مطالب مرتبط با کلیدواژه
۱.
۲.
۳.
۴.
۵.
۶.
۷.
۸.
۹.
۱۰.
TDCS
حوزه های تخصصی:
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر تحریک مغز از روی جمجمه با استفاده از جریان مستقیم الکتریکی بر روی حافظه کاری در ناحیه قشر پیش پیشانی خلفی جانبی انجام شد. طرح این نوع پژوهش از نوع آزمایشی با گروه گواه و انتساب تصادفی و جامعه ی آماری آن دانشجویان مرد دانشگاه خوارزمی در مقطع سنی 18 تا 23 سال بود. دو نوع مختلف تحریک آندی و ساختگی با شدت جریان 2 میلی آمپر و به مدت 15 دقیقه بر 30 نفر شرکت کننده طی 3 جلسه ارائه شد. شرکت کنندگان قبل و بعد از تحریک با آزمون تعیین فراخنای حافظه کاری جهت بررسی زمان واکنش و تعداد پاسخ های درست مورد سنجش قرار گرفتند. پس از انجام تحلیل کوواریانس تک متغیری مشخص شد که تغییر در زمان واکنش و تعداد پاسخ های درست از لحاظ آماری معنادار است. تحقیق حاضر نشان می دهد که تحریک آندی سبب کاهش زمان واکنش و افزایش تعداد پاسخ های صحیح شده است و به نظر می رسد موجب بهبود حافظه کاری می شود.
اثربخشی tDCS و تمرین بهوشیاری بر ولع مصرف در افراد با اختلال سوءمصرف مواد(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
علوم روانشناختی دوره هجدهم پاییز (مهر) ۱۳۹۸ شماره ۷۹
757-764
حوزه های تخصصی:
زمینه: اعتیاد یک بیماری مرتبط با سیستم عصبی مغزی است که باعث کژکارکردی و تغییرات عملکرد سیستم عصبی و تأثیرگذاری بر مسیر پاداش در مغز می شود. تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای ( tDCS ) و بهوشیاری از جمله درمان های به کار گرفته شده در بهبود ولع مصرف در افراد با سوء مصرف مواد هستند. اثربخشی هریک از این روش ها با توجه به ویژگی خاص هرکدام از آنها به صورت مجزا نشان داده شده است اما آیا ترکیب این دو روش نیز اثربخش است؟ اگرچه برخی پژوهش ها ترکیب تمرینات بهوشیاری و tDCS را در نمونه های غیربالینی اثربخش دانسته اند، اما این نکته مبهم باقی مانده است که آیا این روش در میان جمعیت بالینی هم می تواند اثربخش باشد؟ هدف: بررسی اثر ترکیب تمرینات بهوشیاری و تحریک مغزی به شکل توام بر ولع مصرف در افراد مبتلا به سوءمصرف مواد بود. روش: این پژوهش یک پژوهش شبه آزمایشی بدون گروه کنترل با پیش آزمون و پس آزمون بود. در این تحقیق 10 نفر از افراد مبتلا به سوءمصرف مواد با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس 5 جلسه ترکیب تمرینات بهوشیاری و تحریک الکتریکی جریان مستقیم فراجمجمه ای انجام شد. پیش و پس از مداخله ارزیابی ولع مصرف به وسیله مقیاس مقایسه ای تصویری انجام شد. یافته ها: ترکیب تمرینات بهوشیاری و تحریک الکتریکی سبب کاهش معنادار (0/001 P< ) نمرات ولع شد. نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه، می توان نتیجه گرفت که ترکیب تمرینات بهوشیاری و tDCS می تواند سبب بهبود و کاهش ولع در افراد مبتلا به سوءمصرف مواد شود.
