ملیناز رحمن قلهکی

مقدمه و اهداف: والیبال یک ورزش تیمی است که نیازمند آمادگی جسمانی و ادراکی-شناختی بالایی است، از این رو در حین رقابت تغییرپذیری عملکرد ورزشی در بین بازیکنان مشاهده می شود. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرسختی دهنی بر ورزشکاران والیبالیست در مسابقات لیگ می باشد.مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش ورزشکاران والیبال تیم ایفا و چادرملو شهر اردکان در سال 1401 بودند که عملکرد ورزشی آن ها در طول یک فصل مسابقاتی درقسمت های مختلف سنجیده می شوند. تعداد این افراد 42 نفر بود. این 42 ورزشکار از 2 تیم لیگ برتر شرکت کننده در فصل مسابقات 1401 ایران بودند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران برآورد شد. بر اساس فرمول کوکران برای جامعه محدود با 42 نفر تعداد 38 نفر نمونه لازم و برآورد می شود. که با احتمال افت آزمودنی لذا، هر42 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روش نمونه گیری به شیوه در دسترس صورت گرفت. ابزار پژوهش مقیاس سرسختی و سیاهه عملکرد ورزشی بود. در نهایت داده ها به روش کای اسکوئر پیرسون به وسیله نرم افزار spss27 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین سرسختی روانشناختی با عملکرد ورزشی همبستگی رابطه معنادار وجود دارد. همچنین مشخص شد بین همه مولفه های سرسختی شامل تعهد، کنترل و مبارزه جویی با تمامی سطوح عملکرد ورزشی رابطه وجود دارد. نتیجه گیری: سرسختی ذهنی رابطه معناداری بر عملکرد ورزشی دارد؛ با توجه به یافته های پژوهش حاضر به مسئولان و مربیان تیمهای دانشجویی توصیه میشود از نقش مهارتهای روان شناختی در کسب نتایج مطلوب غافل نشوند و در راستای بهبود عملکرد ورزشی از آموزش و تمرین این مهارت ها بهره گیرند.

مقدمه و اهداف هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی میزان موفقیت ورزشی کاراته کاران ایران با تاکید بر خلاقیت فردی می باشد بررسی اینکه آیا نوع مشارکت اولیه در ورزش (تخصص اولیه و تنوع)، سن شروع ورزش و سطح عملکرد ورزشی می تواند خلاقیت را در ورزشکاران نخبه کاراته افزایش دهد یا خیر.مواد و روش هااین مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی در بین ورزشکاران کاراته تیم ملی و لیگ برتر (69 نفر) انجام شد. برای تعیین سطح عملکرد و نوع فعالیت بدنی افراد از مقیاس خلاقیت تورنس و پرسشنامه سابقه فردی استفاده شد. آزمون تفکر خلاق تورنس (TTCT) (1977) نشان داد که مولفه های روانی، انعطاف پذیری، اصالت و بسط، مهمترین فرآیندهای شناختی برای تعریف و ارزیابی خلاقیت هستند. شصت و نه ورزشکار کاراته (Mage = 24.05، SD = 1.42) به صورت در دسترس برای تکمیل پرسشنامه خلاقیت، نوع مشارکت و سابقه قهرمانی انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها شامل آمار توصیفی و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر دو طرفه (ANOVA) با استفاده از نرم افزار SPSS بود. بررسی آزمون تعقیبی با استفاده از مقایسه های اصلاح شده با بونفرونی زوجی انجام شد. همچنین سطح معنی داری 05/0 P= تعیین شد.یافته هانتایج حاصل از پژوهش نشان داد خلاقیت ورزشکاران در سطح رقابتی جهانی با تنوع بخشیدن به ورزش بهبود می یابد. با این حال، مسابقات محلی، خلاقیت ورزشکاران اولیه را که در ورزش خود تخصص داشتند، ارتقا داد. علاوه بر این، آغاز دوران ورزش باعث افزایش بسط و انعطاف پذیری، افزایش موفقیت در مقیاس جهانی و تأثیرگذاری بر خلاقیت شد. تنوع بخشی تفاوتی در مولفه های روانی و اصالت ایجاد نمی کند.نتیجه گیرینتایج پژوهش نشان می دهد که نوع ورزش انجام شده و سن شروع ورزش می تواند بر خلاقیت ورزشکاران کاراته تأثیر مثبت بگذارد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه حرکتی منتخب بر کارکرد اجرایی و عملکرد حرکتی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر 7-9 سال مدارس عادی منطقه 22 شهر تهران در سال 1401 بود که تشخیص اختلال هماهنگی رشدی دریافت کرده بودند. که از این میان 28 نفر به شیوه در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل مجموعه آزمون ارزیابی حرکت کودکان ویرایش دوم (MABC-2) هندرسون (2007)، پرسشنامه عصب روانشناختی (CPRS-L) کانرز (2004) و آزمون عصب روانشناختی (Nepsy) کورکمن و همکاران (1998) بود. در نهایت از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها نشان داد با کنترل اثر پیش آزمون تفاوت معناداری بین پس آزمون گروه آزمایش و گواه در کارکردهای عصبی شناختی توجه، چالاکی (قرار دادن پین ها و رسم ماز)، هدف گیری (پرتاب کیسه شن و دریافت و پرتاب) و تعادل (راه رفتن پاشنه پنجه، تعادل ایستا و لی لی) وجود داشت (05/0p<). در آزمون زمان واکنش و خرده آزمون چالاکی دستی (نخ کشی) تغییر معناداری مشاهده نشد (05/0p>). از یافته های فوق می توان نتیجه گرفت برنامه تمرین های بدنی شاخص های عصب روانشناختی و عملکرد حرکتی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی را بهبود ببخشد.

هدف این پژوهش تعیین بهترین روش مشارکت ورزشی بر یادگیری مهارت های ورزشی منتخب با تاکید بر ایده اختصاصی سازی و تنوع بخشی تمرینی بر کودکان می باشد. بدین منظور 120 نفر از پسران 12-10 ساله کلاس سوم تا پنجم شهر قم انتخاب و در چهار گروه تمرین هدفمند والیبال، فوتبال، بسکتبال و بازی هدفمند قرار گرفتند. از آزمون تحلیل واریانس و نرم افزار spss در سطح معنی داری پنج صدم استفاده شد. نتایج نشان داد که در مقایسه چهار گروه، بازی هدفمند موجب رشد همه مهارت های ورزشی می شود. همچنین تمرین هدفمند والیبال و فوتبال علاوه بر مهارت های خود، موجب بهبود مهارت های دریبل و حرکت پای دفاعی بسکتبال نیز می شود درحالیکه تمرین هدفمند بسکتبال تنها موجب بهبود مهارت های حرکتی بسکتبال شد. به نظر می رسد که بازی هدفمند، می تواند موجب ایجاد محیطی غنی برای انتقال مهارت های حرکتی، شناختی و فیزیولوژیکی عمومی، و تا حدودی جایگزین برخی ساعات تمرین ورزشی شود.