بر اساس تئوریهای موجود، ورود بنگاههای جدید به صنعت، زمینه را برای شکلگیری رقابت، سیر تکاملی، رشد و نوآوری فراهم نموده و در نتیجه، رشد و توسعه اقتصادی را موجب میگردد. با این وجود، تنها در صورتی این مهم به واقعیت تبدیل خواهد شد که بنگاههای جدیدالورود توانایی ماندگاری در فعالیت اقتصادی را تا مدتی معقول دارا بوده و به عبارتی، در سالهای اولیه پس از ورود، از صنعت خارج نگردند. در ادبیات اقتصاد صنعتی، دلایل متعددی برای خروج بنگاههای صنعتی مورد مطالعه قرار گرفته و در این میان سطح تکنولوژی صنعتی که بنگاه با آن فعالیت خود را آغاز نموده است، به عنوان عاملی اساسی و تأثیرگذار بر خروج آن تلقی میگردد. از این رو، هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر سطح تکنولوژی بر احتمال خروج بنگاههای جدیدالورود صنایع تولیدی ایران طی دوره 1384-1380 میباشد. دادههای بنگاههای صنایع تولیدی از سرشماریهای انجام شده توسط مرکز آمار ایران تهیه گردیده و سطح تکنولوژی نیز بر اساس طبقهبندی OECD تعیین شده است. مدل مورد استفاده در این پژوهش برای تعیین احتمال خروج، مدل مخاطره کاکس میباشد.
نتایج به دست آمده از این مطالعه، نشان دهنده آن است که سطح تکنولوژی صنعت، تأثیر منفی و معنیداری بر احتمال خروج بنگاههای جدیدالورود داشته و به عبارتی، بنگاههای وارد شده در صنایع با تکنولوژی متوسط و بالا، از احتمال خروج پایینتری برخوردارند.
