درخت حوزه‌های تخصصی

حس عمقی و تعادل از عوامل مؤثر بر ارتقایعملکرد و پیشگیری از آسیب های ورزشی اند، اما تأثیرشرکت در فعالیت های مختلف ورزشی بر این حس کمتر مطالعه شده است؛بنابراین هدف این پژوهش مقایسةحسوضعیتمفصلزانودربازیکنان مرد نخبهفوتبال، فوتسالوفوتبال ساحلی بود. بدین منظور 53 نفر از بازیکنان تیم های ملی جوانان فوتبال (23 نفر)، فوتسال (16 نفر) و فوتبال ساحلی (14 نفر)، با میانگین سنی به ترتیب 70/0±96/17، 20/1±13/19 و 24/3±69/24 سال؛ میانگین وزن 92/5±78/69، 22/7±44/66 و 04/6±69/76 کیلوگرم و میانگین قد 24/6±78/174، 71/4±176 و 70/4±92/182 سانتی متر در این مطالعه شرکت کردند. حسوضعیتمفصلزانویپای غالباینبازیکنانازطریقبازسازیزوایای 30 و 60 درجه فلکشنبا چشمان بسته و در زنجیرهحرکتی بسته ارزیابیشد. برایاندازه گیریاین زوایاازالکتروگونیامتراستفادهشد.خطای مطلق آزمودنی (بدون در نظر گرفتن جهت خطا) در بازسازی زوایای هدف آموزش داده شده، به عنوان متغیروابستهدرنظرگرفتهشدند.به-منظور تحلیلداده ها از آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبیتوکی استفاده شد. نتایج نشان داد بین میانگین حسوضعیت مفصل زانوی بازیکنان فوتبال، فوتسال و فوتبال ساحلی در زاویه 30 درجه تفاوت معنی داری وجود ندارد(05/0 P>)، اما در میانگین حس وضعیت مفصل زانوی این سه گروه در زاویه 60 درجه تفاوت معنی داری مشاهده شد]04/0 p,45/3=(49 ,2)[F. نتایج آزمون تعقیبی توکی نیز نشان داد میانگین خطای مطلق در بازسازی زاویه 60 درجه بازیکنان فوتبال ساحلی(28/1, SD=20/2M=) به طور معنی داری از خطای مطلق بازیکنان فوتبال (1/2 =SD,92/3 =M)کمتر است. با وجود این، تفاوت معنی-داری در باز سازی این زاویه توسط بازیکنان فوتسال (94/1 =SD,48/3=M)در مقایسه با دو گروه دیگر مشاهده نشد.نتایج این پژوهش نشان می دهد حس وضعیت مفصل زانو در بازیکنان رشته های فوتسال و فوتبال ساحلی در زاویه 60 درجه فلکشن تفاوت معنی داری با هم دارند، اما بین سه گروه در زاویه 30 درجه تفاوتی مشاهده نشد. این نتایج می تواند به مربیان، بدن سازان و کادر پزشکی تیم های فوتبال، فوتسال و فوتبال ساحلی برای طراحی تمرینات مؤثر بر ارتقای حس عمقی کمک نماید.

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر چهار هفته تمرین پلیومتریک بر غلظت سرمی فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی بود. در این مطالعه نیمه تجربی14دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی که از سلامت کامل جسمانی برخوردار بودند به طور تصادفی به دو گروه تمرین ( سن 34/1±14/22، قد 89/3 ± 14/172، وزن 77/8 ± 42/63 و شاخص توده بدنی77/2 ± 42/21) و کنترل ( سن 54/2 ± 85/23، قد 11/7 ± 57/178، وزن 53/4± 71/71 و شاخص توده بدنی90/1±60/22) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین به مدت 4 هفته تمرینات پلیومتریک شامل (جست سرعتی، جست قدرتی، پرش قیچی، پرش زانو بالا، لی لی از پهلو، لی لی مورب و پرش روی جعبه) را انجام دادند. خونگیری از افراد پیش و پس از برنامه تمرینات به منظور اندازه گیری فاکتور نروترفیک مشتق از مغز در حالت ناشتا به عمل آمد. سطوح BDNF با استفاده از کیت آزمایشگاهی و روش الایزا اندازه گیری شد. همچنین از دستگاه ارگوجامپ برای اندازه گیری پرش عمودی استفاده شد. از آزمون T مستقل برای بررسی تفاوت بین گروهها استفاده شد و سطح معنی داری 05/0P< در نظر گرفته شد. سطوح سرمی B DNF پس از 4 هفته تمرین پلیومتریک در مقایسه با گروه کنترل تغییر معناداری نشان نداد (371/0= P). همچنین پرش عمودی نیز تغییر معناداری نشان نداد (168/0= P). 4 هفته تمرین پلیومتریک تاثیری بر سطوح سرمی BDNF و پرش عمودی مردان فعال ندارد که می تواند به دلیل دوره کوتاه تمرینی یا بالا نبودن شدت تمرینات باشد.

