حسن محمدزاده

امروزه، خطرپذیری و خودکارآمدی به عنوان دو مؤلفة مهم و تأثیرگذار بر موفقیت ورزشکاران، مورد توجه روان شناسان ورزشی قرار گرفته اند. هدف از این پژوهش بررسی رابطة خطرپذیری، خودکارآمدی و عملکرد صخره نوردان زن و مرد ایرانی است. شرکتکنندگان در این تحقیق شامل 170 صخره نورد زن و مرد (101 نفر مرد و 69 نفر زن) بودند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامة هیجان خواهی و تکانشگری زاکرمن (2002) و پرسشنامة خودکارآمدی صخره نوردان لولین و سانچز (2008) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، کولموگروف-اسمیرنف و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد خطرپذیری (014/0 p=) و خودکارآمدی (001/0 p=) رابطة مثبت و معنیداری با عملکرد دارند. همچنین همبستگی مثبتی بین خطرپذیری و خودکارآمدی مشاهده شد (69/0, r= 001/0 P=). نتایج آزمون t مستقل تفاوت معنیداری بین خطرپذیری (05/0 p<) و خودکارآمدی (01/0P<) صخره نوردان زن و مرد نشان نداد؛ یعنی خطرپذیری و خودکارآمدی صخره نوردان زن و مرد ایرانی یکسان است.

هدف از این پژوهش بررسی رابطة ترس از موفقیت و انگیزش پیشرفت ورزشی در ورزشکاران موفق و ناموفق استان آذربایجان غربی است. آزمودنی های تحقیق، 200 نفر ورزشکار مرد و زن بودند که به دو گروه تقسیم شدند: 100 ورزشکار موفق که در سال 1387 در مسابقات رسمی داخلی یا بین المللی موفق به کسب مدال شده بودند و 100 ورزشکار ناموفق در کسب مدال. ابزار اندازه گیری تحقیق پرسش نامة انگیزش پیشرفت ورزشی (SOQ) گیل و دیتر (1988) و پرسش نامة ترس از موفقیت(FOSS) زاکرمن و الیسون (1976) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل در سطح معنی داری 05/0 α=استفاده شد. نتایج نشان داد بین ترس از موفقیت و انگیزش پیشرفت در هر دو گروه رابطه معنی دار منفی وجود دارد. همچنین نتایج آزمون t مستقل، تفاوت معنی داری بین ترس از موفقیت و انگیزش پیشرفت در ورزشکاران موفق و ناموفق نشان داد؛ یعنی انگیزش پیشرفت ورزشکاران موفق، در مقایسه با ورزشکاران ناموفق، به طور معنی داری بالاتر بود، اما ترس از موفقیت آنها به طور معنی داری پایین تر بود. همچنین بین ترس از موفقیت مردان و زنان ورزشکار تفاوت معنی داری دیده نشد. به طور کلی، فعالیت بدنی منظم با کاهش ترس از موفقیت، باعث افزایش انگیزش پیشرفت می شود.

حرفه داوری در تمام رشته های ورزشی همیشه با استرس و اضطراب همراه بوده است. بنابراین، تشخیص منابع استرس داوران ورزشی ضروری به نظر می رسد. هدف از مطالعه حاضر عبارت است از تعیین منابع استرس در داوران حرفه ای فوتبال ایران. نمونه آماری این تحقیق را 86 داور حرفه ای فوتبال ایران تشکیل می دهند که در سال 1386، در لیگ برتر و دسته یک فوتبال داوری می کردند. برای جمع آوری داده ها از فرم مشخصات فردی (سن، سابقه داوری، و میزان تحصیلات) و از پرسش نامه زمینه یابی منابع استرس، تجدیدنظر شده برای داوران فوتبال ایران، استفاده شد. داوران شرکت کننده در کلاس توجیهی کمیته داوران فوتبال پرسش نامه را تکمیل کردند. روش آماری تحلیل عامل اکتشافی با محاسبه 37/65% واریانس نشان داد چهار عامل مرتبط با عملکرد فنی، تعارضات بین فردی، ارزیابی، و فشار زمان از منابع مهم استرس داوران است. در کل، میزان استرس داوران حرفه ای فوتبال ایران در سطح متوسط به پایین بود. بین هیچ کدام از متغیرهای سن، سابقه داوری، و سطح تحصیلات داوران با استرس کلی آنان ارتباط معناداری مشاهده نشد.

