کاراته

پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر عملکرد هیات های کاراته در حوزه روان شناسی طراحی و اجرا شد. روش پژوهش حاضر از نوع آمیخته به صورت کیفی-کمی بود. به علت اینکه روش کیفی در پژوهش حاضر در اولویت بر روش کمی داشت، روش پژوهش از نوع روش آمیخته اکتشافی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل خبرگان آگاه به موضوع پژوهش بودند. ابزار گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر مصاحبه و پرسش نامه بود. به منظور تحلیل داده های پژوهش در بخش کیفی از روش کدگذاری و در بخش کمی از روش معادلات ساختاری استفاده شد. جهت تحلیل داده های پژوهش حاضر از نرم افزار اس.پی.اس.اس و پی.ال.اس استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر مشخص نمود که عوامل شناسایی شده شامل خدمات روان شناختی، نظام سلامت، پایگاه داده و شرایط روانی مشخص گردید. به عبارتی جهت توسعه عوامل موثر بر عملکرد هیات های کاراته در حوزه روان شناسی نیاز است تا به عوامل خدمات روان شناختی، نظام سلامت، پایگاه داده و شرایط روانی توجه جدی نمود.

زمینه و هدف: تمرینات ورزشی به عنوان شکل خاصی از فعالیت های بدنی جهت دار، ممکن است بر فرآیند شکل گیری وضعیت بدنی، اثرات مهمی داشته باشد. هدف تحقیق حاضر، ارزیابی و مقایسه وضعیت بدنی دختران کاراته کا با افراد غیرورزشکار بود. روش تحقیق: 50 نفر دختر کاراته کا و 50 نفر غیرورزشکار در این مطالعه شرکت کردند. برای ارزیابی وضعیت بدنی آزمودنی ها، ناهنجاری های سر به جلو (با استفاده از روش فتوگرامتری)، شانه گرد (با استفاده از گونیا)، کایفوز و لوردوز (با استفاده از خط کش منعطف) و تیلت قدامی لگن (با استفاده از روش ساندرز) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها آزمون t مستقل و در سطح معنی داری 0/05>p مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین زاویه سر به جلو (0/004=p)، شانه گرد در سمت چپ و راست (0/0001=p) و کایفوز پشتی (0/0001=p) در دختران کارته کا بیشتر از غیر ورزشکاران بود و تفاوت آن ها از نظر آماری معنی دار بود. علاوه بر این اختلاف معنی داری در میزان لوردوز کمری (0/47=p) و تیلت قدامی لگن (0/75=p) کارته کاها و افراد غیر ورزشکار یافت نشد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد علی رغم کم بودن اختلاف شاخص های مورد بررسی در این مطالعه، این اختلاف از نظر بالینی حائز اهمیت است و مربیان و ورزشکاران بهتر است، تدابیر پیشگیرانه و اصلاحی لازم را در برنامه های تمرینی لحاظ کنند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر انگیزه های ورزشی بر ادراک رفتار هواداران با میانجیگری کیفیت رابطه در ورزشکاران کاراته استان البرز انجام گرفته است. این پژوهش از نظر روش و شیوه پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی، مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش ورزشکاران کاراته استان البرز، که تعداد آن ها با توجه به سبک های مختلف ورزشی در رشته کاراته به تعداد نامتناهی می باشد. روش نمونه گیری متناسب با تعداد متغیرهای تحقیق در معادلات ساختاری با توجه به شرط 5 الی 10 آزمودنی برای هر گویه و رعایت حداقل 200 آزمودنی در نظر گرفته شد اما به دلیل جلوگیری از افت نمونه (پیشنهاد ژولیوس و همکاران ) 237 پرسشنامه به روش نمونه گیری غیرتصادفی سهمیه ای در اختیار پاسخ دهندگان قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها ترجمه پرسشنامه پائک و همکاران (2020) بوده است که روایی و پایایی این پرسشنامه مورد تائید قرار گرفته است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS و Lisrel استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دهنده تأثیر مثبت و معنادار انگیزه های ورزشی بر کیفیت رابطه بود (16/7 = t.value، 57/0= β)، انگیزه های ورزشی بر ادراک رفتار هواداران تأثیر دارد (37/5 = t.value، 47/0= β) بود. به طور مشخص نقش میانجی کیفیت رابطه در تأثیر انگیزه های ورزشی بر ادراک رفتار هواداران مورد تائید قرار گرفت. مدل نقش میانجی گری کیفیت رابطه در تأثیر انگیزه های ورزشی بر ادراک رفتار هواداران در ورزشکاران کاراته استان البرز از برازش لازم برخوردار بود.