این پژوهش به بررسی اثر تمرینات دو استقامتی پیشرونده بر شیوع آنمی ناشی از فقر آهن در ورزشکاران زن پرداخته است. بدین منظور 15 ورزشکار حرفه ای با میانگین سابقه ورزشی 5-3 سال با میانگین سنی 3/2 ± 1/17 سال، قد 4/5 ±163 سانتیمتر، وزن 3/3 ± 50 کیلوگرم و شاخص توده بدن 2/1 ± 2/20 انتخاب شدند. آزمودنی ها به مدت 13 هفته تمرینات را 4 جلسه در هفته به مدت 90 دقیقه در هر جلسه با شدت 65 تا 90 درصد ضربان قلب بیشینه انجام دادند. متغیرهای تحقیق شامل هموگلوبین، میانگین حجم گلبولی هماتوکریت و ظرفیت اتصال آهن بود. نمونه خونی 48 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در وضعیت استراحت در آزمایشگاه گرفته شد. برای بررسی تاثیر تمرینات بر متغیرها از آزمون t همبسته استفاده شد که نشان داد تمرینات استقامتی طی دوره پیش از مسابقات اثر معنی داری بر شدت کم خونی ورزشکاران ندارد (05/0P>). همچنین اختلاف معنی داری به لحاظ شاخص های خونی در پیش آزمون و پس آزمون وجود ندارد.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه رشد مهارت های حرکتی درشت در دو بخش مهارت های جابجایی و مهارت های کنترل شیء در کودکان سالم و تالاسمی ماژور بود. شرکت کنندگان این مطالعه 28 کودک با میانگین سنی 813/0± 07/9 سال بودند. 14 کودک سالم و 14 کودک تالاسمی ماژور که در مدارس ابتدایی تحصیل می کردند برای نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ (2000) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد بین نمره جابجایی (001.0=P) و نمره کنترل شیء (001.0=P) در دو گروه سالم و تالاسمی ماژور تفاوت معنا داری وجود دارد. همچنین کودکان تالاسمی ماژور در هر دو دسته حرکات درشت ، عملکرد کیفی کمتری از کودکان سالم داشتند؛ بنابراین، با توجه به این که مهارت های بنیادی، پایه و اساس مهارت های حرکتی و رفتار حرکتی آینده این کودکان را تشکیل می دهند و کودکان تالاسمی ماژور نسبت به همسالان در سطح پایین تری قرار دارند، نیاز به برنامه ریزی برای بهبود این مهارت ها مهم می نماید.

روش تمرینی دوتایی روشی است که در آن افراد در گروه های دو نفری برای یادگیری مهارت های حرکتی با هم مشارکت می کنند و به نظر می رسد این روش با افزایش کارایی و اثربخشی شرایط تمرین ویژگی های یک محیط بهینه آموزشی را داشته باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین دوتایی بر یادگیری شنای کرال سینه بود. به این منظور 20 کودک پسر 7 تا 9 ساله، دو گروه 10 نفره تمرین دوتایی و انفرادی را تشکیل دادند. نوآموزان گروه دوتایی پس از شنیدن دستورالعمل های آموزشی و مشاهده مدل ماهر، دو به دو می شدند و نیمی از آنها با ورود به آب به اجرای بدنی مهارت مورد نظر از شنای کرال سینه می پرداختند و فرد بیرون از آب در نقش مربی برای یار خود پس از مشاهده دقیق کوشش او بازخورد اجرای وی را می داد. پس از هر چند کوشش نوآموزان نقش خود را با هم عوض می کردند. این در حالی بود که کودکان گروه تمرین انفرادی پس از دستورالعمل های آموزشی و مشاهده مدل ماهر، همه وارد آب می شدند و  همزمان به اجرای بدنی مهارت مورد نظر می پرداختند. در آزمون یادداری از اجرای 10 متر شنای هر کودک فیلم برداری شد و سپس فیلم ها توسط دو مربی فدراسیون با استفاده از چک لیست ارزیابی شنای کرال سینه ارزیابی شد. ضریب پایایی بین آزمونگری 90/0 به دست آمد. نتایج آزمون یادداری نشان دهنده اختلاف معنادار گروه تمرین دوتایی نسبت به گروه تمرین انفرادی بود (05/0>P). بر اساس نتایج می توان نتیجه گیری کرد که روش دوتایی، علاوه بر مقرون به صرفه بودن از لحاظ مصرف انرژی و فضای آموزشی، اثربخشی بیشتری نیز نسبت به روش های سنتی آموزش شنا دارد.

