کاهش ارزشمندی ورزش

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطة علّی بین رفتارهای کنترلی مربی، ناکامی از نیازهای روان شناختی و به تبع آن، کاهش ارزشمندی ورزش و میل به ادامة ورزش در ورزشکاران نوجوان بود. پژوهش به روش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی انجام شد. 350 نوجوان ورزشکار شهر تبریز (185 پسر و 165 دختر) با دامنه سنی 18-15 سال به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و پرسش نامه ها را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که رفتارهای کنترلی مربی به طور غیر مستقیم و از طریق ناکامی از نیازهای روان شناختی، پیش بین کننده مثبت کاهش ارزشمندی ورزش می باشد. با این وجود، ارتباط معناداری بین رفتارهای کنترلی مربی و میل به ادامة ورزش وجود ندارد. همچنین، ناکامی از نیازهای روان شناختی پیش بین کننده مثبت کاهش ارزشمندی ورزش و پیش بین کننده منفی میل به ادامة ورزش می باشد. درکل، یافته ها بیانگر نقش مهم رفتارهای کنترلی مربی و متغیرهای روان شناختی در عوامل مرتبط با مشارکت ورزشی ورزشکاران نوجوان می باشد.