اثربخشی tDCS و تمرین بهوشیاری بر سلامت روانی در افراد با اختلال سوءمصرف مواد(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
علوم روانشناختی دوره هجدهم پاییز (آذر) ۱۳۹۸ شماره ۸۱
1001-1008
حوزه های تخصصی:
زمینه: اعتیاد یک بیماری مزمن است. نقص سلامت روان باعث مشکلات مختلف در پرهیز می شود . تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای ( tDCS ) و بهوشیاری از جمله درمان های مؤثر در بهبود سلامت روان افراد با سوء مصرف مواد هستند. در پژوهش های پیشین اثربخشی هریک از این روش ها با توجه به ویژگی خاص هرکدام به صورت مجزا نشان داده شده است اما آیا ترکیب این دو روش نیز اثربخش است؟ برخی پژوهش ها ترکیب تمرینات بهوشیاری و tDCS را در نمونه های غیربالینی اثربخش دانسته اند، اما هنوز روشن نیست که آیا این روش در میان جمعیت بالینی هم می تواند اثربخش باشد؟ هدف: هدف این پژوهش بررسی اثر ترکیب توام تمرینات بهوشیاری و tDCS بر بهبود سلامت روان درافراد مبتلا به سوءمصرف مواد بود. روش: این پژوهش یک پژوهش شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و بدون گروه کنترل بود. در این تحقیق 10 نفر از افراد مبتلا به سوءمصرف مواد با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. سپس 5 جلسه ترکیب توام تمرینات بهوشیاری برگرفته از پروتکل درمانی بوئن، چاولا و مارلات (2011) و tDCS انجام شد. پیش و پس از مداخله ارزیابی سلامت روانی به وسیله پرسشنامه مختصر نشانگان (دراگوتیس، 1993) انجام شد. یافته ها: ترکیب تمرینات بهوشیاری و tDCS سبب کاهش معنادار نمرات در علائم وسواس - ناخودداری (0/02 p= )، خصومت (0/04 p= )، و روان گسستگی گرایی (0/007 p= ) شد. نتیجه گیری: ترکیب تمرینات بهوشیاری و tDCS می تواند سبب بهبود سلامت روانی در افراد مبتلا به سوءمصرف مواد شود.
The Effect of Cathodal Transcranial Direct-Current Stimulation (c-tDCS) of Dorsolateral Prefrontal Cortex (DLPFC) on Learning Simple Serves in Beginner Volleyball Learners(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
This study aimed at determining the effect of cathodal Transcranial Direct-Current Stimulation (c-tDCS) of Dorsolateral Prefrontal Cortex (DLPFC) on learning simple volleyball serves. This semi-experimental study was performed as pre-test and post-test with a control group. Thirty male volleyball players with an average age of 14±0.50 years were selected through purposeful sampling based on inclusion and exclusion criteria. The participants were randomly assigned to experimental (n=15) and control (n=15) groups. During eight consecutive sessions, the left DLPFC of participants was stimulated for 10 min using sham and real c-tDCS of 1.5 mA before each session. The participants then performed 35 simple volleyball serves. Absolute error and total variability of participants' performance in pre-test, in the first, third and eighth sessions were recorded. Data analysis by repeated-measures showed that there was a significant difference between absolute error (F=14.597, P = 0.001) and total variability (F=17.523, P = 0.001) of experimental and control group performance. ANCOVA showed that absolute error and total variability of the experimental group performance was respectively (P = 0.013 and P = 0.018) in the first session, (P = 0.021 and P = 0.007) in the third session and (P = 0.001 and P = 0.001) in the eighth session, which were significantly higher than that in the control group. Thus, it seems that c-tDCS of DLPFC is associated with reduced declarative memory activity in the cognitive stage leading to a negative impact on serve learning in beginner volleyball learners.
Effectiveness of direct electrical stimulation from the skull on depression symptoms in male patients with post-traumatic stress disorder due to war(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
The purpose of this study was to determine the effectiveness of direct electrical stimulation from the skull on depression symptoms in men suffering from post-traumatic stress disorder in war. The research design was a semi-experimental design with repeated tests. The sample included 15 patients with post-traumatic stress disorder men who were admitted to the Delaram Psychiatric Hospital and were voluntarily and voluntarily selected. The instrument used in this study was Beck's 21-item depression questionnaire. Subjects were first subjected to pretest and then subjects received 12 sessions of electrical stimulation therapy (TDCS). After receiving each 4 sessions of treatment, subjects were assessed once by a depression questionnaire. The results showed that the difference in mean scores of subjects in different levels of application of independent variable was significant (P <0.001). The symptoms of depression in subjects with repeated actions of electrical stimulation from the skull have decreased relative to the pre-test.
