صنعت کاشی و سرامیک

دنیای مدرن امروز، موجب افزایش آلودگی ها و مشکلات زیست محیطی و در نتیجه افزایش نگرانی دولت ها و سازمان ها در رابطه با محیط زیست شده است. این نگرانی ها موجب به وجود آمدن مفهوم جدیدی تحت عنوان نوآوری سبز شد. این پژوهش، با هدف بررسی تأثیر ابعاد نوآوری سبز بر عملکرد سازمان انجام شده و در این رابطه نقش میانجی عملکرد زیست محیطی سازمان نیز بررسی شده است. جامعة آماری پژوهش حاضر را شرکت های فعال در صنعت کاشی و سرامیک استان یزد تشکیل می دهند. به منظور سنجش نوآوری سبز ۴بُعد، شامل نوآوری مدیریتی سبز، نوآوری محصول سبز، نوآوری فرآیند سبز و نوآوری فناورانه سبز، در نظر گرفته شد. برای آزمون فرضیه های پژوهشی از مدل سازی معادلات ساختاری بر پایة روش کم ترین مربعات جزئی استفاده شده است. نتایج نشان داد که ابعاد نوآوری سبز شامل نوآوری فرآیند و فناورانة سبز هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم به واسطة نقش میانجی عملکرد زیست محیطی، بر عملکرد سازمان تأثیرگذارند. همچنین نوآوری مدیریتی و محصول سبز تنها به صورت غیر مستقیم بر عملکرد سازمان تأثیر می گذارند. در نهایت بر پایه اثر کلی ابعاد نوآوری سبز بر عملکرد سازمان، پیشنهادهای کاربردی برای پیاده سازی جنبه های مختلف از نوآوری سبز در صنعت کاشی و سرامیک ارائه شد.

امروزه بدلیل اهمیت روزافزون بین المللی سازی در فضای بسیار پویا و رقابتی موجود، شرکت ها باید به شناسایی و تقویت آن دسته از قابلیت های خود که بیشترین تأثیر را بر موفقیت عملکرد بین المللیشان دارند، بپردازند. لذا؛ هدف اصلی این پژوهش، بهره گیری از دیدگاه قابلیت های پویا و شناسایی تأثیر این قابلیت ها بر انتخاب و به کارگیری استراتژی های بین المللی سازی در شرکت کاشی مرجان می باشد. این مطالعه که به روش آمیخته صورت پذیرفته است، ابتدا در بخش کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته به شناسایی قابلیت های پویا در سه بعدِ: شناسایی فرصت های محیطی، بهره برداری از فرصت های محیطی و حفظ جایگاه رقابتیِ به کارگرفته شده و 6 استراتژی بین المللی سازی اصلی در شرکت کاشی مرجان که عبارتند از: صادرات مستقیم، صادرات غیرمستقیم، تولید تحت لیسانس، اینترنت، سرمایه گذاری مشترک بین المللی و اعطای مجوز نمایندگی، پرداخته شده؛ سپس در بخش کمی به کمک پرسشنامه و مطالعات کتابخانه ای، تأثیر قابلیت های پویا بر استراتژی های بین المللی سازی بررسی شده؛ بدین گونه که در بخش آمار توصیفی، شاخص های آماریِ استخراج شده از پرسشنامه ها و در بخش آمار استنباطی، بر اساس داده های توصیف شده، به تجزیه و تحلیل آنها در قالب سؤالات تحقیق پرداخته شده است. در نهایت نتایج جامعی از وضعیت قابلیت های پویا، وضعیت و اهمیت هر یک از استراتژی های بین المللی سازی و همچنین چارچوب مفهومی یکپارچه ای از تأثیر هر یک از ابعاد قابلیت های پویا بر اتخاذ و موفقیت هر یک از استراتژی های بین المللی سازی در مورد مطالعه ارائه شده است.

افزایش پرشتاب میزان تولید در صنعت کاشی و سرامیک ایران، رقابت را برای شرکت های تولیدکننده بسیار حساس و برندسازی را به عنوان یکی از راهکارهای رقابتی فعالان این صنعت، برجسته ساخته است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی الگویی برای برندسازی موفق در صنعت کاشی و سرامیک انجام شده است. مطابق با الگوی نظام مند نظریه داده بنیاد، خبرگان خوشنام در شرکت های موفق حال حاضر و شرکت های خوشنام و با سابقه برای جامعه آماری انتخاب شدند. کارشناسان خبره صنعت در جامعه آماری با روش نمونه گیری غیر احتمالی توصیه ای برگزیده شدند و با 12 نفر از کارشناسان خبره و خوشنام صنعت کاشی و سرامیک به عنوان نمونه پژوهش مصاحبه عمیق به عمل آمد که در سه مرحله به کفایت داده ها انجامید. در نهایت، الگویی برای برندسازی موفق در صنعت کاشی و سرامیک شناسایی شد. نتایج به دست آمده نشان از نقش قدرت چانه زنی واسطه های کانال توزیع در رابطه بین تولیدکننده و مصرف کننده دارد و همچنین لزوم توجه به برندسازی ملی در قالب هلدینگ های قوی برای توسعه بازار خارجی را نشان می دهد.