هدف مطالعه حاضر، تعیین منابع استرس، عوامل تحلیل رفتگی، میزان میل به بازنشستگی و تعیین ارتباط این متغیرها با یکدیگر در داوران حرفه ای فوتبال ایران بوده است. نمونه آماری این تحقیق را تعداد 86 داور حرفه ای فوتبال ایران که در سال 1386 در لیگ برتر و دسته یک فوتبال داوری میکردند، تشکیل داده اند. برای جمع آوری داده ها از فرم مشخصات فردی (سن، سابقه داوری، و میزان تحصیلات) پرسشنامه زمینه یابی منابع استرس، تجدید نظر شده برای داوران فوتبال ایران، پرسشنامه تحلیل رفتگی و میل به بازنشستگی استفاده شد. داوران شرکت کننده در کلاس توجیهی کمیته داروان فوتبال، پرسشنامه را تکمیل کردند. روش آماری تحلیل عامل اکتشافی، چهار عامل مرتبط با (عملکرد فنی، تعارضات بین فردی، ارزیابی و فشار زمان) با محاسبه 37/65 درصد واریانس را به عنوان منابع مهم استرس داوران آشکار ساخت. ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن ارتباط معنی داری بین عوامل استرس زا با تحلیل رفتگی نشان داد. با این وجود، اکثر داوران میل به ادامه داوری را گزارش کردند. در مجموع، میزان استرس کلی و تحلیل رفتگی داوران در سطح متوسط به پایین بود.

هدف تحقیق بررسی ارتباط تغییرات هورمون کورتیزول و پروتئینهای انتقال دهنده پلاسما متعاقب فعالیت بدنی شدید هوازی در دوندگان جوان بود. 16 نفر دونده مرد جوان به صورت داوطلب با میانگین سنی2± 8/21 سال، قد 26/5 ± 175سانتی متر، وزن 21/2± 17/64 کیلو گرم، در این تحقیق شرکت نمودند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله و 3 ساعت پس از پایان فعالیت بدنی شدید هوازی (آزمون بالک) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از روش تحلیل واریانس یکطرفه با اندازه گیریهای مکرر و آزمون تعقیبی توکی و برای بررسی ارتباط بین متغیرها، از ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0P< استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بلافاصله پس از پایان فعالیت بدنی شدید هوازی، سطوح کورتیزول، آلبومین، گلوبولین و هموگلوبین سرم به طور معنی داری افزایش یافتند (05/0P< ) اما هماتوکریت سرم تغییر معنی داری نداشت. در پایان دوره بازیافت (3 ساعت پس از فعالیت بدنی) سطوح کورتیزول سرم به طور معنی داری به پایینتر از مقادیر اولیه کاهش یافت (05/0P< )، همچنین سطوح آلبومین و هموگلوبولین سرم به طور معنی داری به مقادیر اولیه برگشت نمودند (05/0P< ) در حالی که گلوبولین سرم در همان سطح افزایش یافته باقی ماند (05/0P> ). بین تغییرات کورتیزول سرم و پروتئینهای انتقال دهنده پلاسما، بلافاصله و 3 ساعت پس از پایان فعالیت بدنی شدید هوازی ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0P> ). در مجموع، افزایش غلظت کورتیزول سرم و پروتئینهای انتقال دهنده پلاسما در دوندگان جوان، احتمالاً به دلیل ویژگی نوع فعالیت بدنی، شدت فعالیت و انتقال مواد پلاسمایی باشد.