تمرینات کاتسو تمرینی مفید و مؤثر برای بهبود فاکتورهای جسمانی مختلف بوده و با آسیب و التهاب عضلانی کمتری همراه است. ازاین رو هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر دو روش تمرینی کاتسو و عدم محدودیت جریان خون بر تغییرات هورمون رشد، IGF-1 و سطح لاکتات مردان جوان سالم بود. این تحقیق از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح اندازه های تکراری و همچنین استفاده از روش موازنه بود. در این مطالعه 10 مرد جوان 25 - 20 ساله با نمایه توده بدنی 36/21 کیلوگرم بر متر مربع به صورت فراخوان عمومی انتخاب شدند. 72 ساعت پس از تعیین یک تکرار بیشینه (1RM) افراد و همچنین ارزیابی فشار خون عضلات ناحیه ران، اولین جلسه تمرین مقاومتی کاتسو آغاز شد. سپس با گذشت یک هفته از اولین جلسه تمرین کاتسو، همان افراد تمرین مقاومتی بدون محدودیت جریان خون را انجام دادند. به منظور بررسی متغیرهای مورد نظر از افراد در سه وهله متفاوت نمونه گیری خونی به عمل آمد. نتایج نشان داد که سطوح لاکتات و هورمون رشد در هر دو گروه و طی وهله های دوم به طور معناداری افزایش می یابد (05/0 P <). با وجود این، نتایج بیانگر آن بود که بلافاصله پس از فعالیت ورزشی، IGF-1 طی تمرین کاتسو نسبت به تمرین بدون محدودیت به طور معناداری افزایش می یابد (05/0>P). از این نتایج چنین برمی آید که الگوی تغییرات غلظت لاکتات خون و هورمون رشد در هر دو گروه شبیه به هم بود. ضریب همبستگی پیرسون بین سه فاکتور نیز نشان داد که تنها ارتباط بین hGH و لاکتات گروه تمرین کاتسو معنادار است. همچنین تمرین کاتسو به افزایش معنادار IGF-1 نسبت به گروه دیگر منجر شده بود.

فعالیت های زندگی روزانه از اساسی ترین اجزای زندگی و بازگوکنندة جنبة مهمی از استقلال کارکردی در سالمندان هستند. هدف این تحقیق، تدوین مقیاسی روزامد و متناسب با فرهنگ بومی برای سنجش فعالیت های زندگی روزانة سالمندان ایرانی بود. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بود و جامعة آماری آن زنان و مردان سالمند (بالای 60 سال) ساکن شهرهای اراک و شازند در سال 91 بودند. نمونة آماری، دو گروه، شامل 297 آزمودنی (تحلیل عاملی اکتشافی) و 280 آزمودنی (تحلیل عاملی تأییدی) بودند که به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، تحلیل مؤلفة اصلی با چرخش واریماکس استفاده شد. تمامی عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS-16 وLESREL انجام گرفت. در نتیجة تحلیل عاملی اکتشافی، پنج زیرمقیاس شامل فعالیت های درشت (9 گویه)، فعالیت های شخصی (7 گویه)، فعالیت های اعتقادی و اجتماعی (8 گویه)، فعالیت های ظریف (4 گویه) و فعالیت های شست وشو با ماشین (2 گویه) استخراج شد. یافته های تحلیل عاملی تأییدی نیز این نتایج را تأیید کرد. این پنج عامل در مجموع 90/75 درصد کل واریانس را تبیین کرد، عامل اول 38/50 درصد، عامل دوم 06/11درصد، عامل سوم 30/6 درصد، عامل چهارم 675/4 درصد و عامل پنجم 485/3 درصد. این ابزار، مقیاس فعالیت های زندگی روزانة سالمندان نام گذاری شد. محاسبة ضریب همبستگی پیرسون بین دوبار تکمیل پرسشنامه توسط30 آزمودنی (50 درصد زن) با فاصلة 1 تا 2 هفته، برای زیرمقیاس های 1 تا 5، همبستگی بین 97/0 تا 76/0 و برای نمرة کل مقیاس 97/0 به دست آمد که نشان دهندة پایایی آزمون مجدد خوب تا عالی است. همچنین پایایی درونی به روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که ضریب 96/0 را به دست داد و نشان دهندة پایایی درونی عالی این مقیاس است. به طور کلی، این نتایج تأیید کرد که مقیاس فعالیت های زندگی روزانة سالمندان ابزاری روا و پایا برای اندازه گیری توانایی و معلولیت سالمندان است.

