خوش بینی تحصیلی

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری بین سبک های والدگری و خوش بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال گرایی مثبت والدین بود. طرح پژوهش، توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر خرم آباد در سال تحصیلی1400 که شامل 19500دانش آموز بودند. به روش نمونه گیری تصادفی نسبی طبقه ای و بر اساس جدول کرجسی - مورگان 377 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه کمال گرایی مثبت و منفی (تری شورت و همکاران، 1995)، سبک های والدگری آلاباما نسخه کودک (سامانی، 1390) و خوش بینی تحصیلی (اسچنن - موران و همکاران، 2013) بود. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزارهای SPSS-27 و AMOS-24 انجام شد. بر اساس یافته های این مطالعه، مدل پیشنهادی جهت بررسی روابط علی بین متغیرهای پژوهش، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. نتایج پژوهش نشان داد که سبک های والدگری به صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق کمال گرایی مثبت والدین با خوش بینی تحصیلی رابطه دارد (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد که سبک های والدگری تأثیر مثبت و معناداری بر خوش بینی تحصیلی و کمال گرایی مثبت دانش آموزان داشته است (05/0>P). تأثیر کمال گرایی مثبت بر خوش بینی تحصیلی دانش آموزان نیز تأیید شد (05/0>P). با توجه یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که مدل روابط ساختاری بین سبک های والدگری و خوش بینی تحصیلی با نقش میانجی کمال گرایی مثبت والدین از برازش مطلوبی برخوردار است.

رسالت مهم تعلیم و تربیت کمک به رشد همه جانبه ی دانش آموزان از لحاظ فکری، رفتاری و نگرشی است. خوش بینی تحصیلی از جمله مهمترین مؤلفه های رشد نگرشی و مکمل رشد فکری و رفتاری دانش آموزان محسوب می شود که توجه متخصصان تعلیم و تربیت و محققان این زمینه را به خود جلب کرده است. این پژوهش با هدف شناسایی تأثیر روش تدریس کلاس معکوس بر مؤلفه های خوش بینی تحصیلی در درس ریاضی انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل تمام دانش آموزان دوره ی ششم ابتدایی شهرستان ورزقان است که ابتدا به روش نمونه گیری هدفمند، 34 نفر انتخاب، سپس به دلیل متجانس بودن نمونه ها، به طور تصادفیدر دو گروه آزمایش (17 نفر) و کنترل (17 نفر) جایگزین شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ی خوش بینی تحصیلی (AOQ) اسچنن موران و همکاران (2013) با پایایی 93/0 برای کل آزمون استفاده شد. فرضیه های پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیره و به وسیله ی نرم افزار SPSS26 تحلیل شد. یافته ها نشان داد که روش تدریس کلاس معکوس باعث افزایش معنی دار خوش بینی تحصیلی دانش آموزان در مؤلفه های اعتماد دانش آموز به معلم (001/0 < P)، تأکید تحصیلی (013/0 = P) و یگانگی مدرسه (015/0= P) می شود. در نتیجه روش تدریس کلاس معکوس یکی از مؤثرترین روش های توسعه ی خوش بینی تحصیلی محسوب می شود که استفاده از آن به معلمان دوره ی ششم ابتدایی پیشنهاد می شود.

این پژوهش با هدف پیش بینی سازگاری تحصیلی دانشجویان کارشناسی دانشگاه فرهنگیان فارس بر اساس خوش بینی تحصیلی و خودکارآمدی ادراک شده انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی پردیس های دانشگاه فرهنگیان فارس بود که در نیمسال اول سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند. برای انجام این پژوهش 300 دانشجو (128 پسر و 172 دختر) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسش نامه های خودکارآمدی موریس، خوش بینی تحصیلی اسچنن-موران و همکاران و سازگاری تحصیلی بیکر و سیریک را تکمیل کردند. داده های به دست آمده با آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین خوش بینی تحصیلی و خودکارآمدی ادراک شده با سازگاری تحصیلی دانشجویان رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که خوش بینی تحصیلی و خودکارآمدی ادراک شده توان پیش بینی 0/33 از تغییرات سازگاری تحصیلی را در جهت مثبت دارند؛ بنابراین، می توان برای افزایش میزان سازگاری تحصیلی، به متغیرهای خوش بینی تحصیلی و خودکارآمدی ادراک شده توجه داشت.