هدف این پژوهش مقایسه تاثیر انواع بازخورد آزمودنی مدار و مربی مدار پس از کوشش های درست و کوشش های نادرست بر اجرا و یادگیری مهارت سرویس بلند بدمینتون دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه ارومیه بود. 40 نفراز دانشجویان دختر تربیت بدنی که هیچ تجربه ای در زمینه رشته بدمینتون نداشتند به صورت گزینشی انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه مجزا (آزمودنی مدار مربی مدار پس از کوشش های درست مربی مدار پس از کوشش های نادرست و گواه) قرار گرفتند. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و شامل سه گروه تجربی و گواه بود. مرحله اکتساب شامل 8 جلسه و هر جلسه 20 کوشش انجام شد و آزمودنی ها بسته به گروهی که در آن قرار داشتند بازخورد مورد نظر را از طریق دوربین متصل به تلویزیون دریافت می کردند. بعد از جلسه چهارم و هشتم آزمون عملکرد و بعد از 48 ساعت بی تمرینی آزمون یادداری و انتقال (سرویس کوتاه بدمینتون) انجام شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد اجرای هر چهار گروه در پس آزمون به طور معناداری بهتر از پیش آزمون بود. مقایسه میانگین آزمون عملکرد روز چهارم گروه مربی مدار (پس از کوشش های درست) با گروه گواه و نیز آزمون عملکرد روز هشتم هر سه گروه تجربی با گروه گواه اختلاف معنی داری را نشان داد. نتایج آزمون یادداری گروه آزمودنی مدار و مربی مدار (پس از کوشش های درست) به طور معناداری بهتر از گروه گواه و همچنین گروه آزمودنی مدار به طور معناداری بهتر از گروه مربی مدار (پس از کوشش های نادرست) بود. بررسی منحنی اجرای چهار گروه در آزمون یادداری حاکی از عملکرد بهتر و مؤثرتر گروه آزمودنی مدار از سایر گروهها بود. بررسی نتایج آزمون انتقال نیز حاکی از وجود اختلاف معنی دار در اجرای بهتر هر سه گروه تجربی نسبت به گروه گواه بود ولی درنتایج سه گروه تجربی اختلاف معناداری مشاهده نشد.

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر بازی های رایانه ای بر بهرة هوشی، زمان واکنش و زمان حرکت نوجوانان بود. روش پژوهش، علی – مقایسه ای و جامعة آماری، متشکل از دانش آموزان پسر دبیرستان های منطقة یک شهرستان تبریز (دامنة سنی 18-14 سال) بود. دو نمونة 25 نفری به صورت هدفدار انتخاب و در قالب دو گروه تجربی و کنترل همگن سازماندهی شدند. ملاک انتخاب گروه تجربی، تجربة انجام بازی رایانه ای حداقل سه روز در هفته، در شش ماه گذشته بود. گروه کنترل در مدت زمان مشابه هیچ گونه تجربه ای در این زمینه نداشتند، یا تجربة آنها ناچیز بود. پس از آشنایی آزمودنی ها با فرایند تحقیق، ابتدا زمان های واکنش و حرکت ساده و سپس زمان های واکنش و حرکت تشخیصی افراد با استفاده از دستگاه الکترونیکی ارزیاب زمان واکنش و زمان حرکت اندازه گیری شد. برای تعیین بهرة هوشی افراد، از سومین مقیاس آزمون هوشی فرهنگی – ناوابسته کتل و جداول هنجاری مربوط به آن استفاده شد. نتایج نشان داد بازی های رایانه ای بر بهرة هوشی (031/0 = P)، زمان واکنش ساده (017/0=P)، زمان حرکت ساده (019/0= P)، زمان واکنش تشخیصی (04/0= P) و زمان حرکت تشخیصی (036/0= P) تاثیر معنی داری داشته است. به طور کلی، نتایج پژوهش حاضر حاکی از بهبود بهرة هوشی، زمان واکنش و زمان حرکت نوجوانان در نتیجة انجام بازی های رایانه ای بود.

