد VO2max شناساندن و اعتبار سنجی آن در ایران اهمیت خاصی دارد.
17 دانشجوی پسر 24-18 ساله دانشگاه بوعلی سینا همدان با وزن 10.5+66.5 کیلو گرم و BMI 2.5+22.4 مترمربع بر /کیلوگرم داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها با 48 ساعت فاصله زمانی سه آزمون را به انجام رساندند و متغیرهای هوازی نسبی ضربان قلب تمرین و درصد ضربان قلب ذخیره و کمیت های سرعت مسافت و زمان اجرای آزمون های سه گانه برآورد گردید.
بین برآورد VO2max در آزمون های شاتل ران نوع اول و دوم با تخمین VO2max نوارگردان الستاد به ترتیب همبستگی معنی دار R=0.81 و R=0.90 به دست آمد (P<0.0001) میان ظرفیت هوازی مشتق از عوامل سرعت مسافت و معادل متابولیک استراحت شخص و تخمین ظرفیت هوازی بر مبنای توانی از زمان اجرا [(t)n] همبستگی مثبت و چشمگیری وجود دارد R=0.97 SE=2.3 P=0.0000)) همچنین در این آزمون ارتباط مثبت بین متغیرهای سرعت مسافت زمان اجرا ضربان قلب تمرین و درصد ضربان قلب ذخیره آزمودنی ها مشاهده شد (R=0.63-1 P<0.006)
+24.43(الستادy (VO2 max-SH.I) =0.42 (VO2 max-
R=0.81 SE=3.6 P<0.0001
1.47 (VO2 max-SH.II)-24.43 =(الستادy(VO2 max-
R=0.90 SE=5.04 P<0.0000
یافته های این تحقیق نشان می دهد که هر یک از آزمون های شاتل ران نوع اول و دوم از درجه روایی و اعتبار بالایی در جهت برآورد ارزش نسبی VO2max جوانان برخوردار است .