زمینه و هدف: موفقیت و شکست تحصیلی دانش آموزان یکی از مهم ترین رویدادهای دوران تحصیل است که اثرات کوتاه مدت و بلندمدت اجتماعی و هیجانی بر آنها به جای می گذارد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر سبک های اسنادی و خوش بینی تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری را تمامی دانش آموزان پسر دوره متوسطه یکم شهر قزوین در سال تحصیلی 1400-1399 تشکیل می دادند که تعداد 40 دانش آموز به شیوه نمونه گیری خوشه ای، انتخاب و پس از همتاسازی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خوش بینی تحصیلی (اسچنن-موران و همکاران، 2013) و پرسشنامه سبک های اسنادی (پیترسون و سلیگمن، 1984) بود. گروه آزمایش مداخلات درمانی مربوط به شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی را دریافت کردند. داده ها به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر مؤلفه های سبک های اسنادی (01/0>P) و مؤلفه های متغیر خوش بینی تحصیلی مؤثر بود (01/0>P) و این نتایج در دوره پیگیری نیز تداوم داشت (01/0>P). نتیجه گیری: دانش آموزانی که تحت تأثیر ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت درمانی قرار داشتند رویدادهای مثبت را بیشتر به علل درونی، پایدار و کلی و رویدادهای منفی را نیز بیشتر به علل بیرونی، ناپایدار و اختصاصی اسناد داده اند. همچنین ذهن آگاهی از طریق تدارک یک چارچوب جهت تفسیر تجارب زندگی، بودن در «اینجا و اکنون»، احساس انسجام و به هم پیوستگی وجودی و اعتماد دانش آموزی می تواند در ارتقای خوش بینی مؤثر باشد.

هدف اصلی تحقیق حاضر تعیین رابطه خوش بینی تحصیلی و درگیری تحصیلی با نقش میانجی جهت گیری هدف و هویت تحصیلی دانش آموزان مدارس دخترانه متوسطه شهرستان عباس آباد بود. این پژوهش از نظر هدف در حیطه تحقیقات کاربردی و از نظر روش تحقیق، همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری دانش آموزان مدارس دخترانه متوسطه شهرستان عباس آباد در سال تحصیلی 1401-1400 به تعداد 2023 نفر بوده که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد 201 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه های جهت گیری هدف الیوت و مک گریگور (2001)، خوش بینی تحصیلی اسچنمنوران (2013)، درگیری تحصیلی زرنگ (1391) و هویت تحصیلی واز و ایزاکسون (2008) بود. از تحلیل عاملی تائیدی، ساختار کلی پرسشنامه های تحقیق مورد روائی سازه قرار گرفته است و روایی پرسشنامه ها خوب ارزیابی و تأیید شده استداده ها با استفاده از معادلات ساختاری و با نرم افزار لیزرل تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین خوش بینی تحصیلی با جهت گیری هدف، هویت تحصیلی و درگیری تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین جهت گیری هدف و هویت تحصیلی با درگیری تحصیلی دانش آموزان رابطه وجود دارد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که جهت گیری هدف و هویت تحصیلی در رابطه میان خوش بینی تحصیلی با درگیری تحصیلی دانش آموزان نقش میانجی داشته اند.