یک پدیده رایج در رفتار ورزشی افت موقتی است که هنگام از سرگیری اجرا پس از یک دوره وقفه اتفاق می افتد. این پدیده افت گرم کردن نامیده می شود. در این تحقیق اثر دوره های زمانی مختلف تکالیف تداخلی بر افت گرم کردن در سرویس والیبال آزمایش شد. نمونه تحقیق 56 نفر با میانگین سنی 53/1 ± 20 بود که به طور تصادفی از میان دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه ارومیه انتخاب شدند. آزمودنی ها 20 کوشش اولیه را اجرا کردند، سپس 10 دقیقه استراحت کرده و پس ازآن 5 کوشش پایانی را اجرا کردند. در حین 2 یا 5 دقیقه پایانی زمان استراحت، آزمودنی ها یکی از تکالیف تداخلی شامل دویدن، تصویرسازی ذهنی، ضربه زدن به توپ والیبال و ادامه استراحت را اجرا کردند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیری های مکرر (4*2*4) تحلیل شد. نتایج نشان داد تمرین ضربه زدن موجب حذف افت گرم شدن و تصویرسازی ذهنی و دویدن سبب کاهش آن می شود. همچنین دویدن به مدت 2 دقیقه بهتر از دویدن به مدت 5 دقیقه بود و موجب کاهش بیشتری در افت گرم کردن شد. بین دیگر تکالیف تداخلی تفاوت معنی داری در حالات 2 و 5 دقیقه وجود نداشت. این یافته ها از فرضیه فعالیت _ آمایه (ناکسون و اشمیت، 1971) حمایت می کند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر موسیقی تند بر میزان درک فشار و عملکرد در یک فعالیت فزاینده در حد واماندگی و همچنین تاثیر سطح آمادگی بدنی در اثربخشی موسیقی بود. 24 دانشجو (12 دانشجوی تمرین کرده با میانگین سنی 06/2 ±31/23 و 12 دانشجوی تمرین نکرده با میانگین سنی 31/2 ±96/22) به طور داوطلبانه و با توجه به سابقه ورزشی و فعالیت بدنی به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. از آزمون نوارگردان بروس برای تعیین سطح آمادگی هوازی آزمودنی ها و به عنوان یک فعالیت فزاینده استفاده شد. در جلسه اول، به طور تصادفی نیمی از آزمودنی ها در شرایط بدون موسیقی و نیمی دیگر با موسیقی و در جلسه دوم بر عکس شرایط جلسه اول، آزمون بروس را اجرا کردند. نوع موسیقی مهیج و با آهنگ تند بود. تاثیر موسیقی بر شاخص روانی با مقیاس درک فشار بورگ (RPE) در فواصل زمانی 3، 6، 9 دقیقه از شروع فعالیت و عملکرد آزمودنی ها با زمان از لحظه شروع فعالیت تا واماندگی بدنی سنجیده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با تکرار در یک عامل نشان داد تاثیر موسیقی بر میزان درک فشار و عملکرد معنی دار است (05/0 P<). با بررسی تعامل بین موسیقی و سطح آمادگی بدنی، مشخص شد تاثیر سطح آمادگی در اثربخشی موسیقی بر میزان درک فشار، معنی دار، ولی بر عملکرد معنی دار نبود (05/0 P<). نتایج حاصل از آزمون t همبسته، نشان داد موسیقی بر میزان درک فشار،هم در افراد تمرین کرده و هم تمرین نکرده مؤثر بوده است. با تفاضل ارزش های t به دست آمده برای هر گروه، مشخص شد موسیقی بر میزان درک فشار در افراد تمرین نکرده مؤثرتر است. در کل نتایج بیانگر آن است که استفاده از موسیقی در فعالیت های فزاینده نیز از لحاظ روانی و عملکرد، بدون در نظر گرفتن سطح آمادگی بدنی، مؤثر است.

هدف تحقیق حاضر، بررسی الگوهای حرکتی پایه منتخب (پرش طول جفتی و لی لی کردن) در کودکان پسر و دختر هفت ساله شهرستان ارومیه بود. روش پژوهش از نوع توصیفی – میدانی است. آزمودنی های تحقیق 102 دختر و 102 پسر کلاس اول ابتدایی مدارس دولتی آموزش و پرورش شهرستان ارومیه بودند. اطلاعات پژوهش از طریق فیلمبرداری مهارت های مورد نظر از سه زاویه رو به رو، پهلو و پشت جمع آوری شد. الگوی پرش طول جفتی با استفاده از روش مرحله ای کلارک و فیلیپس (1985) و الگوی لی لی کردن با استفاده از روش مرحله ای هالورسون و ویلیامز (1985) ارزیابی شد. و ویژگی های کلی این مهارت ها مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی استفاده شد. نتایج پژوهش به طور خلاصه به شرح زیر است: در مهارت پرش طول جفتی بین پسرا و دختران تفاوت چشمگیری مشاهده نشد اما در مهارت لی لی کردن، دختران عملکرد بهتری داشتند. همچنین بیشتر آزمودنی های پژوهش در مقایسه با معیارهای وابسته به سن پایین تر از مرحله پیشرفته این مهارت ها قرار دارند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر بازی های رایانه ای برانگیختگی نوجوانان پسر است. به این منظور 50 نوجوان پسر با میانگین سنی 48/17 در دو گروه 25 نفری قرار گرفتند. نخست قبل از بازی متغیرهای مربوط به انگیختگی شامل فشار خون، ضربان قلب، تعداد تنفس و درجه حرارت بدن اندازه گیری و سپس آزمودنی ها به مدت 30 دقیقه به بازی های مربوط به گروه خود (بازی کانتراسترایک برای گروه خشن و بازی فیفا 2005 برای گروه غیرخشن) پرداختند. متغیرهای مورد تحقیق در دقیقه 15 بازی و سپس بلافاصله پس از بازی نیز مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد بازی رایانه ای خشن موجب افزایش معنی داری در انگیختگی فیزیولوژیک شامل فشار خون سیستولیک و دیاستولیک ضربان قلب و تعداد تنفس می شود اما بر روی درجه حرارت بدن تأثیر معنی داری ندارد. در حالی که بازی رایانه ای غیرخشن بر روی هیچ کدام از متغیرهای انگیختگی تأثیر معنی داری نداشته و سبب افزایش انگیختگی فیزیولوژیک نمی شود.