Comparing the Effectiveness of Transcranial Direct Current Stimulation and Cup Stacking Game on Cognitive Inhibition, Auditory Attention and Visual Attention of Students with Attention Deficit(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
The aim of this study was to compare the effectiveness of two methods of cup stacking game and transcranial electrical stimulation of the brain (tDCS) on cognitive inhibition, auditory attention and visual attention in students with attention deficit syndrome in 2019-2020. The present study was a quasi-experimental study with a pretest-posttest design and a control group. The present study population consists of all fifth and sixth grade elementary students with symptoms of attention deficit in Tehran in 2019-2020. Among the fifth and sixth grade students, 45 students with attention deficit symptoms were selected by convenience sampling and randomly assigned to three groups of 15 people including the brain stimulation group, the cup stacking game group and the control group. The tDCS experimental group was treated for 10 sessions of 30 minutes, and the cup stacking experimental group were exposed to ten 30-minute sessions of cup stacking game. In order to evaluate the research variables, the continuous auditory visual function test (IVA) of Rosvold, Sarason, Bransome, and Beck (1956) was used. The results of mixed analysis of variance showed that cup stacking game and tDCS are both effective in improving cognitive inhibition and auditory attention of students with attention deficit syndrome, but there is no significant difference between the two methods in influencing cognitive inhibition and auditory attention (P> 0.05). Also, only the cup stacking game had a significant effect on improving visual attention, but tDCS did not have a significant effect on improving visual attention.
اثربخشی درمان نوروفیدبک و تحریک مستقیم فرا جمجمه ای بر چیرگی شناختی کودکان دارای نقص توجه/ بیش فعالی(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
عصب روانشناسی سال هفتم تابستان ۱۴۰۰ شماره ۲ (پیاپی ۲۵)
111 - 130
حوزه های تخصصی:
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روش های درمان نوروفیدبک و تحریک مستقیم فرا جمجمه ای بر بهبود چیرگی شناختی کودکان دارای نقص توجه/ بیش فعالی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی شهر اردبیل در سال تحصیلی 1400-1399 است. نمونه پژوهش 33 نفر از کودکان دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بود که به روش در دسترس انتخاب و به روش تصادفی ساده به دو گروه مداخله و یک گروه کنترل (هر گروه 11 نفر) اختصاص یافت. ابزار های این پژوهش شامل آزمون هوش WISC-IV و مداخلات این پژوهش شامل 20 جلسه درمان نوروفیدبک و 10 جلسه درمان تحریک مستقیم فرا جمجمه ای می باشد. داده های این پژوهش با نرم افزار SPSS نسخه 23 تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمرات چیرگی شناختی در دو نوبت اندازه گیری شد که نشان داد در پس آزمون میانگین نمرات در چیرگی شناختی افزایش یافته و در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان می دهد که پس از کنترل اثر پیش آزمون بر پس آزمون برای مقایسه نمرات مقیاس چیرگی شناختی بین سه گروه در سطح خطای (05/0) تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری : با توجه به جلسات و نتایج به دست آمده درمان نوروفیدبک و تحریک مستقیم فرا جمجمه ای در بهبود چیرگی شناختی مؤثر می باشد؛ بنابراین پیشنهاد می شود از این روش های درمانی برای بهبود چیرگی شناختی استفاده گردد.
اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای مغز (tDCS) بر حافظه کاری و سطح خواندن دانش آموزان با ناتوانی یادگیری خاص خواندن(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
کودکان استثنایی سال ۲۳ تابستان ۱۴۰۲ شماره ۲ (پیاپی ۸۸)
۱۱۸-۱۰۵
حوزه های تخصصی:
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای مغز tDCS بر حافظه کاری و سطح خواندن دانش آموزان با ناتوانی یادگیری خواندن می باشد. روش: در این پژوهش نیمه آزمایشی جامعه آماری کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی با ناتوانی یادگیری خواندن شهرستان سیرجان در سال تحصیلی 96-95 بوده که از این تعداد 20 نفر شامل 6 پسر و 14 دختر در پایه تحصیلی اول و دوم بصورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. تمامی آزمودنی ها در دو گروه 10نفره آزمایش و شم، به مدت 10جلسه و هر جلسه به مدت20 دقیقه، الکترود آند بر روی ناحیهDLPFC و الکترود کاتد برروی شانه سمت مخالف قرار گرفت، بمنظور بررسی اثر تحریک الکتریکی، گروه آزمایش در معرض تحریک قرار گرفت . یافته ها: تمامی آزمودنی ها در پیش از اعمال مداخله و پس از مداخله به وسیله آزمون های نرم افزاریback N- و آزمون نارساخوانی نما مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل داده های بدست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغییره و چند متغییره نشان داد که اعمال tDCS موجب بهبودی حافظه کاری و سطح خواندن دانش آموزان با ناتوانی یادگیری خواندن می شود. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده حاکی از این است که پروتکل اعمال tDCS سبب افزایش تحریک پذیری قشری شبک ه ای از نواحی مغزی که در کارکردهای اجرایی نقش مهمی ایفا می کنند، می شود و قابلیت های بالقوه ای را در بهبود و توانبخشی کودکان با ناتوانی یادگیری خواندن دارا می باشد.