هدف پژوهش بررسی اثر رهبری تأملی بر اثربخشی مدرسه با نقش های میانجی گرایش به یادگیری مادام العمر و خوش بینی تحصیلی معلمان بود. روش پژوهش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان نوک آباد (استان سیستان و بلوچستان) در سال تحصیلی 1401-1400 بود (307N=). به شیوه نمونه گیری تصادفی- طبقه ای تعداد 171 معلم از طریق پرسشنامه های رهبری تأملی، اثربخشی مدرسه، یادگیری مادام العمر و خوش بینی تحصیلی معلم مورد مطالعه قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر مستقیم رهبری تأملی بر اثربخشی مدرسه مثبت و معنی دار است؛ همچنین اثر غیرمستقیم رهبری تأملی بر اثربخشی مدرسه با میانجی گری های گرایش به یادگیری مادام العمر و خوش بینی تحصیلی معلمان مثبت و معنی دار است. بنابراین مدیران مدارسی که برنامه های مدرسه را بر محور تفکر و اندیشیدن طراحی می کنند، معلمان را به شرکت در دوره های آموزش ضمن خدمت، مطالعات شخصی و تبادل تجارب با سایر همکاران ترغیب می کنند و باور دارند که معلمان در موفقیت و یادگیری دانش آموزان تأثیرگذار هستند، می توانند اثربخشی مدارس را بهبود ببخشند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین خوش بینی تحصیلی و رشد حرفه ای معلمان مقطع ابتدائی شهر چهاربرج بود. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی بود و با روش توصیفی انجام شد. جامعه ی تحقیق شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهر چهار برج به تعداد 284 نفر(110زن و 174 مرد) بود. نمونه بصورت تصادفی طبقه ای و با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 163نفر (64 زن و 99 مرد) انتخاب شد. روش جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای و میدانی بود. برای جمع آوری اطلاعات، در بخش اول برای سنجش خوش بینی تحصیلی معلمان از پرسشنامه خوش بینی تحصیلی که توسط اسچنن موران و همکاران (۲۰۱۳ )، ساخته شده و دارای 37 گویه است، استفاده شد. در بخش دوم از پرسشنامه استاندارد 18 سوالی رشد حرفه ای معلمان استفاده شد. روایی و پایایی آن (با استفاده از آلفای کرانباخ80%-76%) توسط طراح آن مورد تایید قرار گرفته بود. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و ترسیم جداول استفاده شد. برای آزمون فرضیه ها از آمار استنباطی پارامتریک (بدلیل نرمال بودن توزیع داده ها) ضریب همبستگی پیرسون، استفاده شد. پس از آزمون فرضیه ها و تحلیل یافته ها، نتایج نشان داد: بین تاکید تحصیلی، اعتماد دانش آموزان به معلم شان، کارآمدی معلم و رشد حرفه ای معلمان مقطع ابتدائی شهر چهاربرج رابطه وجود دارد.

هدف تحقیق حاضر تعیین تأثیر اشتیاق تحصیلی بر امید تحصیلی از طریق نقش میانجی خوش بینی تحصیلی در دانش آموزان بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی به روش معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه ناحیه دو شهر زاهدان در سال تحصیلی 1401-1400 به تعداد4191 نفر که براساس جدول مورگان تعداد 352 نفر به عنوان حجم نمونه از طریق روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اشتیاق تحصیلی(فردریکز و همکاران، 2004)، پرسشنامه خوش بینی تحصیلی(اسچنن موران و همکاران، 2013) و پرسشنامه امید تحصیلی(خرمایی و کمری، ۱۳۹۶) بود. روایی پرسشنامه ها از نوع محتوایی و اعتبار با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه اشتیاق تحصیلی 79/0، خوش بینی تحصیلی 81/0 و امید تحصیلی 84/0 برآورد گردید. نتایج نشان داد اشتیاق تحصیلی بر امید تحصیلی و اشتیاق تحصیلی بر خوش بینی تحصیلی دانش آموزان تاثیر مستقیم و معناداری داشت. همچنین خوش بینی تحصیلی بر امید تحصیلی دانش آموزان تاثیر مستقیم و معناداری داشت. نتایج نیز بیانگر این بود اشتیاق تحصیلی بر امید تحصیلی از طریق نقش میانجی خوش بینی تحصیلی دانش آموزان تاثیر غیرمستقیم و معناداری داشت.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش خودتعیین گری و آموزش هوش موفق بر افزایش انگیزه درونی و خوش بینی تحصیلی دانش آموزان دختر با فرسودگی تحصیلی بالا بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر رشت در سال تحصیلی 1402-1401 بودند. در مرحله اول تعداد 60 نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در 2 گروه آزمایش (هر گروه 20 نفر) و یک گروه کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. سپس دانش آموزان گروه های آزمایش تحت آموزش خودتعیین گری و آموزش هوش موفق قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس سه بُعدی فرسودگی تحصیلی (TDBA) برسو و همکاران (2007)، مقیاس انگیزش تحصیلی (AMS) والرند و همکاران (1992) و مقیاس خوش بینی تحصیلی (AOS) اسچنموران و همکاران (2013) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه 24 با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد. نتایج نشان داد هر دو مداخله مذکور تاثیر معناداری بر بهبود انگیزه درونی و خوش بینی تحصیلی دانش آموزان داشته است (0/05>P). نتایج آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد که آموزش هوش موفق تاثیر بیشتری دارد (0/05>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که آموزش خودتعیین گری و هوش موفق می توانند به عنوان شیوه های آموزشی مناسب برای بهبود مشکلات تحصیلی دانش آموزان دارای فرسودگی تحصیلی بالا در مدارس به کار برده شوند.