هدف از انجام این تحقیق بررسی پلی مورفیسم ژن NRF2 در کاراته کاران نخبه و مقایسه آن با گروه آماتور بود. مواد و روش ها: نمونه های آماری شامل 258 نفر گروه کاراته کاران نخبه، آماتور و غیرورزشکاران بودند. نمونه های خونی در تیوبهای آزمایشگاهی گردآوری و پس از استخراج DNA و PCR برای تعیین نوع پلی مورفیسم ها پس از تهیه پرایمر بر روی ژل آگاروز الکتروفورز شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آنوای ساده، کای اسکوئر و رگرسیون لوجستیک در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 21 استفاده شد. سطح معنی داری نیز 05/0 p< تعیین شد. یافته ها: اختلاف معنی دار درون گروهی در توزیع ژنوتیپ های A/C مارکر 12594956rs ژن NRF2 در گروه های آماتور (667/8= P) و غیرورزشکاران وجو داشت ( 494/6 = P). در حالیکه این توزیع بین گروهها تفاوت معنی داری را نشان نداد (121/3= P). همچنین در ورزشکاران نخبه نسبت به افراد غیر ورزشکار فراوانی ژنوتیپ NRF2: A/A نسبت به ژنوتیپ C/C NRF2ر بیشتر و فراوانی NRF2: A/C نسبت به NRF2: C/C کمتر بود. در مورد ورزشکاران آماتور نیز فراوانی ژنوتیپ NRF2: A/A نسبت به ژنوتیپ NRF2: C/C برابر افراد غیر ورزشکار و فراوانی ژنوتیپ NRF2: A/C نسبت به NRF2: C/C با ضریب 312/1 برابر در ورزشکاران آماتور نسبت به افراد غیر ورزشکار بیشتر بود. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده فزونی ژنوتیپ های مرتبط با عملکرد پایین تر ژن NRF2 جهت سیستم تامین انرژی هوازی می باشد.

پژوهش حاضر باهدف بررسی پیش بینی بهره وری روان شناختی کاراته کاها با تأکید بر متغیر جمعیت شناختی طراحی و اجرا گردید. جامعه آماری شامل ورزشکاران رشته کاراته در شهر اصفهان بودند که برحسب انتخاب در دسترس تعداد 365 نفر به عنوان نمونه مشخص شدند. در نهایت پس از پخش و جمع آوری پرسشنامه های پژوهش، تعداد 341 پرسشنامه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه استاندارد بود. نتایج نشان داد که در گام اول، سن به تنهایی 29 درصد از واریانس های بهره وری روان شناختی کاراته کاها را پیش بینی می نماید. همچنین در گام دوم نقش سن و تأهل، 36 درصد از واریانس های بهره وری روان-شناختی کاراته کاها را پیش بینی می نمود. در گام سوم نقش سن، تأهل و درآمد 40 درصد از واریانس های بهره وری روان شناختی کاراته کاها را پیش بینی می نمودند. در گام چهارم سن، تأهل، درآمد و تحصیلات، 44 درصد از ورایانس های بهره وری روان شناختی کاراته کاها را نمایان نمودند. به عبارتی در میان متغیرهای جمعیت شناختی به ترتیب سن، تأهل، درآمد و تحصیلات نقش پیش بینی کننده قوی در بهره وری روان شناختی کاراته کاها داشتند. نتایج پژوهش حاضر می تواند زمینه جهت شناسایی کاراته کاها مستعد در حوزه های روان شناختی را فراهم نماید.