Increasing the quality of sleep and life by brain electrical stimulation in patients with painful diabetic neuropathy(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
Iranian Journal of Health Psychology, Volume ۶, Issue ۱ - Serial Number ۱۵, Winter ۲۰۲۳
27 - 40
حوزه های تخصصی:
Introduction: Painful diabetic neuropathy is a major complication of chronic diabetes with a significant negative impact on the quality of sleep and quality of life in diabetic patients. This study was conducted to determine the single and combined effect of primary motor cortex (M1) and left Dorso lateral prefrontal cortex (L- DLPFC/ F3) anodic transcranial direct current stimulation (tDCS) in improving sleep quality and quality of life in type 2 diabetes patients with neuropathic pain. Method: The current study was a four-group double-blind randomized clinical trial. The statistical population consisted of all patients with type 2 diabetes aged 45 to 65 years, who were members of the Bonab Diabetes Association in 2022 and identified as having neuropathic pain by specialists. The research sample was 48 people selected through the purposeful sampling method and randomly assigned into three experimental groups and one sham control group. Patients in four groups received their respective interventions for 12 sessions, three times a week. The data collection was done using the Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) and the 36-Item Short Form quality of life questionnaire (SF-36). Results: According to the findings, only the stimulation of M1 and F3 areas was effective in improving the sleep quality of diabetic patients. In terms of increasing quality of life, the effect of combined treatment (stimulation of both M1 and F3 areas) was significantly higher than the F3 area stimulation and sham stimulation groups. Also, the observed effect remained stable until the 3-month follow-up stage. Conclusion: According to the results of this research, neuropsychological rehabilitation through electrical stimulation of the M1 and F3 areas of the brain was supported to improve the sleep quality and the quality of life of diabetic neuropathy patients.
تأثیر مداخله ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده و سطوح ایمنوگلوبین A درکشتی گیران نخبه طی دوره رقابت(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
عصب روانشناسی سال ۹ بهار ۱۴۰۲ شماره ۱ (پیاپی ۳۲)
15-26
حوزه های تخصصی:
هدف: دردهای نوروپاتی از عوارض شایع دیابت مزمن هستند که تأثیر منفی بر خلق و خوی بیماران دارند. بنابراین، این پژوهش با هدف تعیین اثر خالص و ترکیبی tDCS آندی ناحیه M1 و ناحیه F3 در کاهش پریشانی روانشناختی در مبتلایان به دیابت نوع 2 دارای دردهای نوروپاتیک انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر، یک ک ار آزم ایی ب الینی تص ادفی چهار گروه ی دو س ر کور می باش د. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه بیماران 45 تا 65 ساله مبتلا به دیابت نوع 2 عضو انجمن دیابت شهرستان بناب در زمستان 1400 و بهار 1401 بودند که توسط متخصصان، دارای دردهای نوروپاتیک شناسایی شده بودند. نمونه پژوهش 48 تن بودند که به روش هدفمند و با توجه به ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. سپس، تخصیص تصادفی بیماران به 4 گروه انجام گرفت. بیماران گروههای 4 گانه به مدت 12 جلسه، سه بار در هفته، مداخلات مربوط به خود را اخذ کردند. ابزار گردآوری اطلاعات، مقیاس 42 سوالی افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) بود. یافته ها: طبق نتایج، میانگین پریشانی روانی در مراحل پس آزمون، پیگیری 1 ماهه و پیگیری 3 ماهه، در مقایسه با مرحله پیش آزمون، بطور معناداری کاهش یافته بود. اما تفاوتی در میانگین نمرات پریشانی روانی بین سایر مراحل (پس آزمون، پیگیری 1 ماهه، پیگیری 3 ماهه) دیده نشد. یعنی حتی تا مرحله پیگیری 3 ماهه، اثر مداخلات باقی مانده بود. نتیجه گیری: کاربرد تحریک الکتریکی فراجمجه ای، با توجه به پتانسیل درمانی که دارد، می تواند در بیماران دیابتی گسترش یابد.