پیشینه و اهداف: هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین خوش بینی تحصیلی و درگیری تحصیلی با نقش واسطه گری خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان پایه ششم شهر شیراز بود. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر شیراز (3500 نفر) بود که با توجه به تعداد متغیرها و حداقل تعداد مورد نیاز و بر اساس جدول مورگان 401 نفر (191 پسر و 210 دختر) از دانش آموزان پایه ششم ابتدایی ناحیه یک تا چهار، به روش خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های خوش بینی تحصیلی (پایایی 93/0)، خودکارآمدی تحصیلی (پایایی 92/0) و درگیری تحصیلی (پایایی96/0) را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه ها با استفاده از روش روایی محتوایی و صوری تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارAmos  نسخه 24 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که خوش بینی تحصیلی هم به صورت مستقیم (001/0= p ،17/0= β) و هم با واسطه گری خودکارآمدی بر درگیری تحصیلی دانش آموزان تأثیر داشت (004/0= p ،57/0= β). افزایش خوش بینی تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان، با افزایش در میزان درگیری تحصیلی آنان همراه بود 001/0 >p. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که با افزایش مؤلفه های خوش بینی تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان، میزان درگیری تحصیلی دانش آموزان را می توان ارتقا داد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش نقش میانجی انگیزش تحصیلی در رابطه بین خوش بینی و اشتیاق تحصیلی در دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش آموزان دوره دوم مقطع متوسطه شهرستان کوهرنگ در سال 1402 بود. در این مطالعه 400 دانش آموزن دختر و پسر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از مقیاس انگیزه تحصیلی (AMS؛ والرند و همکاران، 1992)، مقیاس خوش بینی تحصیلی (AOS؛ اسچنن-موران و همکاران، 2013) و مقیاس اشتیاق تحصیلی (AES؛ فردریکز و همکاران، 2005) انجام شد. نتایج نشان داد مدل پیشنهادی از برازش مطلوب برخوردار است. نتایج نشان داد که اثر مستقیم خوش بینی تحصیلی بر اشتیاق تحصیلی، بی انگیزگی، انگیزه درونی و انگیزه بیرونی معنادار بود؛ همچنین بی انگیزگی تحصیلی، انگیزه درونی و انگیزه بیرونی بر اشتیاق تحصیلی اثر مستقیم معنادار داشت (05/0>P). نتایج دیگر نشان داد که انگیزه درونی، انگیزه بیرونی و بی انگیزگی رابطه بین خوش بینی و اشتیاق تحصیلی را میانجی گری می کنند (05/0>P). در مجموع می توان نتیجه گرفت که خوش بینی تحصیلی به صورت مستقیم و با میانجی گیری انگیزش تحصیلی بر اشتیاق تحصیلی دانش آموزان اثرگذار است.

