بررسی پدیدارشناختی جنسیت در میانه سنتِ فرهنگیِ ورزا جنگ (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مردم بومی شمال، سامان دهی نبرد خونین دو گاو نر را ورزاجنگ می نامند و تحت عناوینی مثل پاسداشت بازی محلی، سنت، حفظ فرهنگ و صیانت از هویت بر تداوم آن اصرار دارند. طی چند سدیه اخیر این فرهنگ نامتعارف با دگرگونیِ ساختارهای اجتماعی، دچار تغییرات شگرف شد اما هستیه اصلی آن یعنی «جنگیدن دو گاو نر» همچنان باقی مانده است. برخی از محققان دانشگاهی نیز در حمایت از ابعاد اقتصادی، بر توسعیه آن به منظور جذب سود و عواید مالی برای میزبان، جاذبیه گردشگری و توریسم و انسجام اجتماعی تأکید می نمایند. هرچند از گذشته تاکنون در ایران بسیاری از سیاحان و تاریخ نگاران، این پدیده را یک بازی نامیده اند اما آرمانِ حضور خرد در زندگی فردی و اجتماعی، ما را بر آن می دارد، بازی ای را زیبا تلقی کنیم که در کارکردهایِ خود، هماهنگ با زندگی باشند. این نمایش که جنسی از تأمین معاش نامتعارف را در خود دارد نیمی از کنشگرانِ خود (زنان) را انکار می کند. قصد ما از پرداختن به این موضوع، نه تلاش برای وارد کردن زنان به این کارزار، بلکه آسیب شناسی انتقادی آن می باشد . از این رو، پرسش محوری این است که فقدان حضور زنان در این مراسم گویای چه نوع مناسباتی است؟ بنابراین، با زیست تجربی میان کنشگران موصوف و اتخاذ استراتژی موستاکاس در پدیدارشناسی به مثابه روش، سعی نمود برای پرسش های فوق پاسخی درخور بیابد؛ نتیجیه کار این شد که پدیدیه ورزاجنگ در استمرار سنت فرهنگی گذشته و در امتداد برجسته سازی سنت های جاری در جامعه ، به رغم تحولاتی که داشته، به آستانه یک بازی اجتماعیِ انسجام ساز نزدیک نشده است.A phenomenological study of "gender" in the middle of the cultural tradition of VarzaJang
For the native people of northern Iran, the organization of the bloody battle of two bulls is called Varzajang. They insist on its continuation under titles such as safeguarding the local game, tradition, preservation of culture, and protection of identity. Although during the last few centuries, this unusual culture has undergone tremendous changes with the transformation of social structures, but its main core, "fighting two bulls", still remains. Recently, some university researchers also emphasized economic dimensions, its development to attract profit and financial income for the host, the attraction of tourism, and social cohesion. Although many tourists and historians in Iran have called this phenomenon a play since the past, but the ideal of the presence of wisdom in individual and social life makes us consider a play beautiful that accepts the equality of actors in its functions. This show, which has a kind of unconventional livelihood, denies half of its actors (women). Our intention to deal with this issue is not to try to bring women into this campaign, but to critically analyze it. Therefore, the central question is that the lack of presence of women in this ceremony indicates what kind of relationships? Therefore, the researcher tried to find an appropriate answer to the above questions with the bio-experiment among the mentioned activists and adopting the Moustakas strategy in phenomenology as a method as a result, Varzajang, in the continuation of the cultural tradition of the past in the society, despite the changes it has had, has not come close to the threshold of a cohesive social play.
تبلیغات