آیا گرم کردن می تواند تاثیر زیادی در میزان قدرت عضلات فرد دریک جلسه تمرین یا مسابقه به وجود آورد؟ گرم کردن اعم از فعال ، غیر فعال ،تا چه حد موجب بهره گیری بیشتر از یک برنامه ی تمرینی خاص می شود ؟ رونشدن این نکات کمک می کند تا هرچه بهتر بتوانیم از برنامه های گرم کردن در فعالیت های ورزشی وتوانبخشی بهره بگیریم .برای اجرای تحقیق 40 نفر از دانشجویان واحد عمومی تربیت بدنی به صورت تصادفی انتخاب شدند بیست نفر درگروه اول ،یعنی گروه گرم کردن فعال وبیست نفر نیزدر گروه دوم یعنی گرم کردن غیرفعال‹دو آب گرم ›جایگزین شدند.آزمون حداتکثر قدرت ایزومتریک اختیاری دستها ‹متغیروابسته› با استفاده از دینامومتر درسه مرحله اجرا شد.مرحله ی اول ، پیش آزمون سنجش حداکثر قدرت ایزومتریک دست ها برای هردو گروه درشرایط یکسان اجرا گردید.در مرحله ی دوم، پس از اعمال متغیر مستقل تحقیق‹ شیوه ی گرم کردن فعال وغیرفعال›، آزمون حداکثر قدرت دست ها انجام شد.در مرحله ی سوم،آزمودنی ها به مدت هشت هفته وهر هفته سه جلسه تمرین معین را که برای هردو گروه مشترک بود،همراه با برنامه ی گرم کردن درابتدای آن انجام دادندوسپس آزمون حداکثر قدرت ایزومتریک دست ها اجرا شد.نتایج به دستآمده توسط آزمون t، برای گروه های مستقل وپیوسته در حد آلفای 5 درصد بررسی ومعلوم شد که احتمالاً گرم کردن اعم از فعال وغیر فعال موجب افزایش ایزومتریک اختیاری دست ها در یک جلسه تمرین یا مسابقه می شود واختلاف معنی داری بین میزان افزایش ناشی از روش گرم کردن وجود ندارد واین امر در میزان قدرت به دست آمده پس از دوره ی تمرینی ،مشابه با دو روش متفاوت گرم کردن نیز صادق است.

این پژوهش با عنایت به اهمیت آمادگی جسمانی به عنوان عامل مهم درسلامت جسمانی وبهداشت روانی وکارآیی افراد در محیط شغلی وبا هدف بررسی وضعیت آمادگی جسمانی دانشجویان دانشگاه ارومیه وهمچنین ارائه نورم امتحانی جهت ارزیابی میزان فعالیت افراد در کلاس های تربیت بدنی عمومی یک طراحی واجرا گردیده است .درپایان دو نیم سال تحصیلی آزمون های آمادگی جسمانی از دانشجویان دختر وپسر دانشگاه ارومیه که واحد تربیت بدنی عمومی‹1› را اخذ نموده بودند به عمل آمد.کلیه اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارهای آماری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته وشاخص های گرایش مرکزی وپراکندگی ودیگر خصیصه های آماری ،نتایج استخراج وپس از تغییر یافته ها با نتایج پژوهش های مشابه در دانشگاه های تهران وتبریز مقایسه گردید.