هدف اصلی از این پژوهش، مقایسه شدت هیجانات پیش از رقابت در میان ورزشکاران دارای الگوی رفتاری A و B بود. به این منظور با پایش 108 ورزشکار که در سطح مسابقات انتخابی قهرمانی بزرگسالان (1385) فعالیت می کردند، با استفاده از پرسشنامه بورتنر 32 نفر انتخاب و از میان آنها 16 نفر با بیشترین امتیاز (31/0± 45/6) به عنوان ورزشکاران الگوی رفتاری A و 16 نفر با کمترین امتیاز (74/0 ± 69/3) به عنوان ورزشکاران الگوی رفتاری B انتخاب شدند. مدل فردگرایانه هنین در زمینه منطقه بهینه عملکردی برای ارزیابی شدت هیجاناتی که ورزشکاران در بهترین و بدترین اجرای خود تجربه می کنند، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج توصیفی نشان داد در هر دو گروه بهترین اجرا با سطح بالاتری (نزدیک به خیلی زیاد) از شدت هیجانات خوشایند و مؤثر (P+) و سطوح پایین ترین (نزدیک به کم تا متوسط) از شدت هیجانات ناخوشایند و مؤثر (N+) همراه بوده است. آزمون ویلکاکسون تفاوت معناداری را در بهترین و بدترین عملکرد ورزشکاران گروه A هنگام مقایسه شدت هیجان ناخوشایند مؤثر در برابر مخرب نشان داد (01/0 ?P). همچنین در بهترین عملکرد ورزشکاران گروه B هنگام مقایسه شدت هیجان خوشایند مؤثر در برابر هیجان مخرب، تفاوت معناداری وجود داشت (01/0?P). آزمون من ویتنی نشان داد که تفاوت معناداری میان ورزشکاران الگوهای رفتاری A و B در شدت هیجانات ادراک شده منفی (مؤثر – مخرب) در بهترین و بدترین اجرای آنها وجود دارد (01/0 = P). این تحقیق نشان داد ورزشکاران الگوی رفتاری A نسبت به شدت هیجانات منفی مخرب و مؤثر در بهترین و بدترین اجرای خود در مقایسه با ورزشکاران الگوی رفتاری B، حساسیت بیشتری داشتند (شدت-های بیشتری را تجربه کردند).

برخورداری از دانش و اطلاعات روزامد و تشخیص، تحصیل، تسهیم، توسعه، به کارگیری و نگهداری دانش برای ادامة حیات سازمان ها به ویژه سازمان تربیت بدنی، ضروری است. هدف از این پژوهش، بررسی رابطة مدیریت دانش و اجزای آن با عملکرد منابع انسانی است. این تحقیق توصیفی است و اطلاعات با پرسشنامه ای که دارای روایی همچنین پایایی براساس آلفای کرونباخ 8 /91 درصد بود، جمع آوری شد. تعداد نمونة آماری 83 نفر برابر با جامعة آماری بود. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه معادلة پیش بینی عملکرد منابع انسانی برابر با 69 /59، تشخیص دانش 201 /0، تحصیل دانش 428 /0 و تسهیم دانش 016 /0 به دست آمد. نبود دیگر متغیرها در مدل به معنی این است که بقیة متغیرها به طور معنادار در مدل نقش ندارند. از بین سه متغیر در مدل، متغیر «تحصیل دانش» بیشترین تأثیر را در پیش بینی میزان عملکرد منابع انسانی در ادارة کل تربیت بدنی استان آذربایجان شرقی دارد.