تصویرسازی حرکتی عمل شناختی پیچیده ای است که در طول آن فرایند اجرای یک حرکت (از آماده سازی تا رسیدن به هدف) در ذهن بازنمایی می شود. در پژوهش حاضر، تأثیر دستورالعمل درونی در مقابل بیرونی نزدیک و دور کانونی کردن توجه در طول تصویرسازی حرکتی بر زمان پاسخ چهار مهارت خوب تمرین شده کاراته ارزیابی شد. در یک طرح نیمه تجربی، 43 نفر ورزشکار ماهر (24 زن و 19 مرد، میانگین سنی: 50/4±88/15 سال) پیش آزمون را در مقابل یک دستگاه محقق ساخته انجام دادند. محرک های غیرمنتظره ی بینایی به صورت تصادفی توسط دستگاه ارائه و زمان های پاسخ هر کدام از مهارت ها در یک نرم افزار متصل به آن ثبت شد. سپس، هر کدام از کاراته کاها در یکی از سه گروه تمرینیِ تصویرسازی توجه درونی (7 زن، 7 مرد)، توجه بیرونی نزدیک (6 زن، 5 مرد) و توجه بیرونی دور (6 زن، 5 مرد) در 12 جلسه و یک گروه کنترل (5 زن، 2 مرد) شرکت کردند. پس از اجرای پس آزمون مشابه با پیش آزمون، با استفاده از تحلیل کوواریانس چند عاملی، نتایج مشخص کرد اثر جنسیت معنی دار نبوده و تنها تصویرسازی توجه بیرونی نزدیک برای فنون پایین تنه منجر به بهبود عملکرد شده بود (05/0>p). به هرحال، چنین اثری برای فنون بالاتنه مشاهده نشد و تأثیر نگه د-اشتن کانون توجه در طول تصویرسازی بر اندام های بدن (تصویرسازی توجه درونی) و بر پیامد دور حرکت (تصویرسازی توجه بیرونی دور) معنی دار نبود (05/0<p). پیشنهاد می شود مشابهت استراتژی توجهی بیرونی ورزشکار به تکلیف واقعی در طول مرور ذهنی نقش مهمی در اثربخشی تصویرسازی حرکتی دارد.

تاثیر فرهنگ سازمانی بر بهره وری، بقای سازمان در عصر پر رقابت حاضر را تضمین می نماید. فدراسیون های ورزشی چون کاراته در سال های اخیر اهمیت بالایی یافته اند. هدف از انجام بررسی حاضر، تبیین تاثیر ابعاد فرهنگ سازمانی بر بهره وری کاراته کاهای نخبه استان اصفهان با نقش میانجی نوآوری بود. روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی– پیمایشی بود. حجم نمونه شامل341 نفر کاراته کای داوطلب در دسترس شهر اصفهان بود که با روش سولومون در 4گروه 1(اعمال متغیر مستقل/ انجام پیش آزمون-پس آزمون)، 2(اعمال متغیر مستقل/ انجام پس آزمون)، 3(انجام پیش آزمون-پس آزمون) و 4(انجام پس آزمون) تقسیم بندی شدند. از پرسشنامه های رابینز(1996)، هرسی و گلد اسمیت(2003)، و مادسیج(1988) به ترتیب جهت سنجش فرهنگ سازمانی، بهره وری و نوآوری استفاده گردید. با اخذ پیش آزمون، برای نمونه های گروه1 و2 کلاس آموزشی فرهنگ سازمانی به مدت 18 ساعت توسط یک مدرس با مطالب یکسان اجرا و پس از6 ماه مجدداً پس آزمون اخذ گردید. از شاخص های آمار توصیفی، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه ساده و آزمون بررسی نقش میانجیVAF با نرم افزار آماریSPSS برای آنالیز داده ها استفاده شد. سطح معناداری در سطح05/0>P در نظر گرفته شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش فرهنگ سازمانی موثر واقع شده است و میانگین نمرات فرهنگ سازمانی، نوآوری و بهره وری در پس آزمون به طور معناداری افزایش داشت (000/0=P). تاثیر میانجی گری متغیر نوآوری و مولفه های توجه به جزئیات، جسارت، ریسک پذیری و ثبات فرهنگ سازی بر بهره وری نیروی انسانی جزئی بود (000/0=P، 8/0> VAF)، در حالی که تمام اثر فرهنگ سازمانی با نقش میانجی نوآوری بر بهره وری منوط به مولفه های خلاقیت فردی، تیم گرایی، توجه به افراد و نتیجه گرایی بود (000/0=P، 8/0< VAF). توجه به نوع مولفه های فرهنگ سازمانی در ایجاد تاثیرات کلی و یا جزئی بر افزایش بهره وری با نقش میانجی نوآوری در کاراته کاران نخبه استان اصفهان دارای اهمیت است.