زمینه: دانش آموزان در طول آموزش رسمی تنها به کسب دانش نائل نمی شوند بلکه هیجان های خوشایند و ناخوشایند مرتبط با یادگیری را رشد می دهند علاوه بر هیجان ها یکی از مهم ترین عوامل شناختی مرتبط با عملکرد تحصیلی دانش آموزان خوش بینی تحصیلی است . اگر چه پژوهش های متعددی در زمینه اثربخشی سرمایه روانشناختی انجام شده، اما در رابطه با اثربخشی آن بر متغیرهای تحصیلی دانش آموزان شکاف تحقیقاتی وجود دارد. لذا در این مطالعه به این مسئله که آیا آموزش سرمایه روانشناختی بر هیجان های تحصیلی و خوش بینی دانش آموزان مؤثر است پرداخته شد. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش سرمایه روا نشناختی بر هیجان های مثبت و خوش بینی تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه شهر بندر امام خمینی در سال تحصیلی 1402- 1401 بود. نمونه آماری شامل 60 نفر بود که از بین 3 مدرسه از کل مدارس پسرانه متوسطه اول به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گواه (هر گروه 30 نفر) قرار داده شدند. همه شرکت کنندگان پرسشنامه های هیجان های تحصیلی پکران و همکاران (2002) و خوش بینی تحصیلی اسچنن-موران و همکاران (2013) را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. در ادامه آزمودنی های گروه آزمایش مداخله مبتنی بر سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران (2007) را به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای و هر هفته 1 جلسه به صورت گروهی دریافت کردند. پس از پایان مداخله آموزشی، مجدداً اعضای دو گروه آزمایش و گواه پرسشنامه های پژوهش را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تک متغیری و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-25 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری داده ها نشان داد آموزش سرمایه روانشناختی بر هیجان های مثبت تحصیلی و خوش بینی تحصیلی دانش آموزان تأثیر معنی دار دارد (01/0 p<). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد آموزش سرمایه روانشناختی بر مؤلفه های امیدواری و افتخار از هیجان های مثبت تحصیلی و تأکید تحصیلی، اعتماد دانش آموزان به معلمان و یگانگی به مدرسه از مؤلفه های خوش بینی تحصیلی تأثیر معنادار داشته ولی بر مؤلفه لذت از یادکیری از هیجان های مثبت معنادار نبود (242/0 <p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش به نظر می رسد آموزش سرمایه روانشناختی می تواند به عنوان مداخله ای کارآمد برای افزایش هیجان های مثبت تحصیلی و خوش بینی تحصیلی دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای خوش بینی تحصیلی در رابطه بین ذهن آگاهی و تاب آوری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر مشهد بود.روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری موردپژوهش کلیه دانش آموزان دختر ناحیه هفت شهر مشهد در سال تحصیلی 1402- 1401 بود که بر اساس پیشنهاد کلاین 250 دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری در این پژوهش پرسش نامه تاب آوری Connor-Davidson (2003)، ذهن آگاهی Baer و همکاران (2006)، خوش بینی تحصیلی Tschannen-Moran و همکاران (2013) و برای عملکرد تحصیلی دانش آموزان از معدل نمرات دروس مختلف آنان استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و از روش های آمار استنباطی نظیر آزمون های همبستگی و معادلات ساختاری با تحلیل مسیر استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد مدل مفهومی پژوهش با داده های تجربی برازش دارد و خوش بینی تحصیلی نقش واسطه ای را در ارتباط بین ذهن آگاهی با تاب آوری و عملکرد تحصیلی دارد. همچنین ذهن آگاهی با خوش بینی تحصیلی رابطه مستقیم دارد. خوش بینی تحصیلی با تاب آوری و عملکرد تحصیلی نیز اثر مستقیم و معناداری داشت.نتیجه گیری: بر طبق نتایج می توان گفت خوش بینی در دانش آموزان نقش تسهیل کننده را در بهبود تاب آوری و عملکرد تحصیلی دارد. ذهن آگاهی از طریق خوش بینی در بهبود و ارتقای تاب آوری و عملکرد تحصیلی مؤثر است.

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه خوش بینی تحصیلی و خود کارآمدی تحصیلی با مشغولیت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد پیرانشهر در سال تحصیلی96-95 بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد پیرانشهر بودند که 299 (157 پسر و 142 دختر) نفر بصورت تصادفی و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند برای محاسبه حجم نمونه آماری از فرمول کوکران استفاده شد داده ها از طریق پرسشنامه مشغولیت تحصیلی (سالملاوهمکاران 2012)، پرسشنامه خوش بینی تحصیلی (اسچمنوران و همکاران2013)و خودکارآمدی تحصیلی (زاژاکوا و همکاران2005) جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها بیانگر این بود که متغیرهای خوش بینی و خودکارامدی تحصیلی با مشغولیت تحصیلی ارتباط مثبت و معنی دار دارند. برای پیش بینی مشغولیت تحصیلی از روی متغیرهای خوش بینی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی از آزمون رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده گردید، یافته ها نشان داد که در گام اول آزمون آماری F برای معنی داری این پیش بینی برابر با 395/136،  بوده که درسطح (0/50 P≤) معنی دار می باشد. به عبارت دیگر خود کارآمدی تحصیلی پیش بینی کننده مشغولیت تحصیلی بوده است. در گام دوم نیز آزمون آماری F برای معنی داری این پیش بینی برابر با 244/133،  بوده که درسطح (0/50 P≤) معنی دار می باشد. نتایج نشان می دهد متغیرهای خود کارآمدی تحصیلی و خوش بینی تحصیلی قابلیت پیش بینی متغیر مشغولیت تحصیلی را دارند.