هم پیمانی راهبردی گونه ای متداول از تشریک مساعی در ابعاد گوناگون کسب وکاری است که با هدف بیشینه سازی منافع طرفین در پی ارائه ی یک ظرفیت جدید حاصل از هم افزایی میان کارخانجات و شرکت های صنایع مختلف می باشد. پژوهش حاضر، با هدف امکان سنجی تحقق این موضوع/ مسئله در میان شرکت های کاشی میبد شکل گرفته است و در آن برای گردآوری داده ها از مطالعات کتابخانه ای، تجربه زیسته، تماس مستقیم و مصاحبه با مسئولین دولتی، مدیران و کارکنان صف و ستاد در صنعت کاشی و همچنین ابزار پرسشنامه استفاده شده و برای تحلیل داده ها، از گروه کانونی و تایید خبرگانی بهره گرفته شده است. در نتیجه مدلی سه بعدی شامل «بررسی عمق راهبردی هم پیمانی»، «درجه هم پیمانی از منظر ارزش عملیاتی» و «زیرساخت های لازم جهت هم پیمانی» طراحی شد و در اختیار فعالان خبره صنعت کاشی میبد قرار گرفت. یافته های پژوهش در این مرحله، نشان داد که در بعد زیرساخت ها، اساسی ترین ضعف برای ورود به عرصه هم پیمانی، توجه به موضوع استراتژی در میان مسئولین بود و در بعد درجه هم پیمانی، زمینه سازترین بعد عملیاتی موجود، توافق بر قیمت گذاری محصول در شرکت های کاشی میبد شناسایی شده است. 

مقدمه و هدف: افزایش مطالبات غیرجاری (NPLs) چالش جدی برای ثبات نظام بانکی کشور است. این مقاله مدلی برای تصمیم گیری درباره امهال مطالبات بانکی در چارچوب دستورالعمل بانک مرکزی (مصوب مرداد ماه 1398) ارائه می دهد. هدف، ارائه چارچوبی ساختاریافته و مبتنی بر داده برای مؤسسات اعتباری ایران جهت تصمیم گیری در مورد امهال، با در نظر گرفتن معیارهای مالی و عملیاتی و با تمرکز ویژه بر صنعت کاشی و سرامیک به منظور تسهیل احیای واحدهای تولیدی دچار مشکل است. مواد و روش ها: در این مقاله از روش دلفی و مصاحبه با 8 خبره بانکی برای تعیین و دسته بندی معیارها (اولیه، عمومی، خاص صنعت) استفاده شد. مدل سه ماژول دارد: ارزیابی صلاحیت متقاضی، تعیین روش امهال (با معیارهای وزنی) و انتخاب عقد جدید اسلامی (در صورت نیاز به تبدیل). از پرسشنامه لیکرت برای وزن دهی معیارها و آزمون آلفای کرونباخ برای پایایی داده ها استفاده شد. مدل امتیازدهی وزنی با الهام از مدل های پیش بینی شکست در اکسل توسعه یافت و با داده های شرکت های کاشی و سرامیک بررسی شد. یافته های تحقیق: مدل تصمیم گیری شامل سه ماژول است. ماژول اول صلاحیت متقاضی برای ورود به فرایند امهال را مشخص می کند. ماژول دوم وضعیت عملکرد و سودآوری شرکت را با استفاده از معیارهایی نظیر حاشیه سود عملیاتی، نسبت فروش به دارایی ها، میزان حصه جاری و نسبت سرمایه گذاری بلندمدت به دارایی موردبررسی قرار می دهد و تمرکز اصلی آن بر وصول مطالبات بانک است. این ماژول به شناسایی روش امهال از بین روش های تقسیط مجدد، تمدید، تجدید یا تبدیل قرارداد کمک می کند. درصورتی که نتیجه ماژول دوم، فسخ یا اقاله قرارداد فعلی و نیاز به تبدیل قرارداد باشد، ماژول سوم با استفاده از معیارهایی مانند دوره وصول مطالبات، نسبت صادرات به کل فروش، کیفیت و تنوع محصولات، سفارش ها و پیش پرداخت ها و نسبت بهای تمام شده به فروش به انتخاب نوع عقد جدید از بین عقود خرید دین، اجاره به شرط تملیک، سلف و فروش اقساطی با اولویت بندی امتیاز آن ها کمک می کند. این مدل با استفاده از اطلاعات مربوط به معیارهای مالی در مورد شرکت متقاضی امهال، عقد مناسب برای تبدیل قرارداد را پیشنهاد می دهد. مدل رویکردی ساختاریافته و مبتنی بر داده برای ارزیابی گزینه های امهال ارائه می دهد. بحث و نتیجه گیری: این مدل اولین تلاش تحقیقاتی برای چالش بانک های ایرانی در مواجهه با امهال مطالبات غیرجاری با تمرکز بر صنعت کاشی و سرامیک است. تمرکز بر یک صنعت خاص، دقت مدل را بالا می برد اما کاربرد آن را می تواند محدود کند. برای کاربردی بودن مدل، رعایت دستورالعمل بانک مرکزی ضروری بود. وزن دهی خبرگان در این مدل بر نتایج تاثیر می گذارد. البته، نبود پایگاه داده جامع، اتکا به نظرات خبرگان را ضروری می ساخت. تحقیقات آتی می تواند جزئیات بیشتر قرارداد، به کارگیری هوش مصنوعی و گسترش مدل به صنایع دیگر را مورد بررسی قرار دهد.