هدف تحقیق، بررسی اثر الگودهی ویدئویی فرد ماهر و خود الگودهی ویدئویی بر یادگیری پرتاب آزاد بسکتبال در دانش آموزان عقب مانده ذهنی مقطع ابتدایی بود. 24 نفر از دانش آموزان عقب مانده ذهنی مقطع ابتدایی پس از برگزاری جلسه پیش آزمون، به صورت تصادفی، در سه گروه الگودهی ویدئویی، خود الگودهی ویدئویی و کنترل قرار گرفتند. گروه الگودهی ویدئویی، یک نوار ویدئویی از یک فرد ماهر و گروه خود الگودهی ویدئویی، نوار ویدئویی اجرای خود را تماشا کردند و به تمرین فیزیکی مهارت پرداختند. گروه کنترل در این برنامه ی مداخله ای شرکت نکردند. پس از 10 جلسه اکتساب، آزمون یادداری فوری بعد از یک روز و آزمون یادداری تاخیری بعد از 5 روز برگزار شد. نتایج نشان داد الگودهی ویدئویی یک مداخله سودمند برای یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در دانش آموزان عقب مانده ذهنی است (05/0>p). با این وجود، خود الگودهی ویدئویی نسبت به الگودهی ویدئویی فرد ماهر سودمند تر است و مهارت آموخته شده از این طریق، با گذشت زمان حفظ می شود

ورزش و اقتصاد دولتی مشکلات زیادی برای کشور به همراه داشته است. یکی از راه های برون رفت از چنین وضعیتی توجه به بازاریابی است. بازاریابی ورزشی از جمله مسائل چالش برانگیز باشگاه های ورزشی در عصر حاضر است که هنوز مضامین واقعی آن برای جامعه ورزش ایران کاملاً شناخته شده نیست. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی بازاریابی تحت وب در شش باشگاه سپاهان، استقلال، ذوب آهن، پرسپولیس، صبا باطری و تراکتورسازی انجام شد و سپس یافته ها با شش باشگاه از انگلستان و شش باشگاه از یونان مقایسه شد. روش تحقیق از نوع توصیفی و ابزار آن سیاهه ارزیابی مرور وب سایت از نظر ویژگی های بازاریابی کریمادیس (2010) بود. از 42 امتیاز مربوط به ویژگی اطلاعاتی، باشگاه های انگلستان 41 امتیاز و باشگاه های یونان 35 امتیاز کسب کردند و باشگاه های ایران با کسب 20 امتیاز در آخر قرار گرفتند. اگرچه باشگاه های ایران تا حدودی به ویژگی اطلاعاتی پرداخته اند، اما در تمام ویژگی های فروش، ترویجی، ارتباطی و جمع آوری داده ها از باشگاه های انگلستان و یونان ضعیف تر بودند؛ بنابراین با توجه به ارتقای روز افزون جایگاه وب در بازاریابی معاصر، باشگاه های ایران بازنگری اساسی و گسترده ای در وب سایت های خود نیاز دارند.

مربیگری فرایندی است که در آن مربی بر ورزشکاران تأثیر می گذارد تا واکنش مورد نظر آنان انجام گیرد. هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین ابعاد رفتار رهبری مربیان با انگیزش موفقیت و انگیزش اجتناب از شکست بازیکنان زن تیم های والیبال استان خوزستان است. این تحقیق از نوع توصیفی همبستگی و به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری تحقیق 122 نفر بازیکنان زن تیم های والیبال استان خوزستان در سال 1391 که با استفاده از روش سرشماری به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. . ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش چلادورای (1980) با روایی و پایایی 75/0 و 87/0 و پرسشنامه نگرش ورزشی ویلیس (1989) با روایی و پایایی57/0 و 73/0 بود . برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی ( ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند گانه) در سطح 05/0 p≤ استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد، رفتار حمایت اجتماعی بیشترین و رفتار آمرانه کمترین رفتار مورد استفاده مربیان بود؛ همچنین بین رفتارهای آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت با انگیزش موفقیت بازیکنان رابطه مثبت معنی دار و با انگیزش اجتناب از شکست ارتباط منفی معنی دار وجود دارد. نتایج آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که رفتار حمایت اجتماعی توانایی پیش بینی انگیزش موفقیت و اجتناب از شکست را دارد. با توجه به یافته های تحقیق به مربیان توصیه می شود با استفاده بیشتر از رفتار حمایت اجتماعی موجبات ایجاد انگیزش مناسب و عملکرد بهتر را در بازیکنان خود فراهم نمایند.