هدف این پژوهش تعیین ویژگی ها و مهارت های روانشناختی بانوان تیم ملی کاراته ایران در سه مرحله ی شروع نخبگی ، توسعه نخبگی و تسلط در نخبگی می-باشد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات ترکیبی (کیفی-کمی) بود است . در این پژوهش جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه، شرکت در کارگاه و همچنین ارائه چک لیست اولویت بندی ویزگی ها و مهارت های روانی بود که با مصاحبه از ورزشکاران نخبه در مرحله شروع نخبگی توسط مادران ودر مرحله توسعه و تسلط نخبگی توسط خود ورزشکاران نخبه تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل و تفسیر داده ها از تحلیل داده های تماتیک (موضوعی) استفاده شد. همچنین نمونه گیری این پژوهش تا رسیدن به مرحله اشباع نظری ادامه یافت که در این پژوهش 22 نفر از ورزشکاران تیم ملی کاراته بانوان شرکت داشتند که در سه گروه تقسیم بندی شدند. این سه گروه شامل گروه اول مرحله شروع نخبگی شامل 10 نفر از مادران و دختران ،گروه دوم شش نفر از ورزشکاران درسطح توسعه نخبگی ، گروه سوم شش نفر از ورزشکاران نخبه در سطح تسلط نخبگی بودند. نتایج حاصل از تحلیل تماتیک مصاحبه های مربوط به گروه شروع بیانگر دستیابی به مضمون اصلی «ایجاد پایه ای از ویژگی های روانی» است. همچنین در گروه دوم (توسعه نخبگی )نتایج حاصل از مصاحبه ها بیانگر دستیابی به مضمون اصلی «توسعه اولیه مهارت ها و ویژگی های روانشناختی عملکرد» بود است . نتایج حاصل از تحلیل مصاحبه-های مربوط به گروه تسلط نیز بیانگر دستیابی به مضمون اصلی «توسعه و اصلاح مهارت های روانی متمرکز برعملکرد » بوده است .

مقدمه و اهداف هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی میزان موفقیت ورزشی کاراته کاران ایران با تاکید بر خلاقیت فردی می باشد بررسی اینکه آیا نوع مشارکت اولیه در ورزش (تخصص اولیه و تنوع)، سن شروع ورزش و سطح عملکرد ورزشی می تواند خلاقیت را در ورزشکاران نخبه کاراته افزایش دهد یا خیر.مواد و روش هااین مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی در بین ورزشکاران کاراته تیم ملی و لیگ برتر (69 نفر) انجام شد. برای تعیین سطح عملکرد و نوع فعالیت بدنی افراد از مقیاس خلاقیت تورنس و پرسشنامه سابقه فردی استفاده شد. آزمون تفکر خلاق تورنس (TTCT) (1977) نشان داد که مولفه های روانی، انعطاف پذیری، اصالت و بسط، مهمترین فرآیندهای شناختی برای تعریف و ارزیابی خلاقیت هستند. شصت و نه ورزشکار کاراته (Mage = 24.05، SD = 1.42) به صورت در دسترس برای تکمیل پرسشنامه خلاقیت، نوع مشارکت و سابقه قهرمانی انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها شامل آمار توصیفی و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر دو طرفه (ANOVA) با استفاده از نرم افزار SPSS بود. بررسی آزمون تعقیبی با استفاده از مقایسه های اصلاح شده با بونفرونی زوجی انجام شد. همچنین سطح معنی داری 05/0 P= تعیین شد.یافته هانتایج حاصل از پژوهش نشان داد خلاقیت ورزشکاران در سطح رقابتی جهانی با تنوع بخشیدن به ورزش بهبود می یابد. با این حال، مسابقات محلی، خلاقیت ورزشکاران اولیه را که در ورزش خود تخصص داشتند، ارتقا داد. علاوه بر این، آغاز دوران ورزش باعث افزایش بسط و انعطاف پذیری، افزایش موفقیت در مقیاس جهانی و تأثیرگذاری بر خلاقیت شد. تنوع بخشی تفاوتی در مولفه های روانی و اصالت ایجاد نمی کند.نتیجه گیرینتایج پژوهش نشان می دهد که نوع ورزش انجام شده و سن شروع ورزش می تواند بر خلاقیت ورزشکاران کاراته تأثیر مثبت بگذارد.